επί του πιεστηρίου
Μήπως πρέπει, Αντώνη Σαμαρά, να αρχίσουμε κι εμείς να τους δουλεύουμε; Εκείνο που πρέπει να τους πεις είναι ότι υπάρχουν κάποια πράγματα, που πέραν ενός σημείου δεν μπορεί να γίνει τίποτε. Γιατί από κει και πέρα η Ελλάδα μπαίνει σε επικίνδυνες περιπέτειες. Πρέπει να καταλάβουν οι απ’ έξω ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για περικοπές στους μισθούς και τα επιδόματα στις Ένοπλες Δυνάμεις και στην Αστυνομία. Γιατί αλλιώς κλίμα διάλυσης θα επικρατήσει παντού. Με ό,τι συνέπειες θα έχει… Και θα τρίβουν τα χέρια τους εκείνοι που περιμένουν στη γωνία, ότι ήρθε η ώρα τους…
Χειρότερο δεν μπορούσε να έρθει στον Ομπάμα, την ώρα της μάχης για την επανεκλογή του από το λιντσάρισμα και τη δολοφονία του αμερικανού πρέσβη στη Βεγγάζη από φανατικούς μουσουλμάνους. Βούτυρο στο ψωμί του ρεπουμπλικάνου υποψήφιου ήταν. Το ερώτημα είναι πού θα οδηγηθεί αυτή η νέα φωτιά που ανάβει. Και τι έφταιξε για να πάει ο κόσμος σ’ έναν νέο γύρο. Ποιοι άλλοι από τους ίδιους τους Αμερικανούς; Ο καλός φίλος και συνάδελφος Μιχάλης Ιγνατίου το λέει ξεκάθαρα σε άρθρο του, την κατάληξη του οποίου παραθέτουμε:
«Δυστυχώς για την Αμερική, η Αλ Κάιντα έχει εισχωρήσει σ’ όλες τις κοινωνίες και έχει επιτύχει να επιβάλει μέλη της στους κρατικούς μηχανισμούς της Αιγύπτου, της Λιβύης και της Τυνησίας.
Ο πόλεμος εναντίον της διεθνούς τρομοκρατίας δεν έφερε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, αντίθετα έχει αυξήσει τον αντιαμερικανισμό σ’ όλη τη Μέση Ανατολή. Με δεδομένο ότι η Δύση χάνει την Αίγυπτο στους ακραίους ισλαμιστές και τη Λιβύη στους υποστηρικτές της Αλ Κάιντα, μήπως έφτασε η στιγμή να αποφασίσουν οι Αμερικανοί πως η ανακωχή (ακόμα και με τους τρομοκράτες) είναι πιο επωφελής για τη χώρα τους αλλά και όλο τον κόσμο;».
Εκεί, στη χώρα σας, κυρία Μέρκελ, κύριε Ρέσλερ, κύριε Σόιμπλε, όλοι εσείς που μας κουνάτε το μαστίγιο, γιατί οι εργαζόμενοί σας απεργούν, αφού όλα δουλεύουν ρολόι και είστε μια παραγωγική και ανταγωνιστική χώρα; Την περασμένη εβδομάδα νέκρωσαν τα αεροδρόμιά σας, εκατοντάδες πτήσεις ακυρώθηκαν, χιλιάδες επιβάτες ταλαιπωρήθηκαν, που σημαίνει ότι κάθε άλλο παρά έχετε λύσει τα δικά σας προβλήματα, για να θέλετε να είστε σ’ όλους τους άλλους λαούς το παράδειγμα… Επομένως κάτι φταίει σ’ αυτό το σύστημα που στήσατε…
Να τον χαιρόμαστε τον πάλαι ποτέ παλιόφιλο, πρώην Πρόεδρο της Γαλλίας, Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, που όταν ήρθε στην Ελλάδα, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, όλη την προηγούμενη νύχτα φύτευαν στη Συγγρού λουλούδια και θάμνους και τον υποδεχθήκαμε με εκείνο το σύνθημα «Ελλάς, Γαλλία, συμμαχία». Τώρα μας γύρισε την πλάτη. Και ανακάλυψε ότι η Ελλάδα ανήκει στην Ανατολή! Για να στηρίξει την άποψή του, που τώρα στα γεράματα λέει ότι ήταν λάθος η ένταξη της χώρας μας στο ευρώ, είπε: «Η Ελλάδα είναι κατά βάση μια χώρα της Ανατολής». Ενώ η Τουρκία, κύριε Ζισκάρ (θυμάστε εκείνα τα διαμάντια του αιματοβαμμένου Μποκάσα που σας είχε κάνει δώρο και παραλίγο να βρεθείτε στο σκαμνί;), που θέλετε να τη βάλετε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν ανήκει στα βάθη της Ανατολής…
Δεν υπάρχει πλευρά της οικονομίας και της αγοραστικής ικανότητας του Έλληνα που να μην είναι μαύρη και άραχνη. Ένα νέο στοιχείο που ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που δεν θέλουν να δουν τα αφεντικά μας στας Ευρώπας είναι η διαπίστωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ότι οι πιστωτικές κάρτες που κυκλοφορούσαν στην ελληνική αγορά μειώθηκαν σε σχέση με το 2008 κατά 2.500.000! Έτσι για την ιστορία, το εν λόγω έτος οι πιστωτικές κάρτες ανέρχονταν σε 6.900.000.