Είμαστε καθίκια με πτυχία…

Η ίδια όμως, αν και αναζητά την αλμύρα της θάλασσας που είναι δωρεάν, δίνει καθημερινά με μεγάλη χαρά το γέλιο στην καυτή πρωτεύουσα, στο θέατρο «Αθηνά», με το έργο «Σ’ αγαπάω αλλά…».

Με αφορμή την παράσταση, μιλά για το πόσο σημαντικό είναι να υιοθετήσεις ένα παιδί και να του δώσεις τη λέξη «μαμά», δίνει τον ορισμό της φιλίας, η οποία υπόκειται μόνο σε ανθρώπινους κώδικες και έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη, πιστεύει ότι η ελληνική τηλεόραση αποδείχθηκε ανοχύρωτη στην κρίση, βλέπει την πλήρη κατάρρευση του κράτους στα μάτια των καρκινοπαθών, ενώ κατά βάθος πιστεύει ότι τώρα που πήραμε ως λαός το μάθημά μας, τα επόμενα χρόνια θα είναι καλύτερα, γιατί δεν γίνεται να γίνουν χειρότερα!

// Αλεξάνδρα, υπάρχει «Σ’ αγαπάω αλλά…»;
Για μένα όποιος αγαπά, δεν βάζει… αλλά! Όταν αγαπάς κάποιον, τον δέχεσαι όπως είναι, γιατί αυτό σημαίνει αγάπη. Αν και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δείχνουν ποια είναι τα όριά τους και τι μπορούν να δεχθούν.

// Στην παράσταση υποδύεσαι μια δικηγόρο που ξεκίνησε από το Μενίδι, έχτισε βίλα στους Θρακομακεδόνες και ξέχασε τη γειτονιά της και τα πατήματά της. Τι την άλλαξε εσωτερικά;
Το χρήμα! Πάντως, όχι η διαδρομή Μενίδι-Θρακομακεδόνες! Η ηρωίδα αλλοτριώθηκε από την ύλη. Και όταν αλλοτριώνεσαι από το χρήμα, δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Πρέπει να φας ένα γερό χαστούκι, ένα δυνατό χαστούκι, για να έρθει μετά η κάθαρση και η λύτρωση. Πάντως, επειδή στις μέρες μας ζούμε το ξέφτισμα του λάιφ στάιλ και το σαθρό του υπόβαθρο, αφού χρήμα δεν υπάρχει, όσοι πίστεψαν σ’ όλα αυτά τώρα, δεν ξέρουν από πού να πιαστούν. Γιατί είχαν κάνει αξία τους το χρήμα και τώρα που η αξία αυτή εκπίπτει, νιώθουν ότι έχουν χάσει την ουσία της ζωής. Όμως, επειδή από αρχαιοτάτων χρόνων υπάρχουν λέξεις όπως «ύβρις», «τιμωρία», που βγαίνει από το μωρός, βλάκας δηλαδή, έρχεται η ίδια η ζωή και σταματά τη βλακεία, δίνει ένα μάθημα στην αλαζονεία και ο άνθρωπος γίνεται πιο σοφός και προσδιορίζεται ξανά.

// Ο κόσμος, πέρα από το διδακτικό φινάλε, σ’ όλη την παράσταση γελάει με την καρδιά του. Έχει ανάγκη να γελάσει;
Έχει ανάγκη να εκτονωθεί από τα προβλήματα. Ο ρόλος του καλλιτέχνη αυτό το διάστημα είναι εκείνος του θεραπευτή. Έχει να κάνει με την ίαση των ψυχών. Είναι ευλογημένο αυτό το επάγγελμα, γιατί ο σωστός καλλιτέχνης μέσα από το θέατρο αλλά και την τηλεόραση θα κάνει τον συνάνθρωπό του να γελάσει. Γι’ αυτό κι εμείς μειώσαμε τις τιμές στο εισιτήριο για να ‘ρθει ο κόσμος στο θέατρο τώρα που το χρειάζεται. Ο κόσμος σε κάθε περίοδο κρίσης -πόλεμος, χούντα, οικονομική κρίση- γυρνάει στο θέατρο, το ψυχαγωγικό αλλά και το πολιτικό. Μέσα από το θέατρο επιτυγχάνεται μια ένωση, μια σύμπραξη. Πολλοί λένε ότι υπάρχουν 250 θέατρα στην Αθήνα και ότι είναι υπερβολή. Δεν με νοιάζει να υπάρχουν 250 θέατρα, αρκεί να μη σπαταλάνε δημόσιο χρήμα. Και καλύτερα 250 θέατρα από χιλιάδες καφετέριες.

// Στο έργο σχολιάζεται από τους συγγραφείς η επιθυμία της μητρότητας αλλά και οι εξωσωματικές και η υιοθεσία. Πώς βλέπεις την απόφαση κάποιων γυναικών να υποβάλλονται σε δεκάδες επίπονες και πανάκριβες εξωσωματικές, όταν υπάρχουν παιδάκια σε ορφανοτροφείο; Η διαιώνιση της δικής μας γενιάς και μόνο δεν είναι μια εγωιστική αντίληψη;
Κατανοώ την ανάγκη ενός ζευγαριού να κάνει το δικό του παιδί, αλλά παν μέτρον άριστον! Ωστόσο, αν οι αλλεπάλληλες προσπάθειες για εξωσωματική δεν πετυχαίνουν και όλες αυτές οι θεραπείες είναι επιβαρυντικές για την υγεία και την ψυχολογία της γυναίκας, υπάρχει και η υιοθεσία. Για μένα προσωπικά είναι πιο σημαντικό και ουσιαστικό να βγάλεις ένα παιδάκι από το ορφανοτροφείο και να μπορεί να πει μαμά και μπαμπά. Άλλωστε, μάνα δεν είναι αυτή που φέρνει στον κόσμο ένα παιδί, αλλά αυτή που το μεγαλώνει. Στο έργο η παιδική μου φίλη υιοθετεί κινεζάκι. Γιατί έχει η αγάπη χρώμα;

// Μπορεί μια Ελληνίδα να υιοθετήσει κινεζάκι; Είναι η κοινωνία μας σαν εκείνη της Νέας Υόρκης; Εδώ υπάρχει ένα κόμμα που βγήκε στη Βουλή με σύνθημά του να φύγουν οι μετανάστες από τη χώρα…
Στην Ελλάδα το πρόβλημα με τους μετανάστες έγινε εντονότερο με την οικονομική κρίση. Η Ελλάδα ήταν ξέφραγο αμπέλι. Πρέπει να υπάρχει έλεγχος. Η χώρα μας δεν μπορεί να αντέξει τόσους μετανάστες. Και οι Έλληνες πήγαν μετανάστες σε Αμερική, Αυστραλία, Γερμανία, Καναδά… Πήγαν σε μεγάλες χώρες που τους καλούσαν, είχαν ανάγκη από εργατικά χέρια. Και πήγαμε με νόμιμα χαρτιά. Οι Έλληνες αφομοιώθηκαν από τη χώρα που τους φιλοξένησε και διέπρεψαν οικονομικά.

// Τα πτυχία κάνουν τον άνθρωπο; Και το ρωτάω γιατί σε όλο το έργο παίζετε με το μορφωτικό στάτους. Είναι ο λόγος που βλέπετε αφ’ υψηλού τους παιδικούς σας φίλους…
Υποτίθεται ότι είμαστε μορφωμένοι, σπουδάσαμε δικηγόροι, αλλά γίναμε οι χειρότεροι άνθρωποι. Το πώς εξελίσσεται ένας άνθρωπος δεν έχει να κάνει με το μορφωτικό του επίπεδο, αλλά με βάση τις αξίες του. Εμείς είμαστε καθίκια με πτυχία. Αν τη μόρφωση την αξιοποιείς για κάτι καλό, τότε είναι θετική. Αν είναι για το κακό, τότε γίνεται επικίνδυνη.

// Πώς ορίζεις τη φιλία;
Η φιλία είναι ιερή, είναι σπάνια, έχει κυρίως να κάνει με την εμπιστοσύνη και δεν έχει να κάνει ούτε με τη μόρφωση, ούτε με το χρήμα, ούτε με το χρώμα, ούτε με την τάξη. Είναι θέμα χημείας και καλής καρδιάς. Έχει να κάνει με ανθρώπινους κώδικες. Έχει να κάνει με το να χαίρεσαι με τη χαρά του φίλου σου, να μην τον ζηλεύεις, να μην τον φθονείς και να είσαι δίπλα του μια γροθιά, μια παρηγοριά στη λύπη. Δεν είσαι φίλος του επειδή σας αρέσουν τα ίδια μπαρ ή τα ίδια μαγαζιά ή οι ίδιοι τόποι διακοπών ή γεννηθήκατε στα διπλανά σπίτια ή είσαστε στο ίδιο επάγγελμα. Δεν έχει στάνταρ κοινωνικά η φιλία. Έχει να κάνει με τις αγνές προθέσεις που δημιουργούν κοινή πορεία ζωής και δυνατές αναμνήσεις. Ο στόχος στη φιλία είναι να γίνονται αυτοί οι δυο άνθρωποι καλύτεροι και να προσπαθούν μαζί για την επίτευξη αυτού του στόχου μέσα από την καλοπροαίρετη κριτική. Τους φίλους τους τροφοδοτεί η αγάπη, η αλήθεια, η ελευθερία, ο σεβασμός. Το είμαι εκεί για σένα αλλά διακριτικά και όσο το θες, όταν το χρειάζεσαι. Η φιλία είναι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα στη ζωή, γιατί είναι για πάντα από δική σου επιλογή και συνεχή προσπάθεια.

// Ποια είναι η ευτυχία στη ζωή;
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Η ευτυχία δεν είναι μια μόνιμη κατάσταση. Είναι πολλές μικρές στιγμές μέσα στην καθημερινότητα! Επίσης, η ευτυχία για μένα είναι η προσπάθεια που κάνει ο καθένας μας για να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Η ευτυχία δεν έχει να κάνει με την κατανάλωση, αλλά με το χαμόγελο του συντρόφου σου, με την αλμύρα της θάλασσας στο δέρμα, τη γλύκα του καρπουζιού, του παγωτού. Τέτοια πράγματα, απλά.

// Πρωταγωνιστείς σε μια από τις πιο επιτυχημένες σειρές, τους «Βασιλιάδες», που πήραν το πράσινο φως και για τη νέα σεζόν. Σας παρακολουθούσαν 2.000.000 τηλεθεατές, αλλά εσείς δεν πληρωνόσασταν. Το περίμενες αυτό;
Στην ελληνική τηλεόραση, όπως και στην ελληνική κοινωνία, μας βρήκε η κρίση ανοχύρωτους. Δεν νομίζω ότι και τα κανάλια χαίρονται που ήρθαν σε αυτήν την κατάσταση. Τόσα χρόνια δουλεύω στην τηλεόραση, από το «Φιλί της ζωής» μέχρι τους «Δυο ξένους», το «Μια στιγμή, δυο ζωές» τις «Επιθυμίες»… Δεν είχαμε διανοηθεί ότι θα δουλεύαμε χωρίς χρήματα. Να που συνέβη και αυτό! Ξέρω, ωστόσο, ότι θα ξαναμπούμε για γυρίσματα. Και ξέρω ότι γίνονται ενέργειες για να πληρωθούμε. Δεν νομίζω ότι κανένα κανάλι ευχαριστιέται να μην έχει ο ηθοποιός βενζίνη για να πάει στο γύρισμα. Πάντως, χαίρομαι που θα συνεχιστεί η σειρά, γιατί τη δουλεύουμε με εφηβική ενέργεια και γιατί το MEGA δείχνει τουλάχιστον ότι θέλει να πορευτεί με ελληνική μυθοπλασία. Φαντάζεσαι όλα τα κανάλια να προβάλλουν τούρκικα;

// Τα βλέπεις;
Δεν μπορώ να παρακολουθήσω μια τούρκικη σειρά, αλλά παραδέχομαι ότι είναι καλογυρισμένα και έχουν ωραία εικόνα.

// Πώς βλέπεις τα όσα γίνονται στη χώρα μας; Με τις επισκέψεις των τροϊκανών; Τα αφεντικά ήρθαν πάλι απέξω;
Δεν είναι θλιβερό; Να μας κάνουν κουμάντο, σαν να είμαστε αποικία τους; Αυτή δεν είναι η Ευρώπη των λαών και του πολιτισμού, αλλά η Ευρώπη του χρήματος. Μια Ευρώπη στο έλεος των αγορών. Αλλά δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα η απελπισία, η μαυρίλα, το αδιέξοδο, ο θάνατος. Οι Έλληνες είναι αγωνιστές και οικογενειάρχες, γίνονται ασπίδα για τα παιδιά τους. Η σωτηρία μας δεν είναι τα Μνημόνια, αλλά να κοιτάξουμε εμείς πώς να συμμαζέψουμε το κράτος μας, να δημιουργήσουμε δουλειές. Άλλη λιτότητα δεν θα αντέξουμε.

// Μπήκες στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή σ’ αυτές τις εκλογές;
Καθόλου. Πιστεύω ότι δεν τους είναι καθόλου εύκολο να μας πάνε στη δραχμή. Εμένα με πειράζει που το κράτος μας είναι ανύπαρκτο. Στεκόμουν χθες σ’ ένα φαρμακείο, δίπλα μου ένας καρκινοπαθής για να αγοράσει τα φάρμακά του. Πού είναι το κράτος πρόνοιας; Να δίνει αυτός ο άνθρωπος 3.500 ευρώ για τα φάρμακά του; Τραγικό. Η απόλυτη κατάρρευση του κράτους. Αυτός ο άνθρωπος τόσα χρόνια δεν δούλευε; Τώρα γιατί τα πληρώνει διπλά; Χρειάζεται κοινωνική συνείδηση, αλλαγή νοοτροπίας, παιδεία. Για να πάμε μπροστά πρέπει να δουλεύουμε όλοι σκληρά για να αμειβόμαστε, να υπάρξει κράτος δικαίου που θα τιμωρεί τους φοροφυγάδες.

// Πώς και είσαι τόσο ισορροπημένη έχοντας αυτήν την αναγνωρισιμότητα;
Γιατί ήμουν πάντα δίπλα με την οικογένειά μου, η οποία μου έλεγε ότι κάνω μια δουλειά που μου αρέσει και τίποτα παραπάνω. Είμαι χαρούμενη για αυτήν τη δουλειά, νιώθω ευγνωμοσύνη, αλλά ό,τι μου έχει δοθεί στη δουλειά, το έχω δουλέψει σκληρά, είμαι πάντα σε εγρήγορση, δεν μου έχει χαριστεί.

// Είχες δυσκολίες με τις σχέσεις σου, με τους άνδρες;
Όσοι ήταν χορτασμένοι άνθρωποι, δεν είχαν καμία διάθεση να προβληθούν μέσα από τη δουλειά μου και το διαχειρίζονταν μια χαρά. Είχαν να «τρέξουν» τις δικές τους δουλειές. Ο άνδρας μου δε είναι και αυστηρός κριτής με τη δουλειά μου.

// Θα ‘ρθουν καλύτερες μέρες;
Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Τα πράγματα δεν γίνεται να πάνε χειρότερα. Μόνο καλύτερα μπορεί να πάνε τα επόμενα χρόνια. Δεν θα είναι στρωμένα βέβαια με ροδοπέταλα, αλλά πήραμε το μάθημά μας, γιατί μπορεί να μην κάναμε όλοι το ίδιο φαγοπότι, αλλά όλοι πήραμε δάνεια που δεν αντιστοιχούσαν στην εισροή χρημάτων που έμπαινε στο σπίτι μας. Πήραν τα μυαλά μας αέρα. Φάνηκε αυτό με το Χρηματιστήριο και τον εύκολο πλουτισμό. Δεν κοπιάσαμε για αυτά τα χρήματα.

// Τι αναζητάς;
Το ελληνικό καλοκαίρι. Και στη φτώχεια μας οι Έλληνες είμαστε τυχεροί. Έχουμε μια θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι, δωρεάν!