Η προεδρία της ΕΕ στην πιο κρίσιμη εθνική καμπή
Η οποία και θα επενεργήσει αναλόγως στις συνεπόμενες εξελίξεις, με θετική επίδραση και σε ό,τι αφορά την Αθήνα. Γιατί: Με την Κύπρο στην προεδρία της ΕΕ κι ενσωματωμένη στην Ευρωζώνη, οπωσδήποτε η Ελλάδα μπορεί να προσδοκά κάποιες θετικότερες προσεγγίσεις. Καθώς η Κύπρος, ως ο έτερος κρατικός πυλώνας του Ελληνισμού, θα σταθεί δίπλα και θα στηρίξει την Αθήνα στον βαθμό που μπορεί. Μέχρι τέλους. Αυτό επιτάσσουν και οι εθνικοί δεσμοί και οι συγκυρίες.
Ειδικότερα για τη Λευκωσία, η από μέρους της ανάληψη της προεδρίας συνιστά σαφές στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι των τουρκικών απειλών και βλέψεων. Γιατί ό,τι και να συμβεί, ο σύνολος ευρωπαϊκός άξονας δεν είναι δυνατόν να μη συμπαραταχθεί με τον εταίρο και να μη προασπίσει τις αξιακές του καταβολές και τις θεσμικές του προδιαγραφές. Χωρίς τις οποίες αυτομάτως παύει να υπάρχει ως πολιτικό κι εταιρικό μόρφωμα. Το προδήλως δηλαδή αυτονόητο. Κάτι που ήδη κατεμφανώς βιώνουμε ως ευρωπαϊκή πρακτική, κάτω από το φως της αναλήψεως της προεδρίας της Κοινότητος από την Κύπρο.
Στην τελευταία επαφίεται όμως ν’ αποδείξει τη δεινότητά της και να εκδηλώσει τις δυνατότητες που έχει αναλαμβάνοντας αυτόν τον ρόλο. Όσο πληρέστερα κι επαρκέστερα κυρίως ανταποκριθεί, τόσο θα έχει επενδύσει ανάλογα. Με την προεδρία της ν’ αναδεικνύεται σε δυνάμει στρατηγικό ανάχωμα έναντι των τουρκικών απειλών κι αιτιάσεων. Οι οποίες κι εκδηλώνονται με τρόπο που δείχνει τουρκικό εκνευρισμό και που απολήγει σε σπασμωδικές παρεμβάσεις. Καθώς η Άγκυρα δεν μπορεί με τίποτε να χωνέψει όσα επισυμβαίνουν εκεί, που εθεωρούσε τον κυπριακό χώρο γεωπολιτικό της κεκτημένο! Και στον οποίο προσδοκά να έχει και να εμπεδώσει στρατηγικό προγεφύρωμα με το οποίο και θα ελέγχει αυτήν την κρίσιμη γεωγραφία. Η Κύπρος επαναβεβαιώνει την κρατική της οντότητα, τη στιγμή που η Άγκυρα προσπαθεί να την αμφισβητήσει. Και κατοχυρώνει την κρατική της κυριαρχία και διασφαλίζει την άσκηση των αυτονόητων κυριαρχικών της δικαιωμάτων, την ώρα που με πολιτική κανονιοφόρων η Τουρκία προσπαθεί να τα διεμβολίσει. Γιατί, συν άλλοις, το γεγονός της προεδρίας συμπίπτει και με την άρδην αλλαγή συσχετισμών σε ό,τι αφορά το ενεργειακό πεδίο. Στο οποίο με την ανάδειξη ευρέων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, η Κύπρος αναδεικνύεται βασικός παίκτης. Όταν είναι πλέον ζήτημα χρόνου η ροή των πρώτων ποσοτήτων φυσικού αερίου από ένα της μόνο κοίτασμα. Εκείνο της “Αφροδίτης”.
Χωρίς λοιπόν να παραγνωρίζονται προβλήματα -και κυρίως οικονομικοί κίνδυνοι- και χωρίς να παρορώνται οι συσχετισμοί που είναι πάντοτε αρνητικοί για μας, εντούτοις: Οι συγκυρίες ευνοούν την αμυντική θωράκιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, επενεργούν θετικά σε ό,τι αφορά την αποτρεπτική της ισχύ γι’ αποσόβηση τετελεσμένων και δίδουν ευκαιρία παραγωγικότερης διαχειρίσεως των εξελίξεων. Υπό την κάλυψη των θετικών προσήμων που της παρέχουν οι ευρωπαϊκές της δυνατότητες.
Γιατί ό,τι και να συμβεί: Εάν η Τουρκία θέλει πράγματι να διασκελίσει την Κοινοτική πύλη, πρέπει να έχει τη συγκατάθεση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θέλει δεν θέλει. Δεν υπάρχει άλλη οδός! Και μπορεί μεν σήμερα ν’ αντιδρά όπως ασυστόλως συμπεριφέρεται. Αλλά ξέρει εκ προοιμίου, ότι: Μόνο με την υπογραφή τής Κύπρου έχει κάποιες ελπίδες να ενσωματωθεί στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Στο οποίον, όμως, οι πιο ισχυροί των εταίρων δεν την θέλουν. Δεν την επιθυμούν. Και δεν της δίδουν πολλές ελπίδες για όσα ονειρεύεται και καθιστά πρωτεύοντες στρατηγικούς της στόχους.
Ό,τι και να συμβαίνει και ανεξαρτήτως αυτών των επισημάνσεων: Η Κύπρος βρίσκεται σε θέση τέτοια που: Πρέπει όχι να εφησυχάζει πίσω από τα ευρωπαϊκά της στρατηγικά πλεονεκτήματα (ούτε βεβαίως κι επιπολαίως να κομπάζει) αλλά να ενεργεί με τρόπο που να ενισχύει στο έπακρο τη θέση της. Ανταποκρινόμενη με την απαιτούμενη επάρκεια στον ρόλο που η ιστορική της μοίρα τη φιλοδώρησε σ’ αυτήν τη συγκυρία.
Διαβεβαιώνοντας εμπράκτως για τη βούλησή της όσον αφορά την ανάγκη για λύση του πολιτικού της προβλήματος. Αλλά κι εμπεδώνοντας τις προϋποθέσεις για την ταυτότητα του συμβιβασμού που θέλει. Προϋποθέσεις που δεν μπορεί ν’ αφίστανται των ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Ως χώρα που αυτήν τη στιγμή αποτελεί θεσμικό εκπρόσωπο των αξιακών και πολιτικών συντεταγμένων της ενωμένης Ευρώπης.