Η υποταγή δεν είναι πατριωτισμός…

Το «θα» δεν χρειαζόταν. Έχει ήδη συμβεί αυτό που φοβάται ο Πρόεδρος. Επειδή οι πολιτικοί δεν έχουν άμεση επαφή με τον λαό, αγνοούν τι λέει σήμερα ο κόσμος. Υπουργοί και βουλευτές της συγκυβέρνησης δεν τολμούν, βεβαίως, να καθίσουν σε ένα καφενείο που βροντολογάει από τις οργισμένες κουβέντες των πελατών και μοιάζουν σαν τον σάλαγο της τρικυμίας, έτσι όπως σμίγουν όλες μαζί και γίνονται κουβάρι.

Εκεί θα άκουγαν τον πόνο και την αγανάκτηση των βασανισμένων ανθρώπων.

Ούτε διανοούνται να επισκεφτούν μια λαϊκή αγορά, διότι τα οπωροκηπευτικά είναι… πρόχειρα στα καφάσια! Σε τέτοιους χώρους οι βουλευτές θα διαπίστωναν αμέσως ότι ο λαός απαξιώνει το πολιτικό σύστημα και αναθεματίζει τους εκπροσώπους του.

Αλλά για την «κρίση των δημοκρατικών θεσμών» δεν ευθύνεται ο λαός. Ευθύνεται ο πολιτικός κόσμος -τουλάχιστον στην πλειονότητά του- διότι: α) Λέει ψεύδη και προκάλεσε τη συμφορά και β) Διότι έχει υποταγεί στις δυνάμεις κατοχής της Μέρκελ και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Για να μπορέσουμε στοιχειωδώς να έχουμε επαφή με την πραγματικότητα, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ούτε στιγμή το γεγονός ότι στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο που βιώνουμε, η Γερμανία παίρνει τη «ρεβάνς» για το 1945. Ο αγώνας δρόμου για την ανακάλυψη του υπερόπλου, με το οποίο θα μπορούσαν οι Γερμανοί να κατακτήσουν την Ευρώπη και όχι μόνον, εφαρμόστηκε στις μέρες μας από τους απογόνους του Χίτλερ, με έναν απλό τρόπο: Με το ευρώ!

Μ’ αυτό το καταραμένο νόμισμα, που η ευρωλαγνεία ανερμάτιστων πολιτικών το κατέστησε «είδωλο». Δυστυχώς είχε δίκιο ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος, όταν έλεγε πως «Όταν οι λαοί στερούνται ιδανικών, καταφεύγουν στα είδωλα». Στην προκειμένη περίπτωση, οι περισσότεροι πολιτικοί της μεταπολιτευτικής περιόδου στερούμενοι ιδανικών κατέφυγαν στο «τοτέμ» του ευρώ. Δεν ήλθε ξαφνικά στον κόσμο και στην Ελλάδα η νέα γερμανική επικυριαρχία. Είχε ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ελάχιστοι μιλούσαν και έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου.

Ποιος θα το πίστευε ότι η θεατρική δραματική σάτιρα των αξέχαστων συγγραφέων Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» (οι ίδιοι εχαρακτήριζαν το έργο τους «σατιρικό εφιάλτη») θα γινόταν η εθνική τραγωδία και ο σύγχρονος εφιάλτης της επιστροφής των γερμανών κατακτητών υπό την μορφή της «τρόικας»;

Υπάρχει όμως παρελθόν που έδειχνε ότι αυτή η «επιστροφή» προχωρούσε αργά αλλά σταθερά.

Τον Δεκέμβριο του 1960 είχε γίνει πολύς θόρυβος, όταν εκπρόσωπος της τότε Δυτικής Γερμανίας ανεκοίνωσε ότι η χώρα του, σε συμφωνία με την αμερικανική κυβέρνηση, εδέχθη να αναλάβει μέρος του προγράμματος της αμερικανικής στρατιωτικής «βοηθείας» προς την Ελλάδα και την Τουρκία.

Όπως έγραφε ο Τύπος, η «αγοραπωλησία» έγινε ύστερα από άγριο παζάρεμα και με την αξίωση της Μπον να γίνει στους Δυτικογερμανούς πραγματική εκχώρησις με όλα τα δικαιώματα των προκατόχων. «Θα δώσετε αυτές τις χώρες (Ελλάδα, Τουρκία) σ’ εμάς», είπαν οι νέοι υποψήφιοι επιδρομείς στους Αμερικανούς, «και σεις ξεμπερδέψτε με την Αφρική και την Ασία»!

Επρόκειτο για εκχώρηση, για αγοραπωλησία του «επίπλου Ελλάς». Αυτόν τον χαρακτηρισμό διετύπωσε παλαιότερα για την «προστασία» της χώρας μας από τον έναν «κηδεμόνα» στον άλλον ο άγγλος υπουργός Εξωτερικών Έρνεστ Μπέβιν. Ο πρόεδρος της ΕΔΑ Ιω. Πασαλίδης είχε δηλώσει στις 20 Δεκεμβρίου του 1960 ότι: «Η χώρα μας έχει περιέλθει σε κατάσταση αποικίας, που ο ένας αφέντης τη ”μεταβιβάζει” στον άλλον…».

Αλλά και σήμερα, αποικία της Γερμανίας δεν έχουμε γίνει; Κι ένα χρόνο αργότερα, το 1961, πρόεδρος της μόνιμης στρατιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ, ανέλαβε ο στρατηγός Χόιζινγκερ, ένας από τους ειδεχθέστερους εγκληματίες πολέμου.

Η Σοβιετική Ένωση επίσημα είχε ζητήσει την έκδοσή του, προκειμένου να δικαστεί, και παρέδωσε στη δημοσιότητα έγγραφα που απεδείκνυαν ότι ο Χόιζινγκερ είχε την ευθύνη του καταρτισμού των σχεδίων επιχειρήσεων κατά πολλών ευρωπαϊκών χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.

Να πάμε όμως πιο παλιά, για να δούμε μια περίεργη σύμπτωση με το σήμερα. Σίγουρα νομίζει κανείς ότι η Ιστορία καμιά φορά ειρωνεύεται.

Στη δίκη της Νυρεμβέργης, ο στρατάρχης Κάιτελ είπε, στις 23 Ιουλίου 1941, ότι ο Χίτλερ έδωσε εντολή για «ειδικές αποστολές» στη Ρωσία προκειμένου να προπαρασκευάσουν την πολιτική διοίκηση της χώρας (δηλαδή μια… «τρόικα» όπως θα λέγαμε σήμερα).

Αυτές οι αποστολές θα προκαλούσαν τρομοκρατία άνευ προηγουμένου, διά βαναύσων μέσων. Ο Κάιτελ κατέθεσε ότι ο γερμανός καγκελάριος ήθελε να μετατρέψει μετά τη λήξη του πολέμου τη Ρωσία σε «χώρα υποτελή» της Γερμανίας.

Σήμερα, ο πρόεδρος των γερμανών βιομηχάνων, ο Χανς Κάιτελ, δήλωσε ότι η Ελλάδα είναι μια «θυγατρική εταιρεία» (δηλαδή υποτελής), γι’ αυτό θα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη, αφού όμως εφαρμόσει πλήρως τις «μεταρρυθμίσεις», δηλαδή τα βάναυσα μέτρα κατά του ελληνικού λαού! Αξίζει να ανατρέχουμε στο παρελθόν, διότι όπως έλεγε ο Ηλίας Τσιριμώκος: «Η ανιστόρησις των γεγονότων που συνετάραξαν τον κόσμο, δεν είναι χρήσιμη μόνον ως ιστορική γνώσις, αλλά και ως εξοπλισμός πολιτικής, ιστορικής και ηθικής διά το μέλλον…».

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παπούλιας εκάλεσε τους «εταίρους» να σταματήσουν το μαστίγωμα κατά της Ελλάδος.

Δεν πρόκειται να το κάνουν, διότι δεν έχουν απέναντί τους έλληνες πολιτικούς διατεθειμένους να υψώσουν ανάστημα και να αλλάξουν οικονομική και εξωτερική πολιτική.

Οι Γερμανοί ομολογούν ότι εάν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ, η ανεργία θα χτυπήσει τη Γερμανία. Να τους χτυπήσουμε, λοιπόν, σ’ αυτό το σημείο.

Να απειλήσουμε ότι δεν αποτελεί για εμάς «καταστροφή» να επιστρέψουμε στο εθνικό μας νόμισμα.

Κι’ αυτό κάποτε θα γίνει, διότι διαφορετικά δεν πρόκειται να απαλλαγούμε από τη γερμανική κατοχή και δεν πρόκειται να σταματήσουν τα Μνημόνια. Αντ’ αυτού, τι κάνουν Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης; Δηλώνουν την πλήρη υποταγή τους στους ξένους δυνάστες.

Ο Σαμαράς ικετεύει τον Ντράγκι και τον διαβεβαιώνει ότι θα είμαστε συνεπείς στις «υποχρεώσεις» μας.

Και το λέει αυτό γνωρίζοντας ότι η «τρόικα» θα ζητήσει πρόσθετα μέτρα για το 2012. Η «τρόικα», η νέα Γκεστάπο, με σαδιστική διάθεση, διασκεδάζοντας με τα μαρτύρια του βασανισμένου λαού μας, απαιτεί νέες χιλιάδες απολύσεις υπαλλήλων.

Και εμμέσως, πλην σαφώς, δεν αποκρύπτει ότι με αυτές τις μεθόδους θέλει «να μας τιμωρήσει»!

Τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια, που μεταφέρουν την κυβερνητική προπαγάνδα, επιχειρούν να δώσουν την εντύπωση «αλλαγής κλίματος» υπέρ της χώρας μας, χάρις στις προσπάθειες της τριμερούς συγκυβέρνησης.

Πρόκειται περί μύθου και μάλιστα κακόγουστου. Ούτε Γερμανοί ούτε Γάλλοι ούτε κανείς από τους «ανθρωποφάγους της Ευρώπης» -όπως τους χαρακτήριζε ο Μακρυγιάννης- δεν έχει σκοπό να δώσει ανάσα στην Ελλάδα. Οι Γερμανοί εμφανίζονται ως οι πλέον ανάλγητοι και οι Γάλλοι ως «φιλέλληνες». Όλοι, όμως, προβάλλουν ως απαραίτητη προϋπόθεση, την εξόντωση μισθωτών, συνταξιούχων και ανέργων. Ο περιβόητος Σόιμπλε μας απειλεί ότι εάν δεν εκπληρώσουμε τις «υποχρεώσεις» μας, «θα κλονιστεί η εμπιστοσύνη στην Ευρωζώνη».

Κι ο γάλλος υπουργός κ. Μοσκοβισί, αφού εξέφρασε την «αγάπη του» για την Ελλάδα και μας διαβεβαίωσε ότι ο κ. Ολάντ θέλει πολύ να μας βοηθήσει, κατέληξε στο «διά ταύτα», λέγοντας ότι η… αγάπη θέλει και θυσίες, γι’ αυτό πρέπει απαραιτήτως να στείλουμε στην γκιλοτίνα χιλιάδες απολυμένους υπαλλήλους.

Κι ότι όσοι θα εργάζονται θα τρέφονται με… αέρα κοπανιστό. Πάλι θα θυμηθώ τον Μακρυγιάννη, που έζησε κι αυτός στην εποχή του τη «μεγαλοψυχία» των ξένων και μάλιστα των Γάλλων. Έγραφε στα απομνημονεύματά του ο στρατηγός: «Τότε με φωνάζει η Αντιβασιλεία μ’ οργή καθώς και ο φίλος μου ο Αγιντέκ, και μου δίνουν σφοδρές διαταγές να πάγω εις Λειψίνα.

Μέλη της επιτροπής, ο Τουρέτης Γάλλος, ο Δυοβουνιώτης κι εγώ πρόεδρος. Όποιος έρθει διά να εργαστεί, είχε μιστό δώδεκα γρόσια, μισό τάλλαρο το μήνα και κάτι ολίγο, και το ψωμί του, και τίποτα άλλο. Κι αν είχε γυναίκα και παιδιά, ας ζούσαν με τον αγέρα…».

Το ίδιο μας λέει σήμερα ο σύγχρονος «Τουρέτης»! Οι κ. Ολάντ και Μοσκοβισί, οι οποίοι μάλιστα παρουσιάζονται και ως… «σοσιαλιστές» (κακόμοιρη ιδεολογία!) ξεχνούν τι είχε πει ο Φρανσουά Μιτεράν. Ας φρεσκάρουμε λοιπόν τη μνήμη τους: «Είναι μεγάλη αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι οι λαοί της Δυτικής Ευρώπης θα εξακολουθήσουν για πολύ καιρό ακόμα να δέχονται τον καθορισμό των τυχών τους από μια νέα Ιερά Συμμαχία…».

Αυτήν τη νέα Ιερά Συμμαχία, για την οποία έκανε λόγο ο Μιτεράν, ακολουθεί σήμερα ο κ. Ολάντ. Και καταδέχεται να σύρεται η χώρα του -χώρα με τέτοια Ιστορία- στο άρμα του γερμανικού ιμπεριαλισμού.

Αλλά οι λαοί του Νότου, σε αντίθεση με τις προσκυνημένες κυβερνήσεις τους, ξεσηκώνονται. Μεταβάλλονται σε ένα θυμωμένο ποτάμι, όλοι «της Γης οι κολασμένοι» -αυτοί δηλαδή που τους μετέτρεψαν σε «κολασμένους»- και βροντοφωνάζουν: «Όχι άλλες μεταρρυθμίσεις!».

Ας αφουγκραστεί και η τριμερής κυβέρνησή μας τη λαϊκή οργή. Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας θα γιγαντωθούν, με ξεδιπλωμένες στον φθινοπωρινό άνεμο τις «φοβερές σημαίες της λευτεριάς» του Σικελιανού. Δεν θα μαγαρίζει τον ήλιο της Ελλάδας μας η «τρόικα».

Να σηκωθεί να φύγει. Μπορούμε να ζήσουμε κι έξω από το κλουβί των τίγρεων της Ευρωζώνης και να πορευτούμε ίσια στην καρδιά μιας καινούργιας ζωής. Οι εθνικοί μειοδότες που κορόιδεψαν τους ψηφοφόρους, που διαβεβαίωναν ότι έχουμε χρήμα και θα φάμε με χρυσά κουτάλια, αυτοί που μας παρέδωσαν στο ΔΝΤ, θα πρέπει κάποτε να λογοδοτήσουν.

Αλλά η κυβέρνηση οφείλει να καταλάβει ότι υπάρχουν ζητήματα όπου δεν χωράει συμβιβασμός. Μην αυταπατάται ότι προσκυνώντας το «σαράι των Βρυξελλών» εξυπηρετεί τη χώρα μας. Ας μη βαφτίζουν την υποταγή σε «πατριωτισμό».

Από τα βάθη του χρόνου ας ακούσουν οι κυβερνώντες την οργισμένη φωνή του μεγάλου πατριδοφύλακα, με την αδάμαστη ψυχή, όρθια σαν λαμπάδα. Η φωνή του Μακρυγιάννη, σ’ αυτούς απευθύνεται: «Δεν πάγει η πατρίς ομπρός με τον πατριωτισμόν και ηθική την δική σας, πάνε τα ξένα σας όργανα…».