Διά χειρός…
…του διευθυντή του «Βήματος» Αντώνη Καρακούση, από το σχόλιό του «Αντιπαροχές τώρα, κύριε Μπαρόζο».
Αργά το κατάλαβαν…
«Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς ανάσες. Αν συνεχίσει έτσι θα σκάσει, είναι θέμα χρόνου. Και ο πρωθυπουργός δεν έχει παρά να πει ως εδώ και μη παρέκει: “Εμείς θα κάνουμε αυτά που πρέπει για μας και το ευρώ, αλλά και εσείς θα προσφέρετε τώρα τα αυτονόητα”. Είναι ζήτημα τιμής, αξιοπρέπειας και επιβίωσης. Αλλιώς σε λίγο η Ελλάδα θα πέσει. Κι ας μην έχει αυταπάτες ο κ. Μπαρόζο, θα πέσει κι αυτός και το οικοδόμημα που εκπροσωπεί μαζί μας».
…του Μπάμπη Κούτρα, από το άρθρο του με τίτλο «Θρίλερ σε επανάληψη», στο «Πρώτο Θέμα».
Να επιχειρήσουμε τη μεγάλη έξοδο…
«Η αλλαγή του οικονομικού και κοινωνικού κλίματος, οι επενδύσεις, η ανάπτυξη είναι ο δρόμος της ελπίδας. Μόνο που κανένας δεν θέλει ή δεν μπορεί να τον ακολουθήσει. Και ποιος να τον ακολουθήσει όταν κάποιοι εντός, και κυρίως εκτός Ελλάδας, φροντίζουν να τον ναρκοθετούν καθημερινά με το Grexit. Πρέπει επιτέλους μόνοι μας να κάνουμε την υπέρβαση. Να επιχειρήσουμε τη μεγάλη έξοδο, αντί να βαδίζουμε μοιραίοι κι άβουλοι στο τέλος».
…του καθηγητή Χρήστου Γιανναρά από την επιφυλλίδα του στην «Καθημερινή», με τίτλο: «Παλαιοκομματισμός “εθνικής σωτηρίας”» με αφορμή τη θέση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος ότι «θα ακυρώσουμε δυναμικά στην πράξη οποιαδήποτε προσπάθεια για αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση και τιμωρία των εκπαιδευτικών και των σχολείων».
«Θέλουν τη μη παιδεία ως παιδεία»
«Πρόκειται για πόλεμο, το τελεσίγραφο κυριολεκτεί. Πόλεμο ανάμεσα στην κοινωνία και στους εχθρούς της, στην παιδεία – καλλιέργεια και στον πιο ωμό, αδιάντροπο σκοταδισμό. Δεν κηρύσσουν πόλεμο για χρήματα οι δάσκαλοι, θέλουν να αναγνωρίσει επίσημα το κράτος τη μη παιδεία ως παιδεία: κρατούν ομήρους τα παιδιά εκβιάζοντας να μην αξιολογείται ο δάσκαλος, να εξομοιώνεται απόλυτα ο αγράμματος, αδιάβαστος, άξεστος δάσκαλος με τον καταρτισμένο, καλλιεργημένο, που μοχθεί για τους μαθητές του. Να μην κρίνεται κανένας για τίποτα, να κλείνει η πόρτα της τάξης και ανεξέλεγκτος ο δάσκαλος να μπορεί να ασελγεί στις ψυχές των παιδιών, από ανικανότητα ή ραθυμία ή επειδή είναι ψυχολογικά προβληματικός, με δικές του θεωρίες περί αγωγής».
…του Δημήτρη Καραγιάννη, από το σχόλιό του στον «Ριζοσπάστη» με τίτλο «Να απορρίψουμε τον μονόδρομο των αστών».
Χωρίς αυτούς γρανάζι δε γυρνά…
«Σήμερα, οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, προκειμένου να σωθούν οι ίδιοι από τα αδιέξοδα της δικής τους αναρχίας στην παραγωγή, απαιτούν εργαζόμενους – σκλάβους, χωρίς δικαιώματα. Η επίθεση στρέφεται ειδικά στις νέες γενιές που είναι πιο ευάλωτες, με πολύ μικρότερη ή και καθόλου πείρα στο καμίνι της ταξικής πάλης. Χτυπάνε το μισθό και κυρίως τις Συλλογικές Συμβάσεις, θέλουν να επιβάλουν τις ατομικές συμβάσεις ώστε ο κάθε εργαζόμενος να αισθάνεται ότι είναι μόνος του απέναντι στον εργοδότη του. Στόχος, να μη βλέπουν οι εργάτες ότι είναι τάξη ενάντια σε τάξη, ότι χωρίς αυτούς “γρανάζι δε γυρνά”. Είναι ενδεικτικό ότι οι καπιταλιστές “λύσσαξαν” και έπεσαν να “κατασπαράξουν” τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών του Ασπροπύργου γιατί ακριβώς αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα της δύναμης των εργατών, της εργατικής αλληλεγγύης και παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται».