Μήνας φωτιά
Μέσα στο διάστημα αυτό θα κριθεί, εν πολλοίς, αν η χώρα μας θα αντέξει αυτό το τρομακτικό μπαράζ πιέσεων και εκβιασμών και θα δείξει ότι βρίσκεται σε δρόμο ικανοποιητικό σχετικά με την πορεία υλοποίησης του Μνημονίου ή αν -αντίθετα- οι δανειστές θα κρίνουν ότι η Ελλάδα είναι μια «χαμένη υπόθεση» με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Και δεν εννοούμε φυσικά ότι η -τελική- κρίση θα γίνει με βάση αντικειμενικά δεδομένα, αλλά αν θα κυριαρχήσουν οι κάθε είδους σκοπιμότητες σχετικά με το μέλλον της χώρας μας εντός της Ευρωζώνης ή όχι!
Ωστόσο, το αν θα βρουν ορισμένοι -και εννοούμε κυρίως τη Γερμανία και τους «δορυφόρους» της- ευκαιρία για να μας καταφέρουν το τελικό χτύπημα, θα εξαρτηθεί και απ’ τη δικιά μας πορεία.
Αν δηλαδή μέσα σε αυτό το «κολασμένο» 30ήμερο-40ήμερο η Ελλάδα δείξει ότι κάνει ορισμένα βήματα βελτίωσης των οικονομικών μεγεθών, ότι έχει ξεκινήσει μια σταθερή πορεία στον δρόμο των αποκρατικοποιήσεων, ότι αρχίζει βήματα «εκσυγχρονισμού» του κράτους και των υπηρεσιών του, τότε αφαιρεί το άλλοθι από αυτούς οι οποίοι θα θελήσουν να τη σπρώξουν εκτός της ζώνης του ευρώ.
Αν, αντίθετα, προκύψει μια εικόνα στασιμότητας, μια εικόνα του «μία απ’ τα ίδια», μια εικόνα ανικανότητας διαχείρισης της τρομερής κρίσης, ανάλογη με αυτήν που επέδειξαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις εδώ και δύο χρόνια, τότε οι εκ του εξωτερικού εκβιαστές θα έχουν ένα επιχείρημα για να μας καταφέρουν το τελειωτικό χτύπημα…
Γεγονός είναι ότι η κυβέρνηση βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί. Απ’ τη μια η αδήριτη ανάγκη διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και επίτευξης οικονομικών αποτελεσμάτων σύμφωνα με τις επιταγές του Μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου, απ’ την άλλη η τραγική οικονομική κατάσταση της συντριπτικής πλειονότητας των ελληνικών νοικοκυριών.
Απ’ τη μια η ανάγκη υλοποίησης των προεκλογικών δεσμεύσεων για μέτρα που δεν θα θίγουν άλλο τους μη έχοντες και κατέχοντες, απ’ την άλλη οι εκβιασμοί για αποτελέσματα αμέσως, που σημαίνουν και οριζόντιες περικοπές, παρά την περί του αντιθέτου δέσμευση.
Απ’ τη μια η αναγνώριση της πραγματικότητας, ότι η ύφεση ακυρώνει κάθε προσπάθεια ανόρθωσης της οικονομίας, απ’ την άλλη η ανάγκη να φανούν κάποια αποτελέσματα.
Άλλωστε απ’ αυτό, την ύπαρξη δηλαδή ορισμένων απτών αποτελεσμάτων, εξαρτάται εν πολλοίς και η επόμενη δόση και η δυνατότητα της κυβέρνησης να θέσει στους δανειστές σε ορατό χρονικό ορίζοντα το σημαντικότατο, εκ των πραγμάτων, θέμα της επιμήκυνσης του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής.
Μεταξύ επομένως σφύρας και άκμονος θα βαδίσει η νέα κυβέρνηση για το επόμενο «καυτό διάστημα», έχοντας επιπλέον να αντιμετωπίσει και τις αντιδράσεις στα μέτρα που λαμβάνει και ορισμένες επίσης ενδοκυβερνητικές τριβές, που έχουν να κάνουν και με τις σχέσεις του Βενιζέλου με τον νέο υπουργό Οικονομικών Γ. Στουρνάρα…
Βρόμικο παιχνίδι της
Μέρκελ εν όψει εκλογών;
Μέσα σε αυτό το θολό, δυσχερέστατο τοπίο, έγκυρες εκτιμήσεις έμπειρων πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, αλλά και μια επίμονη ροή πληροφοριών κάνουν μια επιπλέον τοποθέτηση-πρόβλεψη που καθιστά τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα, ακόμα και οριακά.
Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις και πληροφορίες αυτές, η καγκελάριος Μέρκελ εν όψει των επόμενων εκλογών στη Γερμανία (τον Σεπτέμβρη του 2013) δεν αποκλείεται να επιχειρήσει ή να μεθοδεύσει την έξοδο της Ελλάδας απ’ τη ζώνη του ευρώ, διαπιστώνοντας ότι μια τέτοια σκληρή στάση τη βοηθά εκλογικά.
Οι φορείς της παραπάνω άποψης (αλλά, επαναλαμβάνουμε, και ροής πληροφοριών σχετικών) επισημαίνουν ότι σύμφωνα με τελευταίες έρευνες η σκληρή στάση της Μέρκελ (και των πολιτικών και οικονομικών δορυφόρων της) έναντι όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας, επιβραβεύεται με αποδοχή απ’ την πλειοψηφία των Γερμανών, κάτι που είναι απαραίτητο στην καγκελάριο στην εκλογική μάχη που έχει να δώσει για την επανεκλογή της.
Με μια τέτοια κίνηση, μεθόδευσης της εξόδου της Ελλάδας απ’ την Ευρωζώνη, η Μέρκελ επιπλέον των αναμενόμενων εκλογικών κερδών θα θελήσει να δώσει και ένα «μάθημα», ένα σαφές μήνυμα και προς τις άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα.
Γι’ αυτό, εκτιμούν έγκυροι πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι, η Γερμανία και οι σύμμαχοί της σε αυτήν τη σκληρότατη στάση δεν ανοίγουν χαραμάδα «ανάσας» για την Ελλάδα, μέσω μιας κάποιας ελάφρυνσης του Μνημονίου. Αντίθετα πιέζουν, εκβιάζουν και προειδοποιούν:
– Δώστε για να πάρετε!
Δηλαδή μας εκβιάζουν ουσιαστικά να δείξουμε μέχρι τα τέλη Αυγούστου κάποια χειροπιαστά αποτελέσματα, κάποιες «νίκες» στην πορεία υλοποίησης του προγράμματος προσαρμογής, για να πάρουμε την επόμενη δόση του δανείου και για να… αρχίσουμε να σκεφτόμαστε την υποβολή του αιτήματος για επιμήκυνση, που μπορεί να είναι σε μια τέτοια περίπτωση -λένε- ίσως και παραπάνω από δύο χρόνια, χωρίς να αποκλείουν ακόμα και τα τέσσερα!
Τόση «γενναιοδωρία», δηλαδή, αφού «νίκες», «επιτυχίες» σε αυτήν τη σκληρότατη μάχη μπορούν να υπάρξουν μόνο βασιζόμενες σε περισσότερο «αίμα» του ελληνικού λαού…
Αλλά, επαναλαμβάνουμε, δυστυχώς αυτούς τους όρους του παιχνιδιού έχουν επιβάλει οι δανειστές, κυρίως οι Γερμανοί, αφού ακόμα και το «αμαρτωλό» ΔΝΤ εμφανίζεται πιο ήπιο, όρους που ταλανίζουν και τη νέα ελληνική κυβέρνηση και την απειλούν με κίνδυνο μιας νέας κοινωνικής έκρηξης απ’ το φθινόπωρο. Σε κάθε περίπτωση, το διάστημα μέχρι τα τέλη Αυγούστου θα αποδειχτεί κρίσιμο, καταλυτικό για την πορεία της Ελλάδας!