Χαίνουσες πληγές
Με συντριπτικά κατάγματα στην οικονομία και στην ψυχολογία της, η χώρα βλέπει τα ελκώδη να πληθύνονται. Κυρίαρχα μεταξύ αυτών η χαίνουσα πληγή του μεταναστευτικού, η προϊούσα εγκληματικότητα και η ασύστολη παρουσία της Χρυσής Αυγής. Αλληλοτροφοδοτούμενα εν πολλοίς τα τρία επίφοβα πεδία -με γενεσιουργό αφετηρία τόσο τις διεθνείς εξελίξεις (αιτία της μετανάστευσης), όσο και την οικτρή οικονομική κατάσταση της χώρας- προϊδεάζουν για εκρηκτικό μέλλον…
Μεταναστευτικό: Πανευρωπαϊκών διαστάσεων πρόβλημα βρήκε την Ελλάδα πολλαπλώς εκτεθειμένη και ευάλωτη λόγω γεωγραφικής θέσης, άμα τε απροετοίμαστη ως κοινωνία (δίχως κουλτούρα συνύπαρξης με ξένους στο έδαφός της) και ανοχύρωτη θεσμικά ως κράτος. Τα αποτελέσματα γνωστά: το πρώτο κύμα μη νόμιμων μεταναστών (από Αλβανία, στην αρχή) προκάλεσε σοβαρούς κραδασμούς στην αιφνιδιασμένη κοινωνία. Οι εξαθλιωμένοι (λαθρο)μετανάστες αντιμετωπίστηκαν εχθρικά και βάναυσα τον πρώτο καιρό. Τα αντανακλαστικά της αυτοπροστασίας δεν συγχωρούσαν ούτε καν την εξηγήσιμη παραβατικότητα των «εισβολέων» (έκλεβαν ντομάτες και καρπούζια για να κορέσουν την πείνα τους). Πόσω μάλλον την εγκληματική συμπεριφορά, κυρίως στην περιφέρεια, εκ μέρους σεσημασμένων ποινικών της γείτονος.
Σχετικά γρήγορα, όμως, ο πρώτος αιφνιδιασμός έδωσε τη θέση του στην άγρια εκμετάλλευση. Τα πάμφθηνα μεροκάματα συνοδεύονταν σε αρκετές περιπτώσεις από άθλια συμπεριφορά εκ μέρους ορισμένων Ελλήνων: μόλις τελείωναν τη δουλειά οι Αλβανοί (π.χ. μάζεμα του καπνού), ο εργοδότης τούς «κάρφωνε» στην Αστυνομία πετυχαίνοντας την απέλαση, χωρίς φυσικά να τους έχει πληρώσει τα δεδουλευμένα… Η εκτόνωση δεν άργησε να έρθει: οι Έλληνες κατάλαβαν ότι η πλειονότης των Αλβανών -και αργότερα των υπολοίπων μεταναστών από τις χώρες του «υπαρκτού»- ψάχνει απεγνωσμένα να επιβιώσει, εργαζόμενη έντιμα και σκληρά. Οι σκληρύνσεις αμβλύνθηκαν συν τω χρόνω και οι πρώτοι αυτοί μετανάστες εντάχθηκαν αρμονικά στην ελληνική κοινωνία. Οι εκατέρωθεν λιγοστές παρεκβάσεις δεν στάθηκαν ικανές να διαταράξουν τον κανόνα της ανέφελης συμβίωσης…
Ενώ η κοινωνία ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά απέναντι στο στοιχειώδες, η Πολιτεία συνέχισε να βλέπει το μεταναστευτικό με διόπτρες παρατηρητή. Αβέλτερη και απροετοίμαστη, απέφευγε να αντιμετωπίσει θεσμικά τα νέα δεδομένα. Η ολέθρια ολιγωρία που δημιουργούσε επικίνδυνες εκκρεμότητες (νομιμοποίηση, ιθαγένεια, τύχη των παιδιών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα κ.ά.) συνοδεύτηκε από πλήρη αδράνεια, όταν το μεταναστευτικό προσέλαβε μορφήν πλημμυρίδος με ανέλεγκτη ροή μεταναστών από Ασία και Αφρική. Ξέφραγο αμπέλι η Ελλάδα (ναι, εδώ η κοινότοπη έκφραση αληθεύει πλήρως) είδε τον αριθμό των μεταναστών να εκτοξεύεται, την επικράτεια να μεταβάλλεται σε αποθήκη ψυχών και την Αθήνα -ιδία τις φτωχές γειτονιές του κέντρου- να κατακυριεύονται από εξαθλιωμένους ανθρώπους, που δεν είχαν άλλον δρόμο από την παραβατικότητα για να επιζήσουν. Έτσι, το κέντρο της πρωτεύουσας κατάντησε περίκλειστο γκέτο, οι γειτονιές «αλώθηκαν» και οι μικρομεσαίοι, μόνιμοι κάτοικοι (Έλληνες και παλιοί μετανάστες) είδαν με τρόμο να ωθούνται στο περιθώριο και να μεταβάλλεται η ζωή τους σε κόλαση…
Αντί, λοιπόν, να παρέμβει δραστικά η Πολιτεία, για να αναχαιτίσει την ανέλεγκτη ροή μεταναστών με τη βοήθεια της -υποχρεωμένης προς τούτο- Ευρωπαϊκής Ένωσης και να μεταβάλει το ελληνικό θέμα σε ευρωπαϊκό ζήτημα, έπραξε ακριβώς το αντίθετο: η πανάθλια και εξοργιστική κυβέρνηση Σημίτη υπέγραψε το ολέθριο Δουβλίνο 2, το οποίο δεν επέτρεπε εφεξής στους μετανάστες που είχαν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα να πάνε σε χώρες της υπόλοιπης Ευρώπης! Τραγική επιλογή που ισοδυναμεί με έγκλημα, για το οποίο ευθύνεται εξίσου και η υποκριτική Ένωση. Αφού βολεύτηκε με το Δουβλίνο 2 και έριξε λίγα ψίχουλα βοήθειας (Frontex κτλ.), άρχισε να εγκαλεί την Ελλάδα για… έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής. Θρασύτατοι οι υποκριτές…
Δυστυχώς, χέρι βοηθείας στις ανίκανες κυβερνήσεις έδωσε με τον τρόπο της σύνολη η ελληνική Αριστερά. Η καταγωγική ευαισθησία της έναντι των χειμαζομένων μεταναστών εκδηλώθηκε δογματικά, πρώτον υποτιμώντας το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, και, δεύτερον, σκορπώντας τριγύρω ανοησίες. Έλεγε φερ’ ειπείν ότι οι μετανάστες βλέπουν την Ελλάδα ως χώρα μετάβασης, ενώ ήξερε -ή όφειλε να γνωρίζει- ότι αυτό δεν το επέτρεπε το Δουβλίνο 2. Το κατάλαβε -και άρχισε να το λέει αργότερα-, αλλά συνέχισε να υποτιμά τον πυρήνα του μείζονος αυτού προβλήματος. Ότι ο αριθμός των μεταναστών είναι δυσανάλογα μεγάλος, γεγονός συντριπτικό τόσο για τους ίδιους όσο και για τους Έλληνες. Τώρα τελευταία φαίνεται να το παραδέχεται, αλλά η κατάσταση προβάλλει ήδη χωρίς επιστροφή…
Κάπως έτσι ξεπετάχτηκε η Χρυσή Αυγή. Με καύσιμο το αβέλτερον της Πολιτείας και την κραυγαλέα ανεπάρκεια της Αριστεράς. Με συνεχή τροφοδότη την οικονομική κρίση, την προϊούσα ανασφάλεια και την ευεξήγητη έξαρση της εγκληματικότητος (εξηγήσιμο και το υψηλό ποσοστό παραβατικότητος στους μετανάστες), η Χρυσή Αυγή ξέφυγε από το όριο της μικρής, φαιάς ομάδος και εδραιώθηκε ως υπολογίσιμη δύναμη στο Κοινοβούλιο, αλλά και στην κοινωνία. Εκμεταλλευόμενη στο έπακρο την ανυπαρξία του κράτους, τη γενική απελπισία και τη διάχυτη οργή, δίνει ρεσιτάλ ρατσιστικής συμπεριφοράς (συσσίτια και αιμοδοσία μόνο για Έλληνες), αλλά και προκλητικής αυτοδικίας, με την ανοχή της Αστυνομίας και της Πολιτείας. Τα τελευταία κρούσματα (επίθεση εναντίον του Πακιστανού που κατηγορείται για το φρικώδες γεγονός της Πάρου, επίθεση σε γραφεία μουσουλμανικής οργάνωσης στην Κομοτηνή κ.ά.) αντιμετωπίστηκαν με πρωτοφανή αδιαφορία τόσο από τις εισαγγελικές αρχές όσο και από τα αρμόδια υπουργεία. Κατ’ ουσίαν πρόκειται για πράσινο φως, που νομιμοποιεί την παραβατική συμπεριφορά της Χρυσής Αυγής και ενισχύει την επικίνδυνη δυναμική της.
Όσοι νομίζουν ότι το προβληματικό τρίπτυχο (Μεταναστευτικό, εγκληματικότης, Χρυσή Αυγή) αντιμετωπίζεται με επιχειρήσεις όπως ο «Ξένιος Ζευς» και με καταγγελτικές ανακοινώσεις και γενικόλογα ευχολόγια σαν αυτά του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, είναι μακριά νυχτωμένοι. Μπροστά μας διαγράφεται καθαρά η προοπτική ενός ιδιότυπου εμφυλίου. Με τη Χρυσή Αυγή να πρωτοστατεί και να δρέπει δάφνες. Ειδικά αν επιλέγει ως μέσο άμυνας η πρόταση ορισμένων να τεθεί εκτός νόμου…