Προάγγελος των βουλήσεων Μέρκελ ο… φίλος Γιούνκερ
Θυμίζω ότι ήταν εκείνος που ομολόγησε ευθαρσώς τον λόγο για τον οποίο δάνειζαν επί εννέα χρόνια στην Ελλάδα χωρίς αντιρρήσεις τα χρήματα που ζητούσε. Η γενναιοδωρία αυτή απέβλεπε στο να αγοράζει η χώρα μας γερμανικά και ευρωπαϊκά οπλικά συστήματα! (Άλλο ζήτημα, βέβαια, αν μας άνοιξε τα μάτια με αυτήν την ομολογία του.)
Η επίσκεψή του στην Ελλάδα τη διαρρεύσασα εβδομάδα –πριν πατήσει καν το πόδι του στην Αθήνα, είχε στείλει πεσκέσι στους τοκογλύφους δανειστές μας άλλα δύο δισ. ευρώ, αναβιβάζοντας το πακέτο των ληφθησομένων μέτρων από 11,5 δισ. ευρώ σε 13,5 δισ. ευρώ- προκάλεσε ποικίλες συζητήσεις. Η μνημονιακή τρικομματική μας κυβέρνηση έκανε γαργάρα τα 13,5 δισ. ευρώ, αφού μας νανούριζε επί εβδομάδες με μόνο τα 11,5 δισ. ευρώ, και ευελπιστεί σε θετικά αποτελέσματα στις συναντήσεις του Αντώνη Σαμαρά με Μέρκελ και Ολάντ, όχι αμέσως, αλλά εντός του Σεπτεμβρίου. («Θετικά αποτελέσματα», εννοείται, ουχί για τους συνεχώς εξαθλιωνόμενους και καταδυναστευόμενους Έλληνες…)
Κατά τʼ άλλα, ο κ. Γιούνκερ δεν εκπλήρωσε στην επίσκεψή του στην Αθήνα τον αυτονόητο θεσμικό του ρόλο, παρότι διέθετε αρκετό χρόνο το πρωί της Πέμπτης μέχρι την ώρα της αναχωρήσεώς του την ίδια ημέρα. Αρνήθηκε επιδεικτικά να συναντηθεί με τον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα, μολονότι του είχε σταλεί επισήμως σχετική πρόταση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι φοβήθηκε, άραγε, ο θεωρούμενος ως φιλέλληνας εκλεκτός μας επισκέπτης; Μήπως ότι θα επιβεβαίωνε το κύρος του μισητού αυτού κόμματος στους πάσης φύσεως, αλλοδαπούς τε και ημεδαπούς, δυνάστες μας; Διότι δεν κινδύνευε, βέβαια, ούτε από κολλητική ασθένεια ούτε από το ενδεχόμενο ο Τσίπρας να του αλλάξει τα μυαλά…
Η κοινή συνέντευξη Τύπου Γιούνκερ-Σαμαρά θύμιζε θέατρο του παραλόγου. Οι αμοιβαίες φιλοφρονήσεις έδιναν κι έπαιρναν. Ας μη μιλήσουμε, όμως, για την πολιτική αξιοπιστία ούτε του μεν ούτε του δε! Οι δυσβάστακτες –ΚΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΕΣ- απαιτήσεις του πρώτου (σε περίοδο που η οικονομία βαλτώνει στην ύφεση) έβρισκαν την αντιστοίχισή τους στην προθυμία του δεύτερου να εκπληρώσει στο ακέραιο τις μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας. Ο Γιούνκερ απαιτεί κυνικά, αρνούμενος να ψελλίσει έστω κάτι για την περιλάλητη επιμήκυνση του Μνημονίου. Σε σχετική ερώτηση, απάντησε ότι θα περιμένει την έκθεση της «τρόικας»! Ο Σαμαράς, από την πλευρά του, ελπίζει ματαίως σε θαύματα, ενώ η ευρωπαϊκή του πορεία ως πρωθυπουργού θα ήταν εντελώς διαφορετική, εάν την είχε ξεκινήσει αντίστροφα, αναζητώντας ερείσματα και συμμαχίες σε χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Κρίμα, με τη διττή έννοια της λέξης.
Δεν θα πάψω να πιστεύω και να το διατρανώνω δημοσίως ότι ΚΥΡΙΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ –ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΟΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ- για την καταβαράθρωση και τον εξανδραποδισμό της πατρίδας μας, που οδήγησε στη σημερινή δεινή και αδιέξοδη κατάσταση, είναι ο Παπανδρέου ο τρίτος, μαζί με το γνωστό τσιράκι του, τον ανεκδιήγητο και ανάλγητο Παπακωνσταντίνου. Τα μόλις γραφέντα αποκτούν ιδιαίτερη επικαιρότητα, δεδομένου ότι πριν από μερικά εικοσιτετράωρα περατώθηκε η πεντάωρη κατάθεση του Παναγιώτη Ρουμελιώτη, πρώην εκπροσώπου της χώρας μας στο ΔΝΤ, στον αρμόδιο ανακριτή κ. Πεπόνη. Έναν πανθομολογουμένως αδιάβλητο δικαστικό λειτουργό. Αποκλείω, επομένως, το κουκούλωμα της μεγαλύτερης εγκληματικής πράξης εις βάρος της πατρίδας μας από το 1950 και εντεύθεν.
Θα κλείσω το σημερινό άρθρο με τις πυρκαγιές που κατακαίουν τα δάση μας, στερώντας την ύπαιθρό μας από το οξυγόνο και μειώνοντας σημαντικά τα, ούτως ή άλλως μαστιζόμενα από την κρίση, γλίσχρα εισοδήματα των αγροτών μας. Οι πυρκαγιές των τελευταίων ημερών κατέστρεψαν μεγάλες σοδειές γεωργικών προϊόντων, στάνες με αιγοπρόβατα, ακόμα και μελίσσια. Χώρια η επέκτασή τους σε κατοικημένες περιοχές, όπου έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή και την περιουσία πολλών συνανθρώπων μας. Η κατάσταση, αντί να βελτιώνεται, επιδεινώνεται κάθε χρόνο. Και δεν είναι μόνο η έλλειψη και η ανύπαρκτη ετοιμότητα πυροσβεστικών αεροπλάνων και ελικοπτέρων. ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΠΡΗΣΜΟΙ και η απαράδεκτη ανοχή μας απέναντι στους εμπρηστές. (Ποιος πιστεύει, αλήθεια, ότι η Χίος με τα μοναδικά στον κόσμο μαστιχόδεντρα δεν πυρπολήθηκε κυριολεκτικά;)
ΥΓ.: Καταγγέλλω με όση φωνή διαθέτω την επίκληση της προστασίας προσωπικών δεδομένων, όταν πρόκειται για αποδεδειγμένους φονιάδες. Αυτοί πρέπει να διαπομπεύονται και οι φωτογραφίες τους να είναι προσβάσιμες σε κανάλια και εφημερίδες. Ο διαβόητος ισοβίτης Μακρυγιάννης έπαιρνε κάθε τόσο πενθήμερες άδειες. Είχε πάρει δέκα τέτοιες και επέστρεφε κάθε φορά στη φυλακή. Στην ενδέκατη, αφού κατά τις προηγούμενες άδειες είχε βρει συνεργούς και κρησφύγετο, δεν επέστρεψε και άντε να τον βρούνε!