Έγραψε ιστορία…

Πάντα με το χαμόγελο και με την καλή κουβέντα. Ήταν ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Είχε την τύχη να υπηρετήσει τον Γέρο της Δημοκρατίας και τον Ανδρέα. Πάντα δίπλα τους σʼ όλες τις στιγμές. Τις χαρούμενες και τις πικρές. Ήταν πιστός. Ποτέ δεν πρόδωσε την εμπιστοσύνη και τη φιλία.

Λέμε συνήθως όταν φεύγει κάποιος επώνυμος ότι φτωχύναμε. Για τον Γιώργο Κατσιφάρα είναι πραγματικότητα. Απʼ όπου πέρασε, το υφυπουργείο Αθλητισμού και τα υπουργεία Εμπορίου και Ναυτιλίας σκιά δεν υπήρξε. Έδινε λύσεις γιατί λειτουργούσε με το απλό μυαλό.

Ιστορικές οι ατάκες του. Με πρώτη εκείνη για στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ότι αν δεν ήταν ο Ανδρέας δεν θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους. Και την άλλη, για το ποια πρέπει να είναι η σχέση με τον Ανδρέα. Ούτε πολύ θερμή, ούτε πολύ ψυχρή… Όπως συμβαίνει με το τζάκι. Να μην είσαι πολύ κοντά γιατί καίγεσαι, ούτε πολύ μακριά γιατί παγώνεις…

Ένα τραγικό περιστατικό που συνέβη όταν ήταν υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας έδειξε ότι την ανθρωπιά του δεν την παζάρευε ανάλογα με το ποιος είναι απέναντί του. Ένα πρωί σκοτώθηκε στη ναυπηγοεπισκευαστική βάση στο Πέραμα ένας εργαζόμενος, που έπεσε στο αμπάρι ενός πλοίου. Συνάδελφοί του, συνδικαλιστές, οργισμένοι από την έλλειψη προστατευτικών μέτρων, τον πήραν και πήγαν στο υπουργείο για να διαμαρτυρηθούν με ακραίο, πρωτοφανή τρόπο. Στην είσοδο οι λιμενικοί δεν τους άφησαν να ανέβουν στο γραφείο του υπουργού, όπως ζητούσαν. Από το θυρωρείο επικοινώνησαν με τον υπουργό, του είπαν τι συμβαίνει και έπεσαν από τα σύννεφα όταν άκουσαν τον Κατσιφάρα να τους λέει να ανέβουν αμέσως στο γραφείο του.

Πράγματι, μετέφεραν τη σορό του συναδέλφου τους. Ο Κατσιφάρας πετάει κάτω ό,τι ήταν πάνω στο γραφείο του και λέει: «Βάλτε πάνω τον νεκρό να τον κλάψουμε όλοι μαζί»… Άναυδοι έμειναν… Δεν είχαν πλέον τίποτε να πουν…

Αυτός ήταν ο Γιώργος Κατσιφάρας.

Μ. Κ.