ΔΥΣΜΕΝΕΙΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΝΤ

Η έκθεση αυτή τροφοδότησε την κερδοσκοπία της χρηματοπιστωτικής αγοράς. Κάτι τέτοιες εκθέσεις περιμένουν οι κερδοσκόποι για να θησαυρίσουν, χτυπώντας τις οικονομίες της Ευρωζώνης και κυρίως των χωρών του Νότου. Βέβαια δεν είναι απόλυτα σωστό οι διεθνείς οργανισμοί να προβλέπουν λανθασμένα για να μην τροφοδοτούν την κερδοσκοπία. Όμως η εμπειρία έχει αποδείξει ότι οι ηγέτες της Ευρωζώνης και της ΕΕ δεν λαβαίνουν καθόλου υπόψη τις προβλέψεις των διεθνών οικονομικών οργανισμών, ενώ αντίθετα τις έχουν σαν πυξίδα για τη χάραξη πορείας οι κερδοσκόποι.

Μ ήπως θα έπρεπε σε καταστάσεις οικονομικής κρίσης, όπως είναι η σημερινή, οι προβλέψεις των οικονομικών οργανισμών και οι μακροοικονομικές εξελίξεις να είναι απόρρητες και να κυκλοφορούν μόνο μεταξύ των κυβερνήσεων; Ενδεχόμενα σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να είχε περιοριστεί η κερδοσκοπία και τα ισχυρά χτυπήματα που δέχονται ορισμένες προβληματικές οικονομίες. Και αυτό με την προϋπόθεση ότι οι κυβερνήσεις που θα δέχονται αυτές τις προβλέψεις θα τις κρατούσαν μυστικές από τους κερδοσκόπους. Η προϋπόθεση αυτή βέβαια σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις των χωρών δεν θα είναι διαπλεκόμενες, πράγμα πολύ σπάνιο.
Στην έκθεση του ΔΝΤ γίνεται ειδική μνεία για την οικονομική κατάσταση της Ευρωζώνης, καθώς και για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Η έκθεση στα συμπεράσματά της καλεί την ΕΚΤ να συνεχίσει την παροχή ρευστότητας στις τράπεζες της Ευρωζώνης με επιεικείς όρους, για να μπορέσουν να πετύχουν οι κυβερνήσεις τη σταθερότητα του τραπεζικού τους συστήματος. Καθʼ όσον αφορά τις χώρες της Ευρωζώνης που πάσχουν από υπερχρέωση, θα πρέπει να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις τους και να πραγματοποιήσουν τις μεταρρυθμίσεις που έχουν κριθεί αναγκαίες για την οικονομική τους ανάκαμψη. Ειδικά για τη χώρα μας, η έκθεση του ΔΝΤ προβλέπει αύξηση του δημοσίου χρέους στο 162,6% του ΑΕΠ για το 2012 και στο 171% για το 2013. Η ύφεση φαίνεται ότι (και το ΔΝΤ συμφωνεί) θα είναι γύρω στο 7% για τη φετινή χρονιά. Τώρα, για το 2013 παραμένει έξω από κάθε υπολογισμό η ύφεση, καθώς είναι άγνωστα ακόμη τα μέτρα που θα ληφθούν. Η έκθεση κάνει λόγο για μεταρρυθμιστικό κίνδυνο και κόπωση που έχει προκληθεί στον ελληνικό λαό για το οικονομικό πρόγραμμα που εφαρμόζεται. Όμως η έκθεση παραλείπει να μας πει ποιοι είναι υπεύθυνοι για τη σύνταξη ενός τέτοιου αποτυχημένου προγράμματος, που δημιουργεί συνθήκες και απειλές για την εγκατάλειψή του, εφόσον ο λαός ξεσηκωθεί εναντίον του.
Και η αβεβαιότητα των εξελίξεων στη χώρα μας προέρχεται και από το γεγονός ότι είναι άγνωστα τα μέτρα που θα απαιτήσει η «τρόικα» για εφαρμογή τη διετία 2013-2014. Η επικεφαλής του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ έπρεπε ευθαρσώς να αναγνωρίσει ότι υπεύθυνο είναι το ΔΝΤ για την κατάσταση που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα με την εφαρμογή των Μνημονίων. Όποιος νομίζει ότι τα περί Μνημονίων και μέτρων είναι θεωρητικά και μόνο, πλανάται. Αυτά είναι που ρυθμίζουν τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Αυτά είναι που διαμορφώνουν το ύψος της ύφεσης και της ανεργίας, αυτά διαμορφώνουν τις δημοσιονομικές εξελίξεις και τις ανισορροπίες, αυτά είναι που προκαλούν την αδυναμία της ελληνικής οικονομίας να βαδίσει σε μια αναπτυξιακή πορεία. Πρέπει ο ελληνικός λαός να συνειδητοποιήσει ότι αυτήν την περίοδο τα Μνημόνια αποτελούν τον αυτόματο πιλότο που κατευθύνει την ελληνική οικονομία. Δεν ξέρουμε αν είναι συνειδητή η επιλογή της «τρόικας», και ειδικά του ΔΝΤ, να εφαρμόσει στην Ελλάδα μια λάθος συνταγή, την οποία δεν τόλμησαν να εφαρμόσουν ούτε στην Πορτογαλία ούτε στην Ιρλανδία. Και μεγάλες ευθύνες φυσικά φέρει η ελληνική κυβέρνηση, που κατάφερε να πετύχει την εφαρμογή μιας λανθασμένης πολιτικής. Ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς προεκλογικά είχε υποσχεθεί ότι μέσα στις προτεραιότητες της κυβέρνησής του θα είναι και η σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για το πώς και ποιοι φταίνε που φτάσαμε στα Μνημόνια. Ίσως η υποχώρηση αυτή να αποτελεί μια παραχώρηση του κ. Σαμαρά προς τα συνεργαζόμενα με την κυβέρνηση κόμματα. Θα θέλαμε να σχολιάσουμε τις προβλέψεις του ΔΝΤ με λίγα λόγια.

Η πρόγνωση ότι το 2013 θα έχουμε μείωση της ύφεσης είναι εντελώς λαθεμένη, αν λάβουμε υπόψη ότι η «τρόικα» μας ζητάει λήψη μέτρων ύψους 11,5 δισ. ευρώ για τη διετία 2013-2014. Και ενδεχόμενα το ποσό αυτό να αυξηθεί με την υστέρηση των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού του τρέχοντος έτους. Η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να εξοικονομήσει τα έσοδα αυτά με αύξηση του φορολογικού βάρους ή με μέτρα ισοδυνάμου αποδόσεως. Πράγμα που σημαίνει ότι η ταλαίπωρη ελληνική οικονομία θα υποστεί μια πρόσθετη αφαίμαξη ρευστότητας μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Επομένως, πώς είναι δυνατόν να μιλάει το ΔΝΤ για υποχώρηση της ύφεσης και η κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι θα αρχίσει η αναπτυξιακή πορεία της ελληνικής οικονομίας; Ούτε ανάπτυξη θα πετύχουμε ούτε υποχώρηση της ύφεσης. Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει ανάπτυξη όταν το κράτος πουλάει την περιουσία του για να εξοφλήσει ληξιπρόθεσμα δάνεια και πρωτογενή ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού; Πώς είναι δυνατόν να έχουμε υποχώρηση της ύφεσης όταν αφαιρούνται κεφάλαια από την οικονομία;

Η υποχώρηση της ύφεσης και γενικά η βελτίωση των μακροοικονομικών μεγεθών προϋποθέτει γενναία αιμοδοσία της οικονομίας και αύξηση κυρίως των εισοδημάτων και της ενεργού ζήτησης. Οι συνεταίροι μας όμως εμποδίζουν τα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά να αναλάβουν εργασίες από ξένες χώρες. Γεγονός που θα προκαλούσε εντατικοποίηση της παραγωγής των Ναυπηγείων και χρησιμοποίηση περισσότερου προσωπικού. Ακόμη οι «πονόψυχοι» συνεταίροι μας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη επιθυμούν να εμποδίσουν τις επενδύσεις στην Ελλάδα ρωσικών και κινεζικών κεφαλαίων και εξεδήλωσαν τη δυσφορία τους για την πρόθεση της κυβέρνησης να καλέσει τη Ρωσία και την Κίνα να λάβουν μέρος στην εκποίηση των ΕΛΠΕ (Ελληνικά Πετρέλαια) και της ΔΕΣΦΑ. Είναι φανερό ότι οι δανειστές μας θέλουν όλος ο πλούτος της Ελλάδος να περιέλθει αποκλειστικά και μόνο στους κερδοσκόπους-επενδυτές της Δύσης. Προσωπικά διατηρούμε τη γνώμη ότι όσο θα υπάρχει πλούτος για εκποίηση, οι δυτικοί κατακτητές της Ελλάδας θα μας δανείζουν για να πετύχουν την υπερχρέωσή μας και τελικά τη χρεοκοπία της χώρας μας.

Το ΔΝΤ εμφανίζεται ότι επιθυμεί τόσο την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας όσο και τη δημοσιονομική ισορροπία. Όμως η συμπεριφορά του ιδρύματος αυτού οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα μέτρα που εισηγείται εν γνώσει του οδηγούν σε αντίθετα αποτελέσματα. Διαφορετικά δεν εξηγείται η θρησκευτική προσήλωση της ηγεσίας του ΔΝΤ, της ΕΕ, της Ευρωζώνης και της ΕΚΤ στα μέτρα που προβλέπουν τα δύο Μνημόνια. Επειδή η πολιτική που εφαρμόζεται είναι κανόνας να βαθμολογείται εκ του αποτελέσματος, θα έπρεπε η «τρόικα» (και εννοούμε την ηγεσία και όχι τους υπαλλήλους) να είχε ήδη κατανοήσει ότι η συνταγή της απέτυχε και ότι τα μέτρα που εφάρμοσε στην Ελλάδα οδήγησαν την εργατική τάξη, που αποτελεί τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας μας, στην εξαθλίωση και σκόρπισαν την αγωνία στους έχοντες. Έτσι η ελληνική οικονομία περιήλθε σε κατάσταση ασφυξίας της αγοράς. Η δημόσια και ιδιωτική κατανάλωση περιορίστηκαν σημαντικά, γεγονός που δημιούργησε μείωση της παραγωγής, της απασχόλησης και της ρευστότητας στην αγορά. Τελικό αποτέλεσμα, η αύξηση της ανεργίας και της ύφεσης.
Αυτή τη στιγμή η ελληνική οικονομία έχει περιέλθει σε κατάσταση στασιμοπληθωρισμού. Η ύφεση, η μείωση της παραγωγής, η αύξηση της φορολογίας και η άνοδος των τιμών, παράλληλα φαινόμενα, αποτελούν την κατάσταση στην οποία ευρίσκεται σήμερα η ελληνική οικονομία. Αυτή η κατάσταση μπορεί να χτυπηθεί μόνο με μέτρα αναπτυξιακά. Και τα μέτρα για να αποδώσουν πρέπει να οδηγούν στην εξειδίκευση της ελληνικής οικονομίας στους κλάδους στους οποίους η χώρα μας διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα. Από τα μέτρα που περιέχουν τα Μνημόνια και από αυτά που ζητάει συνεχώς η «τρόικα» προκύπτει το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Από το 2010, που η ελληνική οικονομία μπήκε στην κηδεμονία της «τρόικας», των δανειακών συμβάσεων και των Μνημονίων, η χώρα μας βουλιάζει ακόμη περισσότερο. Από το 2010 μέχρι σήμερα η «τρόικα» και οι λοιποί συμπαραστάτες της συνεχώς προβλέπουν βελτίωση της ελληνικής οικονομίας. Και βλέπουμε το αντίθετο, παρά τα εξοντωτικά μέτρα που έχουν ληφθεί. Και όταν διαπιστώνεται ότι οι προβλέψεις τους πέφτουν έξω με τα μέτρα που μας πιέζουν για εφαρμογή, προβάλλουν τη δικαιολογία ότι τάχα φταίει η Ελλάδα που δεν εφαρμόζει ακριβώς τη συνταγή! Δηλαδή δεν φταίει καθόλου η συνταγή, αλλά ο ασθενής. Το λάθος των μέτρων έχει αναγνωριστεί από πάρα πολλούς παράγοντες και από διακεκριμένους οικονομολόγους και αναλυτές. Μέχρι τώρα δεν βρέθηκε κανείς να υμνήσει τα Μνημόνια, παρά μόνον οι τρεις έλληνες πολιτικοί που μετέχουν άμεσα ή έμμεσα στη σημερινή κυβέρνηση.