Χωρίς αιδώ ξεπουλάνε την πατρίδα μας
Με τους τελευταίους να έχουν στρογγυλοκαθίσει στο σβέρκο μας, οι προγραμματικές δηλώσεις θα αποτελέσουν τελετουργικό προσομοιάζον με θέατρο σκιών. Και εννοώ αυτονοήτως τα λεχθησόμενα από τον πρωθυπουργό, τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη. Από την άλλη πλευρά, θα έχουν σημαντικό ενδιαφέρον οι τοποθετήσεις των επικεφαλής των κομμάτων της αντιπολίτευσης, και ιδίως του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου. Και θα έχουν σημαντικό ενδιαφέρον οι τοποθετήσεις αυτές, διότι –πλην των Ελλήνων– θα πληροφορηθούν το περιεχόμενό τους τόσο οι εκτός όσο και οι εντός των ελληνικών συνόρων δυνάστες μας. Οι οποίοι γνωρίζουν άριστα ότι η συντριπτική πλειονότητα του καταδυναστευόμενου ελληνικού λαού βδελύσσεται τα Μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους και κατʼ επέκτασιν και τα άτομα της ξένης που τα έχουν επιβάλει.
Δεν αποκλείω, επειδή ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΕΣ ΟΙ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ των εχόντων τα ψευδώνυμα «σωτήρες», «ευεργέτες» ή και απλώς «εταίροι», ο Ράιχενμπαχ και η «τρόικα» να προέβαιναν σε συνεννόηση με την τρικομματική κυβέρνηση, προκειμένου να μη μειωθούν περαιτέρω σε ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ μισθοί, συντάξεις και επιδόματα ούτε να απολυθούν στρατιές εργαζομένων από το Δημόσιο. Ενδέχεται όμως –παρά το «δεν αποκλείω» της πρόβλεψής μου– να συμβούν τα προαναφερθέντα, αλλά σε μικρότερη κλίμακα, για να μη σοκάρουν και να μην εξεγερθεί αμέσως ο εξαθλιωμένος λαός.
Οι «εταίροι» μας, λοιπόν, με παραχαραγμένο μέχρι μη αναγνωρίσεως το περιεχόμενο αυτής της λέξης, επιδιώκουν να υφαρπάξουν για ένα κομμάτι ψωμί όλη την περιουσία της χώρας μας. Οι τιμές των μετοχών στο Χρηματιστήριο βρίσκονται στο ναδίρ. Ταυτόχρονα έχουν τυφλό σύμμαχό τους τον Κωστή Χατζηδάκη, που είναι έτοιμος να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα, με πρώτη και καλύτερη τη ΔΕΗ. Μια ΔΕΗ που το αντίτιμο που θα καταβάλει ο αγοραστής της θα είναι ΔΕΚΑΔΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΞΙΑ! Θα ακολουθήσει –άκουσον, άκουσον!– η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΔΑΘ. Το νερό δηλαδή. Και ξέρουμε τι έχει γίνει στη Γαλλία και την Ιταλία με τις ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης, οι οποίες, με πρόσχημα βλάβες πότε της μιας και πότε της άλλης, αύξαναν κάθε τόσο τα τιμολόγιά τους. (Πριν ιδιωτικοποιηθεί η ύδρευση στην Ιταλία, ο Μπερλουσκόνι είχε προκηρύξει δημοψήφισμα, με αποτέλεσμα το 97% των Ιταλών να ταχθεί εναντίον! Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε αργότερα να πουλήσει το νερό της χώρας του σε αρχιεκμεταλλευτές ιδιώτες!)
Ο κατάλογος των φιλέτων που λαχταρούν να αποκτήσουν οι «εταίροι» μας δεν έχει τέλος. Εκτός από το κερδοφόρο εργοστάσιο ζάχαρης και τον λίαν κερδοφόρο ΟΠΑΠ, μέχρι και την Εγνατία Οδό θέλουν να μας πάρουν οι αγιογδύτες του εξωτερικού τη συναινέσει της ευένδοτης τρικομματικής κυβέρνησης, που σύντομα θα φάει το κεφάλι της.
Πίσω από όλα αυτά βρίσκεται –ποιος άλλος;– η τιμωρητική και ξεροκέφαλη Μέρκελ. Η οποία έφτασε στο σημείο να πει ξεδιάντροπα ότι όσο ζει δεν θα υπάρξουν ευρωομόλογα! Και να σκεφτεί κανείς ότι, μετά τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους που προκάλεσε η Γερμανία, αναζήτησαν οι ευρωπαϊκοί λαοί την εξασφάλιση της ειρήνης, την αλληλεγγύη και την ισοτιμία των χωρών τους σε μια Ένωση στην οποία δεσπόζει και πάλι η Γερμανία, ΜΕ ΑΓΡΙΕΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ!
Υφίσταται όμως και άλλη, εκ διαμέτρου αντίθετη, εκδοχή. Την αναφέρει ο έγκριτος ιστορικός Γεώργιος Λεονταρίτης σε άρθρο του την περασμένη Κυριακή σʼ αυτήν εδώ την εφημερίδα. Γράφει σχετικά: «Όταν τέλη Μαρτίου του 1961 η χώρα μας συνδέθηκε με την ευρωπαϊκή αγορά, όλοι πανηγύριζαν για το “επίτευγμα”. Στις 2 Απριλίου του έτους εκείνου, ο καθηγητής και βουλευτής της ΕΔΑ Νίκος Κιτσίκης δημοσίευσε ένα προφητικό άρθρο, στο οποίο κανείς τότε δεν έδωσε σημασία και το θεώρησαν ʽʽκομμουνιστική προπαγάνδα”. Η ζωή όμως τον δικαίωσε ύστερα από μισό αιώνα. Έγραφε ο Νίκος Κιτσίκης: ʽʽΤο έγκλημα έγινε. Η Ελλάς έχασε κάθε ίχνος οικονομικής και πολιτικής ανεξαρτησίας. Παρεδόθη αλυσόδετη στα οικονομικά συμφέροντα που ρυθμίζουν την πολιτική του Δυτικού Κόσμουʼʼ. Ετόνιζε ότι θα καταπνιγεί η εγχώρια παραγωγή, βιομηχανική, βιοτεχνική και γεωργική. Και έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας: “Η Γερμανία αποβλέπει πάντα στην οικονομική ηγεμονία της Ευρώπης. Το πνεύμα του ΖΩΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ υπάρχει στη σημερινή νεοναζιστική Γερμανία πανίσχυρο. Το σύνθημα ΠΙΕΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ δεν έπαυσε ποτέ να κυριαρχεί στη δυτικογερμανική πολιτική, η οποία παραμένει η ίδια από την εποχή του Μπίσμαρκ”».
Η σοφή άποψη του Νίκου Κιτσίκη το 1961 πετάχτηκε στα σκουπίδια – και δεν είχε γίνει ακόμα τότε πανίσχυρη στην Ευρώπη η Γερμανία. Σήμερα η επανενωμένη Γερμανία τρίζει τα αδηφάγα δόντια της, έτοιμη να καταπιεί με μια χαψιά τις χώρες του Νότου, αφού εξοβελίσει πρώτα από την Ευρωζώνη την Ελλάδα, η οποία την ΤΑΠΕΙΝΩΣΕ στην κατοχή. Μόνο πανηλίθιοι περιμένουν τη… σωτηρία από το Βερολίνο. Η γνώμη μου είναι μία: Αν είναι να υφαρπάξουν μέσω ΑΓΓΛΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ το κράτος μας με όλα τα περιουσιακά του στοιχεία και μετά να μας διώξουν –βλέπε «ΕΠΙΚΑΙΡΑ», 142ο τεύχος–, ας σπεύσουμε να φύγουμε μόνοι μας. Θα υπάρξουν ασφαλώς συνέπειες. Θα είναι όμως λιγότερο οδυνηρές από το εξουθενωτικό Μνημόνιο 3 που μας περιμένει.