Κάνουν νερά στον Βαγγέλη και οι δικοί του άνθρωποι
Η κριτική που δέχεται ο Βενιζέλος εστιάζεται στο ότι δεν δίνει πολιτικό στίγμα και κάποια προοπτική για το ΠΑΣΟΚ, ενώ όλες του οι πολιτικές παρεμβάσεις εξαντλούνται σε γενικολογίες και μονολόγους χωρίς ουσία. Φαίνεται, μάλιστα, ότι έχει απογοητεύσει ακόμα και δικούς του ανθρώπους –στελέχη, πολιτευτές και βουλευτές– που τον στήριξαν με πάθος. Όπως λένε χαρακτηριστικά, «ο Βαγγέλης είναι μονίμως παρορμητικός και επιδίδεται σε τακτικισμούς χωρίς νόημα, που καθημερινά επιδεινώνουν και τη θέση του ΠΑΣΟΚ και τη δική του». Προσθέτουν, μάλιστα, ότι ακόμα και σε αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες θα έπρεπε να έδινε «έστω και ψήγματα μιας νέας, σύγχρονης στρατηγικής για την Κεντροαριστερά», τονίζοντας ότι από τα δείγματα γραφής που έχει δώσει μέχρι τώρα φαίνεται ότι «δεν διαθέτει συγκροτημένη στρατηγική σκέψη και πρόταση».
Το βασικότερο, όμως, που του καταλογίζουν οι «δικοί του άνθρωποι», στο οποίο συγκλίνουν πολλά ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ένα μεγάλο κομμάτι της εναπομείνασας εκλογικής βάσης του κόμματος αλλά και πολλά στελέχη που διατηρούν σχέσεις με τον Γιώργο Παπανδρέου, είναι πως «φαίνεται να έχει παραδοθεί στο μοιραίο. Στο ότι, δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ δεν θα είναι ποτέ ξανά ένα σημαντικό πολυσυλλεκτικό κόμμα με υψηλά ποσοστά. Αντιθέτως, φαίνεται να εκτιμά –αν δεν το επιδιώκει κιόλας– ότι το ΠΑΣΟΚ θα παραμείνει ένα μικρό κόμμα με ρόλο τσόντας σε κυβερνητικούς σχηματισμούς, που θα στηρίζεται περισσότερο στην εκρηκτικότητα και στους ελιγμούς του αρχηγού του παρά σε ένα στρατηγικό σχέδιο με σαφείς κοινωνικές αναφορές».
Όπως τονίζουν ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και βουλευτές διαφόρων εσωκομματικών αποχρώσεων, «ο ρόλος ενός κόμματος-τσόντας ταιριάζει απόλυτα στον Βενιζέλο για να επιβιώσει ο ίδιος και ως αρχηγός αλλά και ως κυβερνητικός εταίρος, ενώ δεν αποκλείεται υπό ορισμένες συνθήκες να βρεθεί στην κεφαλή ενός βραχύβιου συμμαχικού κυβερνητικού σχήματος».
Εάν, βέβαια, στο επιτελείο του Βενιζέλου μέχρι τώρα υπήρχαν οι «εσωκομματικοί πονοκέφαλοι» με τον Α. Λοβέρδο, την Ά. Διαμαντοπούλου, τους πολιτικούς φίλους του Γ. Παπανδρέου ή ακόμα και τους λεγόμενους μεταρρυθμιστές (που μάλλον πλέον τους έχει ξεγράψει, αφού κινούνται για να κάνουν άλλο κόμμα – Γ. Φλωρίδης, Γ. Ραγκούσης κ.ά.), τώρα πλέον υπάρχει ένας ακόμη μεγάλος πονοκέφαλος που ακούει στο όνομα «οι δικοί μας άνθρωποι».
Με άλλα λόγια, το νέο μεγάλο πρόβλημα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ έγκειται στο ότι αποστασιοποιούνται καθημερινά από τις επιλογές και την πολιτική του «δικοί του άνθρωποι», στελέχη, δηλαδή, που έδωσαν μάχες γι’ αυτόν και τον στήριζαν σε δύσκολες στιγμές. Το πιο σοβαρό όμως είναι, όπως λένε συνεργάτες του, ότι αρκετά από αυτά τα στελέχη δεν πρόκειται να μείνουν για πολύ ακόμα σιωπηλά, καθώς φαίνεται να δρομολογούν διαδικασίες συσπείρωσης και συνεννόησης για να αποκτήσουν «δική τους φωνή» και να καταθέσουν τις δικές τους προτάσεις.
Πάντως, ο Βενιζέλος θέλει να παίξει ένα από τα τελευταία του χαρτιά στο εσωκομματικό πεδίο για να ελέγξει κάπως την κατάσταση και να περιορίσει την γκρίνια. Πρόκειται για την επίσημη ανακοίνωση τόσο των γραμματέων παρακολούθησης του κυβερνητικού έργου όσο και των δεκατριών υπευθύνων ανά περιφέρεια για την ανασύσταση του κόμματος.
Σύμφωνα με πληροφορίες, θα προσπαθήσει τουλάχιστον στις Γραμματείες Παρακολούθησης του Κυβερνητικού Έργου να «τακτοποιήσει» όσο περισσότερα στελέχη μπορεί, πρώην υπουργούς, πρώην βουλευτές, πρώην γενικούς γραμματείς υπουργείων και οργανισμών, μόνο που οι πληροφορίες υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν πρόθυμοι. Και τούτο γιατί οι «μεγάλοι» δεν αφήνουν τα στελέχη να συμμετάσχουν.
Δεν βλέπουν να περπατάει η κυβέρνηση!
Ωστόσο, το πραγματικά μεγάλο πρόβλημα του Βενιζέλου, που θα κρίνει και τη δική του πορεία στην ηγεσία του κόμματος, είναι το τι μέλλει γενέσθαι με την κυβέρνηση και την οικονομία. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκτιμά πως η περιβόητη επαναδιαπραγμάτευση δεν προχωράει, κάτι που δυσκολεύει και τη δική του θέση, αφού στηρίζει το κυβερνητικό σχήμα και παρά τις επιμέρους ενστάσεις που προβάλλει «συμπορεύεται και συναινεί στις γενικές αρχές, ακόμα και στην οικονομική πολιτική». Στο επιτελείο του, επίσης, διαμορφώνεται η εκτίμηση πως είναι απογοητευτικές οι προοπτικές βιωσιμότητας του παρόντος κυβερνητικού σχήματος, ιδιαίτερα αν δεν χαλαρώσουν κάπως τη «θηλιά» οι δανειστές και αναγκαστεί η κυβέρνηση με το πακέτο των 11,5 δισ. να περάσει μέτρα νέων οριζόντιων περικοπών σε συντάξεις και εισοδήματα ή να πλήξει περαιτέρω τους εργαζομένους με μειώσεις μισθών κ.ά.
Ο Βενιζέλος προσπαθεί με συνεχείς παρεμβάσεις, που ουσιαστικά θέτουν μόνο το θέμα της επιμήκυνσης της περιόδου προσαρμογής, όχι μόνο να δικαιωθεί ο ίδιος για όσα έλεγε προεκλογικά, αλλά κυρίως να «προστατευτεί» από το «τσουνάμι» της κριτικής μόλις ανακοινωθούν τα μέτρα και οι περικοπές.
Όπως λένε στελέχη που συνομιλούν μαζί του, δημιουργεί «γραμμές άμυνας» γιατί αντιλαμβάνεται πλέον πως αν κλονιστεί η κυβέρνηση θα εισπράξουν πολύ μεγάλο κόστος και ο ίδιος και το ΠΑΣΟΚ, ενώ αν τα καταφέρει ο Αντ. Σαμαράς, πιθανόν η ΝΔ και ο αρχηγός της να καρπωθούν το μεγαλύτερο πολιτικό όφελος και το ΠΑΣΟΚ να είναι ένας τραγικός κομπάρσος.