«ΓΥΜΝΟΣ» Ο κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Φέτος, για «τον φόβο των Ιουδαίων», τα εγκαίνια της έκθεσης και ο λόγος του πρωθυπουργού έγιναν το πρωί του Σαββάτου, μέσα σε αυστηρά μέτρα προστασίας του κ. Σαμαρά, ο οποίος παρέμεινε μόνο επί δύο ώρες στη Θεσσαλονίκη. Στην ομιλία του στο πανηγύρι της ΔΕΘ εξεφώνησε έναν οξύτατο λόγο με πάρα πολλές κορώνες, αλλά και με άστοχους χαρακτηρισμούς για τους πολιτικούς του αντιπάλους. Και προπαντός για εκείνους τους οποίους εντελώς αυθαίρετα έχει χαρακτηρίσει ως το «λόμπι της δραχμής». Θα θέλαμε η ομιλία του πρωθυπουργού να μας έδινε την αφορμή για ευρύτατα σχόλια, όπως το συνηθίζαμε από τη στήλη μας αυτή τις προηγούμενες χρονιές. Όμως στην ομιλία-εξπρές και μετά τη ματαίωση της συνηθισμένης συνέντευξης του πρωθυπουργού με τους εκπροσώπους του ελληνικού και διεθνούς Τύπου, ο σχολιασμός μας θα περιοριστεί μόνο σε ορισμένα σημεία της πρωθυπουργικής ομιλίας.

Γ ια τα μέτρα που πρόκειται να ληφθούν για τη διετία 2013-2014 ο κ. πρωθυπουργός είπε ότι «κόβονται και εισοδήματα που δεν έπρεπε να αγγιχτούν. Θα υπάρχουν κάποιες επώδυνες περικοπές γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς». Αλλά τα μέτρα δεν είναι κάποιες περικοπές. Είναι περικοπές. Είναι περικοπές εξαθλίωσης για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Και κατά τη σύναξη για την υποδοχή του κ. Σαμαρά αναρτήθηκε πανό από διαμαρτυρόμενους που έλεγε «έχουμε κι εμείς δικαίωμα ζωής». Με άλλα λόγια, αυτοί που υφίστανται όλες τις περικοπές -και όχι τις κάποιες- διεκδικούν δικαίωμα ζωής από αυτούς που έχουν κατοχυρώσει δικαίωμα χλιδής. Άραγε μέσα στον πανικό του ο κ. Σαμαράς κατανόησε σωστά το μήνυμα;

Επειδή δεν στερείται ευφυΐας, έχουμε τη γνώμη πως κατανόησε ότι έχουν ήδη εξαντληθεί τα όρια αντοχής μισθωτών και συνταξιούχων μετά τις μύριες όσες επιβαρύνσεις έχει υποστεί ο εργαζόμενος λαός. Και δεν είναι δυνατόν πλέον ν’ αντέξει άλλες επιβαρύνσεις. Και το πλέον περίεργο που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι εκείνοι που έχουν κατοχυρώσει δικαίωμα χλιδής και έχουν φυγαδεύσει από την Ελλάδα τεράστια ποσά στην Ελβετία και σε άλλες δυτικές χώρες, με δημοσιεύματα του τύπου ότι τα ποσά αυτά πρόκειται να φορολογηθούν, έσπευσαν να τα αποσύρουν. Και τα κατέθεσαν σε τράπεζες διαφόρων μικρών κρατών που θεωρούνται φορολογικοί παράδεισοι. Ας αναλογιστούμε ότι όταν υπεγράφη η συμφωνία μεταξύ Γερμανίας και Ελβετίας για τη φορολόγηση των γερμανικών κεφαλαίων που είχαν μεταναστεύσει στις τράπεζες της Ελβετίας, επειδή υπήρχε η αβεβαιότητα γύρω από τη διατήρηση του ευρώ, η συμφωνία αυτή Γερμανίας – Ελβετίας παρέμεινε μυστική μέχρι την υπογραφή της και την άμεση εφαρμογή της. Έτσι ενεργούν τα κράτη εκείνα που θέλουν οι αποφάσεις τους να εφαρμόζονται. Όμως η Ελλάδα είναι ένα κράτος που περιφρουρεί με κάθε τρόπο την πολιτική και οικονομική «λαμογιά».

Ο κ. Σαμαράς μάς διαβεβαίωσε στην ομιλία του ότι η ομάδα των πολιτικών αρχηγών που στηρίζει τη σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί ώστε οι περικοπές να μην είναι οριζόντιες, αλλά να είναι προσωρινές. Εδώ ο πρωθυπουργός προσπαθεί ενσυνείδητα να δημιουργήσει φρούδες ελπίδες σε όσους πρόκειται να πληγούν από τα νέα μέτρα που έχουν αποφασιστεί. Γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Σαμαράς ότι αυτά τα μέτρα είναι μόνιμου χαρακτήρα και θα πλήξουν όλους τους εργαζόμενους. Και αφού δεν θέλει να τις ονομάσει οριζόντιες, ας τις ονομάσει κάθετες. Ή, αν προτιμάει, ας χαρακτηρίσει τα χρήματα που περικόπτονται από τις αποδοχές ως «εντός εκτός και επί τα αυτά». Δηλαδή εκτός των δημόσιων ταμείων, έξω από τις τσέπες των μισθωτών, όπως μέχρι τώρα γίνεται. Και αυτά όλα έπρεπε να τα είχε συνειδητοποιήσει όχι μόνο η κυβέρνηση και η «τρόικα», αλλά και ο νεοφώτιστος υπουργός των Οικονομικών, ο οποίος για δεύτερη φορά χτυπάει αλύπητα την ελληνική οικονομία και τους εργαζόμενους. Στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη ο κ. πρωθυπουργός, θέλοντας να απολογηθεί για τα νέα μέτρα που θα ληφθούν, είπε ότι «δεν μπορεί να γίνει αλλιώς». Και όμως μπορούσε να γίνει αλλιώς, αν ήθελε με δικαιοσύνη να κατανείμει τα βάρη και αν επιθυμούσε να χτυπήσει αυτούς που αδικαιολόγητα ή παράνομα πλούτισαν. Στη Θεσσαλονίκη η ομιλία είχε και υπερβολές. Ο πρωθυπουργός μίλησε για το «λόμπι της δραχμής» μέσα στην Ελλάδα, που αποτελείται (κατά την άποψή του) από εκείνους που δεν θέλουν να χάσουν τα σκανδαλώδη προνόμια του παρελθόντος. Και τους κατηγόρησε ότι ποντάρουν στην καταστροφή της χώρας και την εύχονται. Με την αποστροφή αυτή του λόγου του ο πρωθυπουργός στην ουσία έσπειρε την απαρχή του διχασμού του ελληνικού λαού. Και μια μερίδα του λαού την κατηγορεί ότι εύχεται την καταστροφή της χώρας. Είναι βαριές αυτές οι κατηγορίες και εντελώς αδικαιολόγητες και αστήρικτες. Και μπορεί να προκαλέσουν ακόμη και την επιστροφή της Ελλάδας, δηλαδή του ελληνικού λαού, στην εποχή του 1946, τότε που οι αντίπαλοι του τότε καθεστώτος, με την κατηγορία ότι επιθυμούν την καταστροφή της χώρας, βρίσκονταν σε διαρκή διωγμό. Αυτό δείχνει ότι ο Σαμαράς βρίσκεται προσκολλημένος στην παράδοση της Δεξιάς, που όταν βρίσκεται σε κίνδυνο κατηγορεί τους αντιπάλους της για προδοσία. Όμως πληροφορούμε τον κ. πρωθυπουργό ότι το χρήμα δεν μπορεί να είναι είδος εν ανεπαρκεία για τους πολλούς και σε μεγάλη επάρκεια για τους λίγους. Όταν οι πολλοί νιώθουν την τσέπη τους άδεια και δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες, δεν ενδιαφέρονται αν το χρήμα ονομάζεται ευρώ ή δραχμή. Αυτοί απλώς θέλουν να έχουν το δικαίωμα της ζωής. Και δεν είναι αυτοί που είχαν προνόμια στο παρελθόν. Αυτοί που είχαν προνόμια στο παρελθόν αγωνίζονται και έχουν πετύχει δικαιώματα στη χλιδή, στην καλοπέραση και στην απάτη. Ας αναλογιστεί ο κ. πρωθυπουργός ποιοι είχαν προνόμια στο παρελθόν και να τους χτυπήσει αν μπορεί ή αν θέλει και όχι να κατηγορεί τους πολιτικούς του αντιπάλους, τώρα που αισθάνεται ότι χάνει πλέον το λαϊκό έρεισμα. Δεν θα πρέπει όμως να χάσει και την ψυχραιμία του, γιατί οι ηγέτες στις κακές στιγμές φαίνονται.

Ο κ. Σαμαράς στην ομιλία του απαρίθμησε ορισμένες δυσμενείς συνέπειες που κατά τη γνώμη του θα έχει η επάνοδος της χώρας στη δραχμή. Και παρασύρθηκε σε εντελώς αστήρικτες προβλέψεις, όπως ότι «θα γίνονταν πολλαπλάσιες περικοπές των αποδοχών, οι συντάξεις δεν θα μειώνονταν απλώς αλλά θα καταργούνταν, δεν θα υπήρχαν φάρμακα και πετρέλαιο και τα προϊόντα του πετρελαίου δεν θα ακρίβαιναν απλώς, αλλά θα ήταν διαθέσιμα με δελτίο». Βέβαια κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ορισμένα μειονεκτήματα που παρουσιάζει η όποια νομισματική μεταρρύθμιση. Όμως η αντικειμενικότητα επιβάλλει όπως η απαρίθμηση συμπεριλαμβάνει και τα πλεονεκτήματα της κάθε συγκεκριμένης νομισματικής μεταρρύθμισης. Ο κ. Σαμαράς είμαστε βέβαιοι ότι ως άριστος οικονομολόγος γνωρίζει πως το εύρος και η ένταση των όποιων θετικών και αρνητικών επιπτώσεων είναι συνάρτηση και αποτέλεσμα και των όρων που θα καθορίσει η κυβέρνηση για τη νομισματική μεταρρύθμιση και των συγκεκριμένων μέτρων που θα ελαχιστοποιήσουν τις αρνητικές επιπτώσεις. Ευχόμαστε να μην ακούσουμε κάποτε τον κ. Σαμαρά να υπεραμύνεται της δραχμής, όπως έκανε με τα Μνημόνια, όπου από άσπονδος εχθρός τους έγινε θαυμαστής τους! Πάντως η έντονη ευρωλαγνεία με την οποία διάνθισε την ομιλία του έδωσε φτερά στην «τρόικα» να αυξήσει τις απαιτήσεις της για ακόμη παραπέρα κούρεμα των μισθών και των συντάξεων. Ήδη στα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί διαπιστώνει η «τρόικα» μια «μαύρη» τρύπα 4 ή 6 δισ. ευρώ, που σημαίνει ότι τα 11,6 δισ. ευρώ, που έγιναν 13,6 δισ., τώρα θα φτάσουν στα 20 δισ. Για να διαψευστεί σχεδόν αυθημερόν η πρόγνωση του πρωθυπουργού ότι οι περικοπές των 11,6 δισ. ευρώ θα είναι και οι τελευταίες.

Ο κ. Σαμαράς και το επιτελείο της ΝΔ που τον πλαισιώνει είχαν δημιουργήσει προσδοκίες στον ελληνικό λαό, με όσα ισχυρίζονταν κατά τις δύο προεκλογικές περιόδους. Προσδοκίες για ισονομία, για ίση κατανομή του πλούτου και των βαρών, για τιμωρία των ενόχων που προκάλεσαν αυτήν την κατάσταση (πολιτικών και οικονομικών παραγόντων) για αποκατάσταση αδικιών και για επανίδρυση του κράτους. Αντί όμως γι’ αυτά, βλέπουμε την κυβέρνηση να αγωνίζεται για το «λόμπι της χλιδής». Αυτό το λόμπι έχει εκφραστές δυστυχώς και τους δικαστές, που ούτε λίγο ούτε πολύ επιδιώκουν να μη θιγούν οι αποδοχές τους και το βάρος από τη διατήρηση των προνομίων τους να πέσει στους ώμους των αδυνάτων. Μετά τόσα αναδρομικά που οι ίδιοι απένειμαν στον εαυτό τους, θέλουν να συνεχίσουν την προνομιακή τους μεταχείριση. Ενώ την άμαξα της κοινωνικής προόδου να τη σύρουν και πολλοί άλλοι τους οποίους έχει εξαθλιώσει η κυβέρνηση. Πώς είναι δυνατόν οι δικαστές να αποδώσουν δικαιοσύνη όταν δεν υπάρχει αστυνομία για να περιορίσει την εγκληματικότητα, όταν δεν υπάρχει αμυντικός μηχανισμός να μας προστατεύσει από τους έξωθεν κινδύνους, όταν η εκπαίδευση και οι εκπαιδευτικοί έφαγαν το μεγαλύτερο χτύπημα με μείωση αποδοχών έως και 50%; Πώς είναι δυνατόν να λειτουργήσει ένα κράτος με μόνη τη Δικαιοσύνη; Σεβόμαστε τη Δικαιοσύνη, αλλά όλα έχουν τα όριά τους.

Επειδή τίποτε από αυτά δεν επανορθώθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση, γι’ αυτό ο κ. πρωθυπουργός ανέβηκε «γυμνός» για να μιλήσει στη Θεσσαλονίκη.