ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ-ΜΠΑΧΑΛΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Και παρά τις υποδείξεις διαπρεπών οικονομολόγων και αξιωματούχων της ΕΕ και της Ευρωζώνης, η κυβέρνηση ακάθεκτη ληστεύει τους χαμηλού εισοδήματος πολίτες. Και όλα αυτά όταν η σημερινή κυβέρνηση της εσωτερικής «τρόικας» καμώνεται ότι λαβαίνει μέτρα ή προτίθεται ότι θα λάβει μέτρα, για την ανόρθωση του ελληνικού κράτους. Και βλέπουμε παράλληλα τις επικοινωνιακές επισκέψεις εδώ του επικεφαλής του Eurogroup κ. Γιούνκερ και τη μετάβαση του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά στο Βερολίνο και το Παρίσι, για ν’ ακούσει για άλλη μια φορά αυτά που χίλιες φορές έχουν λεχθεί για την Ελλάδα.

O κ. Γιούνκερ, που μας επισκέφθηκε πρόσφατα και δήλωσε μεγάλος φίλος της Ελλάδος, μας είπε τα ίδια με τον γερμανό υπουργό κ. Σόιμπλε και σύμφωνα με τη γενική γραμμή που έχει καθορίσει η κ. Μέρκελ. Επειδή η ευπειθής τριάδα των πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση δείχνει να πορεύεται στη ρότα που έχουν καθορίσει οι ξένοι «φίλοι» της Ελλάδος και κορυφαίοι παράγοντες της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, θα θέλαμε στη σημερινή μας παρουσίαση να προτείνουμε και μερικά μέτρα που δείχνουν ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις.

Πολύ σωστά ο κ. Σαμαράς, και όταν ακόμη ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είχε επισημάνει ότι πρώτη προτεραιότητα για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την κρίση είναι η ανάπτυξη. Τώρα ως κυβέρνηση εφαρμόζει πολιτική άκρως αντιαναπτυξιακή. Θα θέλαμε λοιπόν να υπενθυμίσουμε στον κ. Σαμαρά ότι, για να πετύχουμε ανάπτυξη, χρειάζεται να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στους παράγοντες που βοηθούν την αναπτυξιακή πορεία. Και δυστυχώς τα μέτρα και οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Ελλάδα δεν βοηθάνε προς την κατεύθυνση της ανάκαμψης της οικονομίας και της ανάπτυξης. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι αυτή που πολλές φορές την έχουμε τονίσει από τη στήλη μας. Είναι η σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των ισχυρών οικονομιών της Ευρωζώνης και των ασθενών οικονομιών της νότιας περιοχής. Τα συμφέροντα των ισχυρών οικονομιών του Βορρά υπαγορεύουν σταθερό ευρώ και αντιπληθωρισμό. Στις ασθενείς οικονομίες του Νότου συμφέρει το αδύναμο ευρώ, δηλαδή μια κατευθυνόμενη κατολίσθηση της ισοτιμίας του, για να μπορέσουν οι χώρες αυτές να πετύχουν την έξοδό τους από την ύφεση, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους και γενικά να μπούνε σε πορεία ανάπτυξης. Αυτή η σύγκρουση συμφερόντων έχει προκαλέσει τη σκληρή γραμμή που ακολουθεί ο γαλλογερμανικός άξονας και οι χώρες του Βορρά που τον ακολουθούν, καθώς και η διοίκηση της ΕΚΤ, που σχεδιάζει και εφαρμόζει τη νομισματική και πιστωτική πολιτική της Ευρωζώνης. Αυτό είναι το μεγάλο παιχνίδι, που ίσως ορισμένοι ή δεν το έχουν αντιληφθεί ή, το πιθανότερο, το έχουν μεν αντιληφθεί, αλλά δεν θέλουν να το πληροφορηθούν και οι λαοί. Και έτσι το αποσιωπούν.

Ορισμένα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, καθώς και το περιβάλλον του κ. πρωθυπουργού, ισχυρίζονται ότι κατά την περιοδεία του στην Ευρώπη ο κ. Σαμαράς κατάφερε και έπεισε τους συνομιλητές του, δηλαδή την κ. Μέρκελ και τον κ. Ολάντ, ότι είναι καλός χειριστής των ελληνικών προβλημάτων. Θα συμφωνήσουμε ότι τους έπεισε ο κ. Σαμαράς ότι είναι ικανός για την εφαρμογή των Μνημονίων και πέραν αυτού ουδέν. Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι ο κ. Σαμαράς κατόρθωσε να πείσει τους συνομιλητές του να παραιτηθούν από την πολιτική υπεράσπισης των συμφερόντων των χωρών τους. Ο κ. Σαμαράς επέστρεψε με άδειες αποσκευές. Έδωσε πολλά και δεν πήρε πάρα μόνο ωραία λόγια και αναγνώριση των θυσιών των ελλήνων εργαζομένων. Επομένως τα εγκώμια και οι πανηγυρισμοί του φιλοκυβερνητικού λόμπι δεν είναι παρά επικοινωνιακά τρικ. Άλλωστε ο κ. Σαμαράς δεν πήγε στην Ευρώπη για να διαπραγματευτεί κάτι το ευεργετικό για τον ελληνικό λαό, για την καταπολέμηση της ύφεσης και την έναρξη της αναπτυξιακής πορείας. Πήγε απλώς να ενημερώσει για τα μέτρα που αποφάσισε η κυβέρνηση σε βάρος των εργαζομένων, για να ικανοποιηθεί η απαίτηση της «τρόικας» να συγκεντρωθούν τα 13,5 δισ. ευρώ. Και για αυτά τα 13,5 δισ. ευρώ, που μέχρι το τέλος της φετινής χρονιάς μπορεί να γίνουν και 20 δισ., η κυβέρνηση αποφάσισε να ρίξει όλο το βάρος στους χαμηλού εισοδήματος πολίτες. Και η μεγάλη απορία, όχι μόνο η δική μας αλλά και των «τροϊκανών» ακόμη, είναι: γιατί η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά δεν δρομολογεί ακόμη τις διαδικασίες για να εισπράξει από αυτούς που απέκτησαν τεράστιες περιουσίες με αδικαιολόγητο πλουτισμό σε βάρος της χώρας μας; Οι περιουσίες αυτές σε κινητά και ακίνητα βρίσκονται οι περισσότερες στο εξωτερικό. Η απάντηση είναι ότι όλοι αυτοί οι αδικαιολογήτως πλουτίσαντες είναι οι στυλοβάτες του συστήματος που παραμένουν πάντα στο απυρόβλητο. Ο κ. Σαμαράς προτίμησε όλο αυτό το βάρος να το ρίξει στους αδύναμους πολίτες, να τους εξαθλιώσει εντελώς, και από το άλλο μέρος ζητά να ενωθούμε σαν μια γροθιά όλοι. Είναι ποτέ δυνατόν ληστές και καταληστευόμενοι να γίνουν μια γροθιά; Και αυτή η γροθιά του ενωμένου λαού δεν ξέρουμε πού θα κατευθυνθεί! Τουλάχιστον στις θυσίες αυτές θα πρέπει να συμπεριλάβει και όλους τους υψηλόμισθους του δημόσιου τομέα, όπως για παράδειγμα βουλευτές εν ενεργεία και συνταξιούχους, δικαστές εν ενεργεία και συνταξιούχους, υψηλόμισθους συμβούλους της κυβέρνησης και άλλες ομάδες που λυμαίνονται τα όσα οφέλη προκύπτουν για τον κρατικό προϋπολογισμό, από τις περικοπές των πολιτών που αμείβονται με τα 400 ή 500 ευρώ. Επειδή στις ευπορούσες αυτές ομάδες υπάρχουν πολλά περιθώρια, οι περικοπές θα πρέπει να είναι σε ποσοστό 40%. Αυτό απαιτεί και το Σύνταγμα, που καθορίζει ότι τα βάρη κατανέμονται ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες των πολιτών. Αναφορικά τώρα με τα αποτελέσματα του πολυδιαφημισμένου ταξιδιού του κ. Σαμαρά στην Εσπερία, μας κάνει εντύπωση ότι και η κ. Μέρκελ και ο κ. Ολάντ, καθώς και ο κ. Γιούνκερ (όταν πρόσφατα μας επισκέφτηκε) εξέφρασαν την ίδια ακριβώς θέση. Ότι οι αποφάσεις σχετικά με την Ελλάδα θα ληφθούν μετά την έκθεση των ελεγκτών της «τρόικας». Περίεργη ευθυγράμμιση θέσεων από εκλεγμένους ηγέτες και κορυφαία στελέχη της Ευρωζώνης, που θα έπρεπε αυτοί να καθορίζουν την τύχη της. Είναι πρωτάκουστο εκλεγμένοι ηγέτες να εξαρτούν τις αποφάσεις τους από την έκθεση και τις εισηγήσεις μιας μικρής ομάδας έμμισθων μικρομεσαίων υπαλλήλων.

Αυτά που συμβαίνουν μέσα στην Ευρωζώνη δεν είναι σοβαρά πράγματα. Απλώς δείχνουν ότι η ανικανότητα των πολιτικών δεν περιορίζεται μόνο σε εθνικά επίπεδα. Είναι καθολικό φαινόμενο σε όλο το σύστημα που κατευθύνει τις τύχες των λαών σήμερα.

Όπως είπαμε και στην αρχή, η προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην ανάπτυξη και η ανάπτυξη δεν γίνεται με ευχολόγια. Χρειάζονται ορισμένα μέτρα για να μπει η χώρα μας σε αναπτυξιακή πορεία, όπως για παράδειγμα, α) η εξειδίκευση της οικονομίας μας στους κλάδους που διαθέτουμε ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Και τέτοιοι κλάδοι είναι η ναυτιλία, ο τουρισμός, η μεταποίηση γεωργικών πρώτων υλών και η αξιοποίηση του επιστημονικού και τεχνικού δυναμικού που διαθέτει η χώρα μας, β) η τόνωση της πρωτογενούς παραγωγής με αναδιάρθρωση καλλιεργειών και με κατεύθυνση την παραγωγή πρωτότυπων γεωργικών προϊόντων, γ) με το δεδομένο ότι βασικός μοχλός ανάπτυξης αποτελούν οι εξαγωγές, θα πρέπει να δημιουργηθούν οι δομές εκείνες που θα διευρύνουν την εξαγωγική δραστηριότητα, όπως για παράδειγμα η δημιουργία υπουργείου Εξωτερικού Εμπορίου. Να επανέλθει στο κράτος ο Οργανισμός Προώθησης Εξαγωγών. Να ιδρυθεί τράπεζα χρηματοδότησης αποκλειστικά και μόνο των εξαγωγικών επιχειρήσεων και άλλα μέτρα που θα μπορέσει να μελετήσει το υπουργείο Εξωτερικού Εμπορίου, δ) η κυβέρνηση πρέπει να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα και ο κ. Σαμαράς γνωρίζει ποια είναι αυτά, για να τονωθεί η ενεργός ζήτηση και η κατανάλωση αποκλειστικά ελληνικών προϊόντων, ε) επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και υποχρέωσή τους να χρηματοδοτούν τις επιχειρήσεις για να μπορέσει η αγορά να αποκτήσει ρευστότητα και στ) απλοποίηση του φορολογικού συστήματος και σταθερότητά του, ώστε να μπορούν οι επιχειρήσεις να προγραμματίζουν την τιμολογιακή τους πολιτική.

Και με την ευκαιρία αυτή, υπενθυμίζουμε στον κ. Σαμαρά ότι το κράτος πρέπει να αποκτήσει οντότητα και δικαιοσύνη. Σε ένα κράτος που δεν εφαρμόζονται οι νόμοι και δεν υπάρχει ασφάλεια του πολίτη δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη και νέες επενδύσεις. Ένα κράτος που κάθε καλοκαίρι καταστρέφεται από τις πυρκαγιές και δεν είναι σε θέση να συλλάβει και να τιμωρήσει με την αυστηρότατη των ποινών έστω και έναν εμπρηστή, είναι ανίκανο να διατηρηθεί και δεν μπορεί να πετύχει ανάπτυξη. Γιατί φοβούνται να αποκαλύψουν και να τιμωρήσουν τους πραγματικούς ενόχους;

Ένα κράτος που διώχνει τη νεολαία και το μελλοντικό δυναμικό του και δέχεται στα πανεπιστήμια με τα μισά μόρια τους μουσουλμάνους γρήγορα θα καταρρεύσει. Τα γράφουμε όλα αυτά για να υπενθυμίσουμε στους αρμόδιους κυβερνητικούς αξιωματούχους ότι η ανάπτυξη έχει βέβαια βασικά την οικονομική της πλευρά, όμως υπάρχουν και πολλοί κοινωνικοί παράγοντες που πρέπει να προσεχθούν ιδιαίτερα, όπως αναφέραμε παραπάνω.

Κανένα κράτος-μπάχαλο δεν κατάφερε ποτέ να ορθοποδήσει και να αναπτυχθεί.