Αδιέξοδο διαφαίνεται

Μετά τις εκλογές και τον σχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά, οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν για τη λεγόμενη επανεκκίνηση της οικονομίας φαίνεται να καταρρέουν, ενώ η περίφημη ανακεφαλαίωση των τραπεζών (που θα έφερνε ρευστότητα στο οικονομικό γίγνεσθαι) έχει βαλτώσει κυρίως με ευθύνη των ευρωπαίων εταίρων μας. Βέβαια όταν και μικρομεσαίοι έλληνες καταθέτες, εκτός από τους μεγαλοκαρχαρίες, έσπευσαν να βγάλουν μαζικά τις αποταμιεύσεις τους στο εξωτερικό, αφαιρώντας από την οικονομία πολύτιμη ρευστότητα, με τι χρήματα θα επανεκκινήσει η ελληνική οικονομία; Για να βγει η οικονομία από τη βαθιά ύφεση χρειάζεται επενδύσεις, χρειάζεται ένα υγιές τραπεζικό σύστημα που να θέλει και να μπορεί να διοχετεύσει επαρκή ρευστότητα, όμως τα δισ. των Ελλήνων βρίσκονται εκτός της χώρας. Κατά τʼ άλλα μας φταίνε οι ξένοι…
•Βέβαια φταίνε και οι ξένοι (οι εταίροι μας) που υπέβαλλαν κάθε τόσο μέτρα τα οποία είχαν υψηλότατο κοινωνικό κόστος και κυρίως αποδείχτηκαν αναποτελεσματικά και ανεπαρκή, οδηγώντας την ελληνική οικονομία σε βαθιά ύφεση και τα νοικοκυριά σε μεγάλη οικονομική δυσπραγία. Τώρα οι εταίροι μας απαιτούν να καλύψουμε τις καθυστερήσεις στην εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής, κάτι που συνεπάγεται νέα μέτρα, εκτός εκείνων των 11,5 δισ. για τη διετία 2013-2014. Είναι φανερό το αδιέξοδο: πώς μια χώρα που έχει ύφεση 7% θα μπορέσει μέσα σε 2 χρόνια να κάνει περικοπές 11,5 δισ.; Αυτό είναι ανθρωπίνως αδύνατο. Επομένως η μόνη ρεαλιστική λύση είναι η διετής ή και τριετής επιμήκυνση του προγράμματος, κάτι που απαιτεί να βάλουν πάλι το χέρι στην «τσέπη» οι ευρωπαίοι εταίροι μας κι αυτό δεν το θέλουν. Άρα διαφαίνεται αδιέξοδο…

ΥΓ.: Η στήλη τον Αύγουστο θα απουσιάσει…