Ζητείται νέα εθνική στρατηγική
Πολύ αμφιβάλλουμε αν στο άμεσο μέλλον, ο σημερινός πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ Αντ. Σαμαράς θα μπορεί να κάνει την ίδια δήλωση, επιστρέφοντας από το πρώτο ταξίδι του στο εξωτερικό. Διότι στο εσωτερικό η κυβέρνηση Σαμαρά δεν θέλει ούτε μπορεί να απαλλάξει την ελληνική κοινωνία από τη μνημονιακή λαίλαπα, ενώ στο εξωτερικό δεν επέδειξε ως τώρα πνεύμα διεκδικητικό έναντι των δανειστών της χώρας μας.
Ποτέ στην Ιστορία, η εξωτερική πολιτική μιας χώρας δεν ήταν αποκομμένη από την εσωτερική πολιτική και την εσωτερική της κατάσταση. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα για τη χώρα μας. Σήμερα, δεν αρκούν οι προσπάθειες και οι αγώνες στο εθνικό επίπεδο για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση και τη σωτηρία του ελληνικού λαού από τα μνημονιακά δεινά.
Χρειάζεται και μια άλλη ευρωπαϊκή πολιτική της χώρας μας, διεκδικητική εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης, με στόχο την ισότιμη συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και ταυτόχρονα για τη ριζική αλλαγή πορείας της Ευρώπης, μακριά από τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό των σημερινών ηγεσιών και ιδιαίτερα της κυρίας Μέρκελ.
Εμμονή στον ατλαντισμό
Διότι, ο νεοφιλελευθερισμός δεν ενώνει αλλά διαιρεί την Ευρώπη, διαλύοντας την κοινωνική συνοχή των ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Επίσης, διαιρεί την Ευρώπη η πολιτική του ευρωατλαντισμού, που εκφράζεται με την υπαγωγή της ΚΕΠΠΑ της ΕΕ στο ΝΑΤΟ.
Αλήθεια, τι λέει για το ζήτημα αυτό η σημερινή κυβέρνηση; Τι θέση έχει για το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ, που μετατρέπει την Ατλαντική Συμμαχία σε παγκόσμιο «χωροφύλακα»; Και πώς τοποθετείται η ελληνική κυβέρνηση έναντι του περιβόητου αμερικανικού σχεδίου για τη λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα», στο οποίο αντιτίθεται έντονα η Ρωσία;
Σε κανένα από τα ερωτήματα αυτά δεν απάντησε η κυβέρνηση με τις προγραμματικές της δηλώσεις, διότι η εξωτερική της πολιτική είναι η άλλη όψη της συμμόρφωσής της με τα Μνημόνια.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση Σαμαρά δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται την ανάγκη μιας νέας εθνικής στρατηγικής.
Γιατί νέα εθνική στρατηγική
Τι σημαίνει σήμερα μια νέα εθνική στρατηγική; Αφενός, την απαλλαγή της Ελλάδας και του ελληνικού λαού από τις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές και αφετέρου, τη χάραξη μιας νέας πολυδιάστατης ενεργητικά φιλειρηνικής ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ουσιαστικής αναβάθμισης της διεθνούς θέσης και του ρόλου της χώρας μας ως χώρας ευρωπαϊκής, βαλκανικής και μεσογειακής.
Στο σημερινό πολυπολικό κόσμο, όπου η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση επιδρά καταλυτικά και στους διεθνείς συσχετισμούς, η αναβάθμιση της θέσης και του ρόλου των μικρότερων χωρών μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την οικοδόμηση δομών περιφερειακής συνεργασίας στη βάση της συνανάπτυξης, της αλληλεγγύης και της κοινής ασφάλειας.
Τέτοιες δομές μπορούν και πρέπει να οικοδομηθούν στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο, με πρωταγωνιστικό ρόλο της Ελλάδας. Ωστόσο, η σημερινή ελληνική κυβέρνηση δεν φαίνεται να διαθέτει σχέδιο ούτε για τη Βαλκανική ούτε για τη Μεσογειακή πολιτική της χώρας μας.
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι από την κυβέρνηση δεν εκπέμπεται κανένα αίσθημα εγρήγορσης για τους κινδύνους νέων πολέμων στην Μ. Ανατολή και δεν αναλαμβάνεται καμία πρωτοβουλία για την ειρηνική επίλυση της κρίσης στη Συρία και τη δημιουργία μιας αποπυρηνικοποιημένης Μ. Ανατολής, ως της πιο πειστικής απάντησης στον από τη Δύση προβαλλόμενο κίνδυνο απόκτησης πυρηνικών όπλων από το Ιράν.