Ριζοσπαστικές λύσεις ή αδιέξοδος όλεθρος;
Σαδιστικά οικονομικά μέτρα, σκοπίμως σχεδιασθέντα για την εξολόθρευσή μας. Τα από δεκαετιών λειτουργούντα Think Tanks («δεξαμενές σκέψης») έχουν επεξεργαστεί, μεταξύ άλλων, τις θανάσιμες για τους εργαζόμενους «ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ-ΣΟΚ», προκειμένου να εδραιώσουν διεθνώς την κυριαρχία του παρασιτικού κυρίως κεφαλαίου και την καταστροφική παγκοσμιοποίηση.
Η Σχολή του Σικάγου, με γκουρού τον Μίλτον Φρίντμαν, εμπνευστή του κατάπτυστου κινήματος υπέρ του αχαλίνωτου καπιταλισμού και του ασύδοτου νεοφιλελευθερισμού, οργιάζει και σήμερα. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο κύριος αυτός (που πέθανε σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών) υπήρξε… νομπελίστας (!) –πόσο αντικειμενικοί είναι, αλήθεια, οι, με εξαίρεση τη λογοτεχνία, προσφέροντες τα βραβεία Νόμπελ;– και σύμβουλος του… Πινοσέτ τη δεκαετία του 1970! Με αποτέλεσμα, πλην των άλλων, να κάνουν φτερά για τις ΗΠΑ τα τεράστια αποθέματα χαλκού της Χιλής…
Με κυβερνήσεις πιόνια και μαριονέτες των απογόνων του Φρίντμαν σε όλο σχεδόν τον κόσμο είναι βέβαιο πως θα εξαφανιστούν προς άγνωστες –άγνωστες;– κατευθύνσεις τα περισσότερα μεταλλεύματα της υδρογείου. (Η Ελλάδα, ως γνωστόν, διαθέτει χρυσό και ουράνιο – για να μη μιλήσω για τα πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων στον υποθαλάσσιο χώρο της.)
Με αυτά τα δεδομένα διεθνώς και την πατρίδα μας έρμαιο μιας μνημονιακής κλίκας ανάξιων πολιτικών, που κόπτονται δήθεν για τη… σωτηρία της, ο όλεθρος είναι αναπόφευκτος. Τα 11,5 δισ. ευρώ, τα οποία αδυνατούν να ανεύρουν οι… πολυμήχανοι αρχηγοί της τρικομματικής κυβέρνησης, είναι ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ 16 δισ. ευρώ! Βάθος αμέτρητον, δηλαδή. Δεν πρόκειται, επομένως, για αγριότητα και βαρβαρότητα των επιβαλλόμενων μέτρων, αλλά για ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΗ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ!
Τόσο η ημεδαπή όσο και η αλλοδαπή «τρόικα» –η πρώτη είναι πολύ χειρότερη από τη δεύτερη– θα οδηγήσουν τη χώρα σε νέο εμφύλιο σπαραγμό. Εμφύλιο σπαραγμό που, εάν επισυμβεί, θα κατατροπώσει εκείνους που τον προκάλεσαν. Όχι, δηλαδή, τους ευρισκόμενους σε νόμιμη –και υποχρεωτική– άμυνα λόγω οικονομικής καταρράκωσης, αλλά τους δημίους τους.
Αυτή θα είναι η μία –και απευχόμενη– εκδοχή των εντός του 2012 εξελίξεων. Η άλλη εκδοχή θα είναι η επίσης βραχυπρόθεσμη κατάρρευση της κυβέρνησης υπό το βάρος των ιλιγγιωδών ανομημάτων της. Ήδη την Τετάρτη δημιουργήθηκε αναβρασμός με αντεγκλήσεις και αλληλοεκτοξευόμενους οξύτατους χαρακτηρισμούς στους κόλπους της ΝΔ, παρά τον εντελώς αδικαιολόγητο εφησυχασμό του οραματιζόμενου… θριάμβους Σαμαρά. Δεν είναι τυφλοί και ανεγκέφαλοι όλοι οι βουλευτές της ΝΔ. Βλέπουν και ενοχλούνται σφόδρα από τη δουλόφρονα υποταγή της ηγεσίας του κόμματός τους στα καταστροφικά κελεύσματα των Αρχών Κατοχής της πατρίδας μας. Μιας πατρίδας που θέλουν να την απομυζήσουν πρώτα και μετά να την ισοπεδώσουν οι διάφοροι Ράιχενμπαχ. (Δεν χρειάζεται να κάνω λόγο πρωτίστως για τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που η ηγεσία τους οδήγησε τη χώρα μας σιδηροδέσμια στην αγχόνη του πρώτου Μνημονίου, ούτε για τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, που ο εξουσιομανής αρχηγός της διέσπασε την πεφωτισμένη Αριστερά, προκειμένου να του προσφέρεται καθημερινή δημοσιότητα και αργότερα –το επιθυμεί διακαώς– να του ανατεθεί η… Προεδρία της Δημοκρατίας, τρομάρα του!)
Εκτός, όμως, από τις προαναφερθείσες δύο εκδοχές, υφίσταται και μία τρίτη. Εννοώ –και το έχω επισημάνει σε άλλα άρθρα– την αποδέσμευσή μας από το ευρώ. Αποδέσμευση που δεν θα την αποτολμήσουν –αυτό εξυπακούεται– οι ασυστόλως μνημονιακοί κυβερνώντες. Το τοιούτον θα συμβεί, ανεξάρτητα από τη θέλησή τους, λόγω στάσης πληρωμών. Φυσιολογική στάση πληρωμών, αφού το Δημόσιο δεν θα έχει ούτε τσακιστό ευρώ στα ταμεία του, εξαιτίας της πλήρους αδυναμίας των πλείστων φορολογουμένων να τα τροφοδοτήσουν. Εξ αντικειμένου, συνεπώς, θα καταστεί αναπόφευκτη η στάση πληρωμών και, είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν οι της Εσπερίας και του ΔΝΤ δυνάστες μας, θα μας εκδιώξουν από το ευρώ. Μέγα ευεργέτημα για μας, κατά τη γνώμη μου και τη γνώμη πολλών άλλων διαπρεπών Ελλήνων. Διότι πρώτα πρώτα θα έχουμε τη δυνατότητα να χαράξουμε δική μας οικονομική και κυρίως εθνική εξωτερική πολιτική, αναζητώντας νέους συμμάχους. Και δεύτερον: Θα αποτρέψουμε, όπως προανέφερα, την κατʼ αρχάς απομύζηση της πατρίδας μας και την εν συνεχεία ισοπέδωσή της από τους διάφορους Ράιχενμπαχ.
Η επιστροφή στη δραχμή θα ωφελήσει όσους εξαργυρώσουν τα ευρώ που έχουν εξαγάγει στις Ελβετίες αλλά και το μεγάλο κεφάλαιο. Δεν θα βλάψει όμως τον ήδη εξαθλιωμένο έλληνα εργαζόμενο. Η πρόσδεση της δραχμής με το δολάριο ή καλύτερα με το ρούβλι, της νέας εξωτερικής μας πολιτικής ένεκεν, θα μειώσει την αξία της δραχμής κατά 50% περίπου. Μικρό το κακό, αφού θα απαλλαγούμε από την αγχόνη της μέχρι τούδε ξένης μαφίας. Ταυτόχρονα, με πολύ μειωμένης αξίας δραχμή, ο τουρισμός μας θα αποφέρει τεράστια κέρδη. Θα πρέπει επίσης να απαγορεύσουμε για ένα διάστημα τις εισαγωγές ξένων προϊόντων, επιδιδόμενοι με ενθουσιασμό και μεθοδικότητα στην αύξηση των ποσοτήτων της δικής μας παραγωγής. Μόνο έτσι θα βγούμε από τη στενωπό. Και θα βγούμε με ψηλά το κεφάλι.