Κρίσιμη η κατάσταση στον χώρο της υγείας

Θέαμα που αναγκαστικά οδηγεί σε θλιβερούς συνειρμούς. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς δεν αισθάνθηκαν καλά, λόγω του καύσωνα, με αποτέλεσμα να τους παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες.

Δεν ζητούσαν αυξήσεις μισθών ούτε πρόσθετες παροχές. Ζητούσαν το αυτονόητο. Αυτό που το κράτος έχει υποχρέωση να τους παρέχει. Δωρεάν φάρμακα και περίθαλψη.

Είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο. Έλλειψη γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού σε πολλές νοσοκομειακές μονάδες, νοσοκομεία με μεγάλες ελλείψεις στα αναλώσιμα, ακόμα και στα τρόφιμα.

Επιπλέον, περικοπές στις συντάξεις που οδηγούν στην εξαθλίωση.

Το θέαμα της ντροπής. Ηλικιωμένοι που περιμένουν επί ώρες στην αγορά για να πάρουν τα φάρμακά τους. Μα και αν ακόμα είναι τυχεροί να μπουν στο φαρμακείο, εκεί διαπιστώνουν το αδιαχώρητο, αφού σε περιορισμένους χώρους άνθρωποι, πολλές φορές με βαριές ασθένειες, στοιβάζονται ασφυκτικά για να προμηθευτούν κάποιο βασικό για την υγεία τους φάρμακο.

Όλες οι πολιτικές παρατάξεις ομιλούν -και ορθά- για το κράτος πρόνοιας. Γι’ αυτό δηλαδή το κράτος που έχει τη βασική υποχρέωση να παρέχει ιατρική φροντίδα σε όλους τους πολίτες του.

Δεν νομίζουμε ότι αποτελεί επαρκή δικαιολογία η κρατούσα οικονομική κατάσταση και η τραγική γενικά κατάσταση της οικονομίας μας. Η υγεία αποτελεί υπέρτατο αγαθό όλων και ουδείς μπορεί το αποστερήσει. Σε τελευταία ανάλυση, αποτελεί πρωταρχική προτεραιότητα.

Οι ατέλειωτες ουρές της ντροπής για την προμήθεια ενός φαρμάκου δεν υποβιβάζουν απλώς το επίπεδο ζωής των φτωχών και των συνταξιούχων. Υποβιβάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, φαινόμενο που γίνεται ακόμα πιο εμφανές όταν βλέπουμε αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας να βασανίζονται από ανίατες ασθένειες, ανήμποροι να καταπραΰνουν ακόμη και τον σωματικό τους πόνο.

Προκαλεί υπέρμετρη συγκίνηση το γεγονός ότι συγγενείς καρκινοπαθών που πέθαναν, μοιράζουν τα φάρμακα που έμειναν σε άλλους καρκινοπαθείς, που δεν μπορούν να τα αγοράσουν…

Κάτι λοιπόν πρέπει να γίνει και σύντομα. Για να προλάβουμε μια άλλης μορφής ανθρωπιστική κρίση που μπορεί να εκραγεί. Με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Γιατί αν δεν προλάβουμε να ενισχύσουμε το κράτος πρόνοιας που θα εξασφαλίζει φάρμακα και περίθαλψη χωρίς διακρίσεις, δεν θα είναι παράξενο να δούμε συνανθρώπους μας να πεθαίνουν μόνοι και αβοήθητοι, σε πείσμα των στατιστικών που μας κατατάσσουν στις προηγμένες χώρες.

Μήπως λοιπόν έφτασε η ώρα, τώρα, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί να αποφασίσουν την άμεση εφαρμογή κάποιας λύσης για το κρίσιμο αυτό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο τομέας υγείας στη χώρα μας;

Πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να συνειδητοποιήσουν την κρισιμότητα της κατάστασης, πριν να είναι αργά.

Ουδεμία αναβολή δικαιολογείται από τη θερινή ραστώνη.