Η έξοδος από την ΕΕ δεν είναι λύση αλλά υπεκφυγή
Σε ό,τι αφορά την προσωπική της καριέρα στον χώρο της πολιτικής, υπογραμμίζει πως «δεν αντιμετωπίζει το μέλλον με όρους πολιτικής καριέρας», αφού προέχει η σκληρή δουλειά για την ανατροπή της πολιτικής των Μνημονίων.
// Έχετε «οργώσει» όλη την υφήλιο εκπροσωπώντας τον ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ σε ό,τι αφορά τις Διεθνείς Σχέσεις. Τι μηνύματα παίρνετε για τη χώρα μας;
– Το ενδιαφέρον που υπάρχει στο εξωτερικό για τη χώρα μας γενικά και για τον ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα είναι τεράστιο. Το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει γίνει το πειραματόζωο του νεοφιλελεύθερου δόγματος που εξαθλιώνει την κοινωνία αποτελεί πόλο έλξης για κόμματα, οργανώσεις αλλά και ΜΜΕ. Το δε κίνημα «Είμαστε όλοι Έλληνες» είναι ενδεικτικό του ενδιαφέροντος αυτού και της αλληλεγγύης. Μάλιστα, κρίνοντας και από το πρόσφατο ταξίδι της αντιπροσωπείας μας στη Βενεζουέλα, πρέπει να πω ότι οι εναλλακτικές μας προτάσεις αντιμετωπίζονται με τεράστιο ενδιαφέρον. Στον ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ αντιλαμβανόμαστε τον τρόπο άσκησης ελέγχου της εξωτερικής πολιτικής και ως ανάληψη πρωτοβουλιών που μπορεί να αξιοποιήσει η κυβέρνηση για την υλοποίηση μιας πολυεπίπεδης και πολυμερούς εξωτερικής πολιτικής.
// Προ ημερών, όσοι είδαν στη διαπραγμάτευση κορυφής στην ΕΕ μια αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων υπέρ του Νότου και σε βάρος της Γερμανίας προσγειώθηκαν απότομα. Μάλιστα, η Ισπανία είναι στην τελική ευθεία για το δικό της Μνημόνιο. Υπάρχει τελικά -σε ρεαλιστικό επίπεδο- πιθανότητα να αποφύγουμε τον γερμανικό «οδοστρωτήρα»;
– Εδώ και 24 μήνες και πλέον που διαρκεί αυτή η πρωτοφανής κρίση, εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ και στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) τονίζαμε ότι αυτή δεν έχει εθνικό χαρακτήρα, δεν αποτελεί ελληνική «ιδιαιτερότητα», αλλά πρόκειται για δομική, συστημική κρίση της ευρωοικοδόμησης, η οποία ήλθε να προστεθεί στις χρόνιες δημοσιονομικές αδυναμίες της οικονομίας μας. Η όποια αλλαγή των συσχετισμών σε βάρος της αδιέξοδης πολιτικής που εφαρμόζεται σήμερα, εκείνης της «εσωτερικής υποτίμησης», που οδηγεί σε βαθιά ύφεση και μαζική ανεργία, θα γίνει μόνο υπό την πίεση εντός και εκτός των Κοινοβουλίων, σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τώρα είναι η ώρα των πρωτοβουλιών, των συσπειρώσεων, των κινητοποιήσεων, των διαδηλώσεων κατά του αποτυχημένου μοντέλου, που ξεκίνησε από την πατρίδα μας για να επεκταθεί στους λαούς όλης της Ευρώπης. Σε αυτήν την προοπτική κινούνται, άλλωστε, και οι πρωτοβουλίες του ΚΕΑ – στην Πορταριά ο ΣΥΡΙΖΑ διοργάνωσε τούτη την εβδομάδα το Ανοικτό Πανεπιστήμιο του ΚΕΑ, όπου συζητήθηκαν οι εναλλακτικές προτάσεις, καθώς και η οργάνωση συγκεκριμένων δράσεων ενάντια στις πολιτικές που ισοπεδώνουν τις ζωές των ευρωπαίων πολιτών.
// Η κυβέρνηση επιδίδεται σε σκληρό αγώνα δρόμου προκειμένου να οριστικοποιήσει μέτρα ύψους 16 δισ. ευρώ εν όψει της νέας συνάντησης με την «τρόικα». Ταυτόχρονα, μετατίθεται χρονικά η πολιτική επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του Μνημονίου. Για τον ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ τι σημαίνει διαπραγμάτευση;
– Κατ’ αρχάς, να επισημάνω μια σύμπτωση του ημερολογίου, που σίγουρα δεν θα έχει διαφύγει από τους αναγνώστες σας: Η «τρόικα» επιστρέφει στην πατρίδα μας στις 24 Ιουλίου, ημέρα αποκατάστασης της Δημοκρατίας… Το γεγονός είναι ότι σήμερα η χώρα καλείται να ανακτήσει την εθνική της κυριαρχία, την οποία έχει απολέσει σε οικονομικό επίπεδο, και τούτο το διαπιστώνουμε καθημερινά. Ένα μικρό παράδειγμα, η εξέλιξη με το «χαράτσι» στα ακίνητα, το οποίο η «τρόικα» επέβαλε να παραμείνει στον λογαριασμό της ΔΕΗ… Από αυτή και μόνη τη λεπτομέρεια φαίνεται και το πώς αντιλαμβάνεται η τρικομματική κυβέρνηση τη διαπραγμάτευση… Βέβαια, η αρχή είχε γίνει με την επιστολή Σαμαρά προς τους εταίρους, όπου έκανε λόγο για «υλοποίηση» και «επιτάχυνση» των μνημονιακών πολιτικών. Διαπραγμάτευση σημαίνει συγκεκριμένο σχέδιο, διεθνείς συμμαχίες και ισχυρή βούληση για την προώθηση μιας σαφούς εναλλακτικής πολιτικής – όλα άγνωστα πράγματα για την κυβέρνηση Σαμαρά.
// Όπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση (με τη στήριξη ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ) ετοιμάζεται να φέρει σύντομα προς ψήφιση στη Βουλή νομοθετική ρύθμιση με την οποία θα αυστηροποιούνται οι όροι και οι προϋποθέσεις χορήγησης ελληνικής ιθαγένειας. Πώς το σχολιάζετε;
– Ο νόμος Ραγκούση, παρά την ατολμία του, υπήρξε τομή στο «jus sanguinis» δίκαιο, ενώ δεν αληθεύει ότι λειτούργησε ως πόλος έλξης μεταναστών στη χώρα μας. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι μια συνεκτική μεταναστευτική πολιτική, με παράλληλη πίεση για να αλλάξει, π.χ., ο κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ, που ουσιαστικά «εγκλωβίζει» τους μετανάστες στη χώρα μας.
Αν τελικά, όπως φαίνεται, υπάρξει υπαναχώρηση στον νόμο Ραγκούση, τότε, σε ό,τι αφορά τη ΔΗΜΑΡ, αυτό θα είναι άλλο ένα χαστούκι. Θα συνιστά, δηλαδή, άλλη μια απόδειξη του άτοπου της συμμετοχής της σε μια κυβέρνηση όπου κυριαρχούν δεξιές, μνημονιακές πολιτικές.
// Το ΚΚΕ σάς κατηγορεί τονίζοντας ότι «δεν είναι δυνατόν να είσαι κατά του Μνημονίου και εντός της ΕΕ». Μήπως δεν είναι πολύ καθαρό το μήνυμα που θέλετε να εκπέμψετε στην κοινωνία;
– Το μήνυμά μας είναι σαφές και αποτελεί και το μήνυμα του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς: Αν και αντιλαμβάνομαι ότι το βάθος της κρίσης οδηγεί κάποιους σε απόρριψη της ΕΕ, η λύση μπορεί να επέλθει εντός της Ένωσης. Κατ’ αρχάς, η λύση δεν είναι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, γιατί αυτό θα οδηγούσε σε «νομισματικούς» πολέμους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεύτερον, δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε το πεδίο της Ευρώπης στις δυνάμεις του κεφαλαίου, πρέπει να εργαστούμε για τη σύγκλιση των κοινωνικών κινημάτων, να κινητοποιήσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό πολιτών. Αυτούς τους ταξικούς αγώνες η Ευρωπαϊκή Αριστερά οφείλει να τους δώσει. Το οφείλει στις αγωνιστικές της παραδόσεις, στους λαούς της Ευρώπης αλλά και στους λαούς του κόσμου, που κοιτάζουν προς την Ευρώπη αναζητώντας κοινωνικό πρότυπο. Η έξοδος από την ΕΕ δεν είναι λύση αλλά υπεκφυγή. Και τούτο γιατί θεωρώ ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε τη συγκυρία:
Από το 2008, όταν ξεκίνησε η κρίση, το ευρωπαϊκό νεοφιλελεύθερο μοντέλο διέρχεται βαθιά κρίση. Δεν είμαστε αιθεροβάμονες να θεωρούμε ήδη κερδισμένη τη μάχη αυτή, ωστόσο δεν έχουμε άλλο δρόμο πέραν του αγώνα προκειμένου να αλλάξει ο σημερινός συντηρητικός συσχετισμός δυνάμεων, να ανοίξουμε νέες, αντίστροφες προοπτικές. Να δείξουμε ότι δεν υπάρχουν μονόδρομοι!
// Ο ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται στην κυβέρνηση για τις αποκρατικοποιήσεις και μιλάει για ξεπούλημα στους ιδιώτες. Σε ποιες περιπτώσεις θα βάζατε «νερό στο κρασί σας»;
– Είμαστε αντίθετοι στα κυβερνητικά σχέδια για ιδιωτικοποιήσεις όχι από κάποια ιδεολογική εμμονή, αλλά απλώς γιατί με κανέναν τρόπο δεν εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον. Αντιθέτως, εκείνο που κάνουν είναι να φέρνουν κοντύτερα τον κίνδυνο ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Να σημειώσω εδώ ότι εμείς δεν είμαστε η πολιτική δύναμη του status quo, θέλουμε μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή, δεν λέμε απλώς «όχι», αλλά προτείνουμε εναλλακτικό μοντέλο λειτουργίας των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών, με διαφάνεια, δημόσια λογοδοσία έναντι των χρηστών – πολιτών και όχι μόνο της εκάστοτε κυβέρνησης, με έμφαση στην κοινωνική και οικολογική ευθύνη. Και όλα τούτα στο πλαίσιο μιας δημόσιας επιχειρηματικότητας, δηλαδή μιας επιχειρηματικότητας που θα λειτουργεί υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και όχι σε μια στυγνά κερδοσκοπική βάση.
// Η Ρένα Δούρου πώς βλέπει το δικό της πολιτικό μέλλον;
– Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ εξέλεξε 71 βουλευτές μάς δημιουργεί περισσότερες ευθύνες, υποχρεώσεις, ιδιαίτερα στη σημερινή μνημονιακή συγκυρία, που ισοπεδώνει τους πολίτες. Δεν αντιμετωπίζω το μέλλον με όρους «πολιτικής καριέρας», άρα η συνέχεια θα είναι ίδια με το χθες: Σκληρή δουλειά, συμμετοχή στα κινήματα, αγώνας προκειμένου να αναστρέψουμε αυτή την πορεία προς την καταστροφή, όπου μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια η κυβέρνηση Σαμαρά.