Πάλι μισθοί και συντάξεις;
Ήδη οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί έχουν σηκώσει το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας. Ήδη μισθοί και συντάξεις έχουν υποστεί δραστικές μειώσεις. Και τώρα, με το λεγόμενο πακέτο των 11,5 δισ., πάλι καλούνται οι μισθωτοί και συνταξιούχοι να πληρώσουν το… μάρμαρο. Αλήθεια, τι είδους κοινωνική δικαιοσύνη υπάρχει στις απανωτές περικοπές μισθών και συντάξεων; Πού είναι η λεγόμενη δίκαιη κατανομή των βαρών; Γιατί οι άλλες κοινωνικές ομάδες δεν μετέχουν στις θυσίες; Γιατί οι διπλές συντάξεις παρέμειναν στο απυρόβλητο με το γελοίο επιχείρημα ότι το κράτος δεν γνωρίζει ποιοι παίρνουν δύο συντάξεις; Μήπως επειδή οι διπλοσυνταξιούχοι είναι βουλευτές, δικηγόροι, μηχανικοί κ.λπ., που εκ των πραγμάτων βρίσκονται στα κέντρα λήψης των αποφάσεων;
• Η κρατούσα κατάσταση πρέπει επιτέλους να καταλάβει ότι ο εύκολος δρόμος των απανωτών περικοπών μισθών και συντάξεων δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα της κρίσης και κυρίως δεν αποτελεί ηθική και δίκαιη λύση. Κι ακριβώς γιʼ αυτόν τον λόγο το περίφημο πακέτο Στουρνάρα είναι εξ ορισμού πολιτικά και ηθικά απαράδεκτο. Ασφαλώς δεν προτείνουμε να εγκαταλείψει η κυβέρνηση την προσπάθεια της δημοσιονομικής προσαρμογής και της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη. Όμως προτείνουμε να κάνει βουτιά στα δύσκολα νερά και να βρει τα 11,5 δισ. από την πάταξη της φοροδιαφυγής, από την περιστολή της σπατάλης σε Δημόσιο, ΔΕΚΟ, ΟΤΑ και από την πάταξη της διαφθοράς σε τελωνεία, εφορίες, πολεοδομίες, δασαρχεία κ.λπ. Επιτέλους η κρατούσα κατάσταση οφείλει να καταλάβει ότι η χώρα αυτή δεν μπορεί να ξεκολλήσει από την κρίση όσο τις θυσίες καλούνται να τις κάνουν μισθωτοί και συνταξιούχοι κι όσο τα φορολογικά έσοδα έχουν ως αιμοδότες πάλι μισθωτούς και συνταξιούχους.