Ντρέπομαι που είμαι συνταξιούχος

Παρασκευή πρωί, 24 του μηνός, ημέρα πληρωμής των συνταξιούχων του Δημοσίου και… βουρ για την τράπεζα!
Όμως, στα μισά της διαδρομής, σκέπτομαι μήπως… κακώς ζω (κατά Λοβέρδο) ή… τι να την κάνω κοτζάμ συνταξάρα, αφού αρκεί ένα… γιαουρτάκι (κατά Βρούτση)
Με πλημμύρισαν οι ενοχές, άρχισα να φωνάζω… αίσχος αίσχος, με αποτέλεσμα να προκληθεί κυκλοφοριακή αναστάτωση, αφού… κακώς οδηγούσα η γεροντάρα, που είχε αξιωθεί να συμπληρώσει 66 χρόνια ζωής, αντί να τρώω το γιαουρτάκι μου.
Αίφνης, μου ήρθε μια… φλασιά (που λέμε κι εμείς οι γεροντάρες) και σκέφθηκα πως ίσως θα έπρεπε να διασφαλίσω την προηγούμενη άδεια του αξιότιμου κ. Ι. Βρούτση, πριν… αποτολμήσω να εισπράξω τη συνταξάρα μου.
Αμ’ έπος, αμ’ έργο και….
– Ντριν… ντριν
– Γραφείο κ. υπουργού, τι θα θέλατε παρακαλώ;
– Απλός πολίτης είμαι, δηλαδή… όχι και τόσο απλός!
– Παρακαλώ, κύριε, πείτε μου
– Ξέρετε… ντρέπομαι!
– Μα, γιατί ;
– Είμαι ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ! Σα δεν… ντρέπομαι, λέω εγώ!
– Ελάτε, τώρα, μην κάνετε έτσι…
– Ξέρετε, κυρία μου, από τη συνταξάρα που παίρνω -όχι χαριστικά, με ιδρώτα και αίμα- πέρα από τη διαβίωση τής… γερόντισσάς μου (εντάξει, εμένα ποιος με χ…), πρέπει να τσοντάρω στον άνεργο γιο μου, στην άνεργη νύφη μου και στο άνεργο παιδί τους. Καλά, για χαράτσια, ΦΑΠ, ΜΑΠ, ΤΑΠ κ.λπ. κ.λπ. ούτε λόγος
-Καταλαβαίνω…
-Τέλος πάντων, μια τελευταία παράκληση.
-Σας ακούω…
-Επειδή αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα είναι δυνατό να μιλήσω με τον κ. υπουργό, μπορείτε να τον ρωτήσετε κάτι;
-Παρακαλώ, κύριε, ευχαρίστως θα μεταφέρω ό,τι μου πείτε.
-Ωραία! Μπορείτε να τον ρωτήσετε αν… ακούει καλά;
-Δεν καταλαβαίνω, κύριε
-Από πότε έχει να πάει σε ΩΡΛ, εννοώ! Γιατί, εντάξει, εγώ γεροντάρα είμαι, λογικό να βαριακούω. Αλλά επιτρέπεται, κοτζάμ υπουργάρα, να παρερμηνεύει εκείνο που είχε πει ο αείμνηστος Ανδρέας;
-Ποιο, καλέ μου άνθρωπε;
-Να, για τα τιμημένα γηρατειά!
Προφανώς δεν άκουσε καλά και νόμισε ότι ο αείμνηστος είχε πει.. γαμ-μένα γηρατειά!

Σ.