Χάσαμε τον μπούσουλα

Η ηθοποιός μέσα από τη συνέντευξή μας συμβολίζει τον Δον Ζουάν με την επιθυμία, που αυτή είναι η κινητήριος δύναμη για τον άνθρωπο, πιστεύει ότι για να αλλάξει η ανδροκρατούμενη κοινωνία μας, που δεν τα έχει καταφέρει και τόσο καλά, πρέπει να αλλάξουν οι μητέρες, θεωρεί ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να ξεστρατίζει από το αρχικό του όνειρο και ότι η ζωή είναι ένα νησί, στο οποίο έρχονται κάθε μέρα νέα καράβια.

Η Φαίη Ξυλά, αν και γενικότερα είναι αισιόδοξη, πιστεύει ότι η Ελλάδα θα μας θρέψει και δεν έχουμε φτάσει στην απόλυτη φτώχεια, ενώ θεωρεί ότι η αιτία των δεινών μας είναι η άγνοια της ιστορίας μας. Και πιο επαναστατική από ποτέ, ελπίζει ότι στο Σύνταγμα δεν θα σωπάσουν οι φωνές!

// Το τηλεοπτικό κοινό σε λάτρεψε μέσα από την επιτυχία της Έλενας Ακρίτα «Τα μυστικά της Εδέμ». Τι είναι για σένα, τι συμβολίζει δηλαδή, ο Δον Ζουάν; Μήπως τον άνδρα που ψάχνει συνεχώς την επιβεβαίωση;
Όχι. Για μένα ο Δον Ζουάν είναι ο άνθρωπος που θα κυνηγήσει με κάθε τρόπο αυτό που επιθυμεί. Για μένα άλλωστε αυτή είναι και η φιλοσοφία της ζωής. Να επιθυμούμε συνεχώς και να αγωνιζόμαστε για τα θέλω μας μέχρι το τέλος της. Έτσι η πηγή δεν στερεύει. Πάντα θα βρέχει και θα γεμίζει το πηγάδι.

// Πάντως, οι βουδιστές λένε ότι ο άνθρωπος φτάνει στην απόλυτη ηρεμία και ευτυχία όταν εξαλείψει κατά σειρά τις επιθυμίες του…
Δεν συμφωνώ. Πιστεύω ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να επιθυμεί και μάλιστα να επιθυμεί περισσότερα και διαφορετικά πράγματα. Με την εναλλαγή ποτέ δεν βαριέσαι. Το πρόβλημα είναι αλλού…

// Πού;
Πολλές φορές χάνουμε τον αρχικό μας δρόμο. Ξεκινάμε τη ζωή μας με ένα όνειρο, αλλά μετά στη διαδρομή ξεστρατίζουμε. Για μένα είναι πολύ σημαντικό συχνά-πυκνά να επαναπροσδιοριζόμαστε σ’ αυτό που πραγματικά θέλαμε αρχικά. Όλοι ξέρουμε κατά βάθος τι μας κάνει ευτυχισμένους. Αυτήν την αρχική αλήθεια, την αρχική μας αξία, ας μην την ξεχνάμε, γιατί είναι πολύ εύκολο να αποπροσανατολιστεί κανείς σήμερα.

// Πώς θα χαρακτήριζες την εποχή μας;
Είναι μια μπερδεμένη εποχή, με ανθρώπους που έχασαν τον μπούσουλα, την κατεύθυνσή τους και χρειάζονται να βρουν ένα νέο δρόμο για να κρατηθούν μέσα στην κρίση. Η κρίση που περνάμε δεν είναι μόνο στην Ελλάδα. Είναι κρίση της Ευρώπης αλλά και -κυρίως- παγκόσμια.

// Έχει κάποιο θετικό αυτή η οικονομική και πολιτική κρίση;
Αρχίζει ένα ξεκαθάρισμα. Στο χώρο μας ας πούμε. Το βλέπω τώρα ξεκάθαρα. Ο κόσμος αναζητά το καλό θέατρο. Κάνει επιλογές. Ξέρεις πόσο σημαντικό είναι να κάνεις επιλογές; Αφού λοιπόν δεν του περισσεύουν τα χρήματα, θα επικροτήσει την καλή παράσταση, αυτή που θα μιλήσει στην ψυχή του. Είτε είναι δράμα είτε κωμωδία.

// Σε ακούω και βλέπω ένα πολύ ισορροπημένο και αισιόδοξο άνθρωπο. Πώς τα καταφέρνεις;
Η ζωή είναι ένα νησί. Εμείς είμαστε πάνω στο νησί. Στο νησί αυτό κάθε μέρα άλλα καράβια θα έρχονται -που είναι η ελπίδα- και άλλα καράβια θα φεύγουν. Μαθαίνεις και με την απώλεια και τον αποχωρισμό. Αλλά και αρκετά καράβια επιστρέφουν. Ωστόσο, πάντα θα έρχονται καράβια στο νησί. Μένει κανένα νησί χωρίς καράβι; Το κεφάλι ψηλά λοιπόν!

// Πώς είναι η συνεργασία σου με τον Γιώργο Κιμούλη;
Είναι ένας απαιτητικός και αυστηρός σκηνοθέτης, ξέρει πολύ καλά τι θέλει, αλλά αφήνει και στον ηθοποιό την ελευθερία να υπερβεί τον εαυτό του. Για μένα η ελευθερία αυτή σημαίνει και αγάπη. Είναι μια πολύ ευχάριστη εμπειρία. Δεν την αλλάζω με τίποτα!

// Επειδή το έργο αναλύει το δύσκολο κεφάλαιο των διαπροσωπικών σχέσεων, έχεις σκεφτεί πώς τελικά συμβιώνει με αρμονία ένα ζευγάρι;
Λέει ένα τραγούδι «σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ’ αγαπώ γιατί είσαι εσύ». Ζούμε καλά με το ταίρι μας όταν αυτό το εσύ δεν θέλουμε να το κάνουμε εγώ. Δεν θέλουμε να το κάνουμε σαν και εμάς. Τον ερωτευτήκαμε τον άλλο γιατί κάτι θαυμάσαμε σ’ αυτόν, για το διαφορετικό που δεν έχουμε εμείς. Και αυτό θα πρέπει να διατηρήσει ο άλλος και όχι να επιδιώκουμε να τον αλλάξουμε. Ωστόσο, δεν έχω και τη συνταγή. Δεν μπορώ να συμβουλέψω κανένα. Πιστεύω όμως ότι και ο άνδρας έχει το θηλυκό στοιχείο και η γυναίκα το ανδρικό. Η κοινωνία που ζούμε φτιάχτηκε από άνδρες και έχει πρότυπα τους άνδρες. Τους άνδρες τους έχουν μεγαλώσει και τους έχουν δημιουργήσει μητέρες που ζούσαν σε ανδροκρατούμενες κοινωνίες. Αλλά ας κάτσουμε να σκεφτούμε. Οι κοινωνίες αυτές που έφτιαξαν οι άνδρες είναι ωραίες, τις έφτιαξαν καλά;

// Μου θυμίζεις τη «Λυσιστράτη». Να πάρουν οι γυναίκες την εξουσία;
Γιατί όχι; Αλλά ας αρχίσουμε από τα βασικά. Οι μάνες που κάνουν γιους να τους μαθαίνουν να σέβονται τις κοπέλες και οι μάνες που κάνουν κόρες να τους μαθαίνουν ότι είναι δυναμικές, άξιες, ανεξάρτητες, όμορφες. Να τις αγαπάνε.

// Αυτή είναι και η άποψη του Γιώργου Κιμούλη στο έργο…
Ναι. Ο Γιώργος μας είχε πει στις πρόβες του έργου -το θυμάμαι πολύ καλά- ότι πρέπει να ζητηθούν φωτισμένα θηλυκά μυαλά. Διαφορετικά, η ανθρωπότητα δεν έχει μέλλον. Πρέπει να επιστρέψει σε μια μητρική υπόσταση. Φυσικά και χρειάζεται μια συνεργασία και με τους άρρενες. Η κόρη είναι αυτό που είναι η μητέρα της και θέλει να είναι αυτό που είναι ο πατέρας της. Όσο πιο γρήγορα συμφιλιωθεί με αυτό, θα γίνει αυτό που είναι και θα έχει αυτό που θέλει. Γι’ αυτή τη συμφιλίωση βεβαίως πρέπει να βοηθούν και οι δύο γονείς, καθείς κι ο ρόλος του. Οι άνδρες οφείλουν μια συγγνώμη στις γυναίκες.

// Οι γυναίκες που βρίσκονται σήμερα σε θώκους εξουσίας πώς φαντάζουν;
Στην προσπάθειά τους να ανέβουν έχουν ανδροποιηθεί. Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος. Αυτό το μοντέλο δεν μπορεί να επιβιώσει. Γιατί δεν συνάδει με τη φύση της γυναίκας. Τις βλέπετε και από το ντύσιμο. Αυστηρές, με κοστούμι. Σαν άνδρες. Γιατί; Αλήθεια, έχουμε κάποια γυναίκα υπουργό στην τωρινή κυβέρνηση. Νομίζω μία.

// Σε πολιορκούν -μαθαίνουμε- στην τηλεόραση για νέες σειρές. Αυτές τις ελάχιστες. Πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
Θα κάνω τηλεόραση όταν θα πληρωθώ. Το θεωρώ απαράδεκτο να δουλεύεις και να μην πληρώνεσαι. Μιλάμε για 1,5 χρόνο απλήρωτοι στους «Βασιλιάδες»; Σε εμένα δεν συνέβη να μην πληρωθώ στα «Μυστικά της Εδέμ», αλλά σκέφτομαι αυτοί οι συνάδελφοί μου πώς θα μάθουν τα λόγια τους, θα πάνε στα πολύωρα γυρίσματα ενώ έχουν πληρωθεί ένα επεισόδιο;

// Τουλάχιστον, με την αυτοθυσία τους θα συνεχίζουμε να βλέπουμε ελληνικές σειρές και δεν θα μαθαίνουμε τούρκικα…
Για μένα είναι πιο έντιμο να βάζεις μια ξένη σειρά στο πρόγραμμά σου, που την έχεις αγοράσει πιο φθηνά και σου καλύπτει ώρες, από το να κάνεις μια ελληνική παραγωγή και να αφήσεις απλήρωτο για ένα χρόνο το προσωπικό. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν παιδιά.

// Έχεις ευαισθησία στα παιδιά;
Η κρίση αυτή που περνάμε είναι και συναισθηματική. Στενοχωριέμαι. Είναι αναμενόμενο. Δεν μπορώ να σκεφτώ αλλιώς όταν μιλάμε για παιδιά.

// Αν σκουρέψουν τα πράγματα θα φύγεις για το εξωτερικό;
Μ’ αρέσει να ταξιδεύω, να γνωρίζω άλλες πόλεις, αλλά δεν μπορώ να αποχωριστώ την Ελλάδα. Την αγαπώ την πατρίδα μου, τη γλώσσα μου, τους ανθρώπους της, τον πολιτισμό μας, τα έθιμά μας. Είναι άσχημο πράγμα, μεγάλος πόνος η ξενιτιά. Στην Ελλάδα δεν έχουμε ποιότητα στην καθημερινή ζωή. Αυτό είναι λυπηρό. Και είναι λυπηρό γιατί έχουμε τόσο ωραία θάλασσα, τόσα ωραία βουνά, νησιά που θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε.

// Ποιος φταίει για αυτό;
Εμείς, που δεν μαθαίνουμε από την ιστορία μας. Δεν μας αρέσει η ιστορία ή γίνεται έτσι στα σχολεία το μάθημα που μεγαλώνουν γενιές Ελλήνων γνωρίζοντας μόνο για τον ένδοξο αρχαίο ελληνικό πολιτισμό μας. Αλλά πρέπει να είμαστε υπερήφανοι και για τους πρόσφατους αγώνες μας, το ’40. Οι παππούδες μας είχαν ματώσει. Το πρόβλημά μας είναι το ποιους ψηφίζουμε και η εθνική διχόνοια. Ψηφίζουμε για ρουσφέτι; Αυτό θα πρέπει να αλλάξει. Και να δίνουμε ευκαιρίες σε νέα κόμματα. Δεν μας έκανε αυτά που υποσχέθηκε το ένα κόμμα; Πάμε στο επόμενο. Πρέπει να δώσουμε σημασία στην παιδεία. Αυτό είναι το βασικό και το ξεχνάμε.

// Φοβάσαι ότι θα φύγουμε από το ευρώ;
Όχι, δεν έχω τέτοιες ανησυχίες. Πιστεύω ότι θα παραμείνουμε στην Ευρώπη και όλα τα άλλα είναι εκφοβισμοί.

// Ο Έλληνας έχει τσαγανό για να επαναστατήσει;
Μένω στο Σύνταγμα, ζω στο κέντρο της πόλης και τα είδα όλα! Είδα τον παλμό των ανθρώπων. Οι ειδήσεις τα λένε αλλιώς. Η κινητοποίηση των Ελλήνων δεν έχει τελειώσει. Ο χειμώνας που θα έρθει θα είναι δύσκολος. Το Σύνταγμα ήταν κάποιες μέρες σαν εμπόλεμη ζώνη. Ο κόσμος ξέδωσε στην αδικία.

// Θεατρικά πού θα σε δούμε το χειμώνα;
Στο θέατρο «Βρετάνια» με τον πολύ καλό ηθοποιό Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, στο έργο «Αχ, αυτά τα φαντάσματα».

// Πώς εισέπραξες τη μεγάλη επιτυχία των «Μυστικών της Εδέμ»; Τι σου έλεγε ο κόσμος στο δρόμο;
Ο κόσμος είναι πολύ ευγενικός. Μου έδωσε πολλή αγάπη. Δεν με ενοχλεί να μου μιλούν. Ίσα ίσα, μ’ αρέσει πολύ. Είναι σαν να σου μιλούν συγγενείς, νιώθεις τόσο οικεία. Τώρα με ρωτάνε αν θα ξαναρχίσουν τα «Μυστικά της Εδέμ». Γιατί τελείωσαν, πότε θα με ξαναδούν στην τηλεόραση;

// Τα περιοδικά γράφουν ότι ο κόσμος σοκαρίστηκε με τη γυμνή παρουσία του Γιώργου Κιμούλη στην παράσταση…
Ο κόσμος δεν σοκάρεται. Αυτά τα γράφουν τα περιοδικά και τα λένε οι εκπομπές για να κάνουν ντόρο. Πουλάνε αυτοί οι τίτλοι. Το γυμνό δεν είναι ξένο προς την παράσταση. Ο Δον Ζουάν ξεβρακώνεται και γελοιοποιείται. Σαν εξευτελισμός. Το γυμνό είναι μέσα στην υπόθεση του έργου. Ο στόχος δεν ήταν να σοκάρουμε το κοινό. Δεν το είχαμε ανάγκη.

// Θα τα καταφέρουμε;
Ναι. Ακόμη και με το Μνημόνιο δεν έχουμε δει την πραγματική φτώχεια στην Ελλάδα. Δεν είμαστε φτωχοί. Η Ελλάδα θα μας θρέψει.