επί του πιεστηρίου
Η Κύπρος μια ζωή βασανίζεται. Της χρωστάμε πολλά. Τουλάχιστον λίγες στιγμές να την αγκαλιάσουμε, να απαλύνουμε τον πόνο της. Και σ’ αυτό όμως είμαστε μίζεροι. Φέτος ούτε καν μία εκδήλωση μνήμης δεν θα γίνει. Να δείξουμε ότι δεν την ξεχνάμε. Λάθος, Πρόεδρε, η κατάργηση μιας λιτής συγκέντρωσης στο Προεδρικό Μέγαρο. Αλίμονο, αν ξεχνάμε το χρέος μας επειδή πεινάμε… Σε τέτοιες καταστάσεις πρέπει η μνήμη να μην υποστέλλεται. Για να μην ξεχνά κανείς μας τι μπορεί να υποστεί μια χώρα αν καταθέτει τα όπλα. Παραδίδεται αμαχητί. Τέτοιες στιγμές πρέπει να ενισχύεται το φρόνημα. Λάθος, αγαπητέ Πρόεδρε της Δημοκρατίας. Τούτες τις τραγικές μέρες η Κύπρος έπρεπε να είναι η τιμώμενη στο κάστρο της Δημοκρατίας. Κακώς σας εισηγήθηκαν οι σύμβουλοί σας.
Όταν κόβουν το ρεύμα στο Άσυλο Ανιάτων και μάλιστα για απλήρωτο λογαριασμό 600 ευρώ, όταν μπλοκάρουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς του ιδρύματος και της προέδρου του γιατί δεν πληρώθηκε ο Φόρος Μισθωτών Υπηρεσιών, όταν πια η αναλγησία έχει φτάσει σε τέτοιες ακρότητες, τότε πρέπει να αρχίσουμε να τα μαζεύουμε… Τι δουλειά έχουμε εμείς με τέτοιους διοικούντες; Χάθηκε και το τελευταίο ίχνος ανθρωπιάς…
Ξαφνικά ανακάλυψαν ότι η Συρία έχει χημικά όπλα και ετοιμάζεται να τα χρησιμοποιήσει εναντίον του λαού, διαδίδουν τις τελευταίες μέρες τα γνωστά διεθνή ΜΜΕ… Τα ίδια και απαράλλακτα έλεγαν για τον Σαντάμ Χουσεΐν, λίγο πριν επέμβουν οι αμερικανικές δυνάμεις για να… σώσουν το Ιράκ. Τώρα προετοιμάζουν το κλίμα για να μπουν στη Συρία…
Δεν προκάλεσαν κύμα ευφορίας τα ονόματα των νέων γενικών γραμματέων υπουργείων, με τις εξαιρέσεις του κανόνα ελάχιστες. Αρκετοί είναι άγνωστοι, ακόμη και σ’ εμάς τους δημοσιογράφους. Υπάρχουν ακόμη οι ενστάσεις, για την… ανακύκλωση παλαιών πολιτικών, που δεν καταλαβαίνουν ότι κάποια στιγμή πρέπει να αποχωρούν. Αρκετά δοκιμάστηκαν, ας κάνουν στην άκρη να περάσουν νέοι. Δεν θα ρίξουμε κανέναν στον Καιάδα. Στο χέρι τους είναι, με το καθημερινό έργο τους και τη συμπεριφορά τους, μακριά από δεξιώσεις, να αποδείξουν ότι ήταν σωστή η επιλογή τους. Και τότε θα έχουν και το δικό μας χειροκρότημα. Ιδού λοιπόν η Ρόδος.