Πρέπει και μπορούμε να προλάβουμε το κακό

«Μοναχή το δρόμο επήρες,
Εξανάλθες μοναχή
Δεν είν’ εύκολες οι θύρες,
Εάν η χρεία τες κουρταλεί».

Περίσσεψαν οι παράτες και τα χαμόγελα των αφεντάδων στις δύο πρωτεύουσες της εξουσίας. Η καγκελάριος, μάλιστα, εξέφρασε και κάποιαν υστερόγραφη συμπόνια στους «φτωχούς έλληνες μισθωτούς και συνταξιούχους».
Το διά ταύτα, ωστόσο, παλαιόθεν γνώριμο:

«Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,
Άλλ’ ανάσασιν καμιά
Άλλος σου έταξε βοήθεια
Και σε γέλασε φρικτά!»

Κοινός ο παρονομαστής Βερολίνου-Παρισίων: να τηρηθούν οι δεσμεύσεις. Μα οι «δεσμεύσεις», δηλαδή η κτηνωδία των μέτρων, οδηγούν στον αποτελειωμό μας. Είναι η συνταγή του Χότζα που υποβάλλει σε ασιτία το δύσμοιρο υποζύγιο, που ώσπου να μάθει να μην τρώει, πεθαίνει…

Έλλειμμα πολιτικής δημιουργικότητας χαρακτήρισαν την επιπόλαιη αντιμετώπιση της κρίσης μέσα από στρατηγικές αυτοτροφοδοτούμενης αποσταθεροποίησης, εκ μέρους του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου και κατ’ εξοχήν της δικής τους κυβέρνησης, οι τρεις κορυφαίοι γερμανοί διανοούμενοι: Χάμπερμας, Μπόφινγκερ και Ρίμελιν.

Εν ονόματι της ανάκτησης της αξιοπιστίας, όπως οι δήμιοί μας την αντιλαμβάνονται, ο λαός μας υποβάλλεται αυτές τις μέρες σε νέες, απίστευτες ανθρωποθυσίες. Καινούργιες βάναυσες περικοπές βαθαίνουν δραματικά την ύφεση, πολλαπλασιάζουν ανέργους και λουκέτα, γενικεύουν τη φτώχεια και τη δυστυχία.

Αν και τα καθεστωτικά ΜΜΕ μας φλόμωσαν και πάλι με τα -υποθέτουμε άυλα- επιτεύγματα του ταξιδιού (πάντοτε «οι αυτοί περί των αυτών τοις αυτοίς τα αυτά»= οι ίδιοι για τα ίδια, στους ίδιους τα ίδια), ο πρωθυπουργός ούτε έλαβε ούτε ζήτησε, πέραν της συμπάθειας, να λάβει οτιδήποτε. Ούτε αναδιαπραγμάτευση ούτε επιμήκυνση. Άνθρακες ο θησαυρός από κει.

Άδειασμα όμως του θησαυρού από δω, αφού παρεσχέθη ολοκληρωτική άφεση αμαρτιών στον προκλητικότερο ίσως διαφθορέα του ελληνικού δημοσίου βίου, που εξαγοράζει ατιμωρητί, κατ’ εξακολούθηση κόμματα και κομματανθρώπους, τη διαβόητη Siemens.

Όμως ως εδώ και μη παρέκει. Δεν εκλιπαρούμε οίκτο. Απαιτούμε σεβασμό και δικαιοσύνη. Διεκδικούμε την αξιοπρέπεια που μας υπεξαίρεσαν.

Οι δικοί τους σοφοί (Χάμπερμας, Μπόφινγκερ και Ρίμελιν) τους προειδοποιούν ότι ο εξαναγκασμός μας σε έξοδο θα έχει «ανυπολόγιστες επιπτώσεις για τις υπόλοιπες χώρες-μέλη».

Στρατηγική οφειλόμενη σε λάθος διάγνωση είναι η ακολουθούμενη αμαρτωλή πρακτική «ενός σκιώδους παράλληλου σύμπαντος».

Το συνθέτουν τράπεζες και θυγατρικά τους κεφάλαια αντιστάθμισης επενδυτικών κινδύνων, που παραβιώνουν παρασιτικά, απομυζώντας και αχρηστεύοντας την πραγματική οικονομία, τη δική μας και των άλλων χειμαζομένων χωρών.

Η λεγόμενη δημοκρατία των αγορών έχει σχέση με τη δημοκρατία, όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο.

Το χρηματοοικονομικό σύστημα υποσκάπτει και τελικά υποκαθιστά το πολιτικό. Το περιορίζει σε υπηρετικό ρόλο, τον οποίο αυτό δείχνει ασμένως να αποδέχεται, αφού βολεύεται.

Πρόκειται για ηττημένα μυαλά.

Ο όλο και πιο επίκαιρος (απο)καθιστάμενος Κέινς υποστηρίζει ότι τα σοβαρότερα προβλήματα της οικονομικής κοινωνίας που ζούμε «είναι η αποτυχία της να εξασφαλίζει πλήρη απασχόληση και η αυθαίρετη και άνιση κατανομή πλούτου και εισοδημάτων».

Είναι φρικτό, αλλά ολόκληρο το πακέτο των νέων μέτρων, που ξεχειλίζει από περικοπές παντός καιρού και τύπου, δεν περιλαμβάνει λέξη για ανάπτυξη, καινοτομία, αριστεία. Μηδέν εις το πηλίκον και στο… πηλίκιον, όπως θα έλεγε ο ΓΑΠ.

Αυτό το πρόγραμμα δεν βγαίνει με τίποτε. Εγκαταλείψτε το, έστω στο παρά 5′.

Η ελληνική κοινωνία σπρώχνεται βίαια στη Μεγάλη Έκρηξη, με απροσδιόριστες συνέπειες. Πρέπει και μπορούμε να προλάβουμε το κακό…

www.papathemelis.gr