Πρωτοβουλίες ηθικού βάρους
Έστω και αν η κυβέρνηση, που στηρίζεται σε τρία κόμματα, δεν άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς, αυτό δεν σημαίνει ότι στην πορεία δεν είναι δυνατόν να διορθωθούν και οι ατυχίες και οι αστοχίες.
Το εκλογικό μήνυμα, ενώ την πρώτη φορά ήταν μήνυμα οργής, τη δεύτερη ήταν μήνυμα φόβου, όπως προσφυώς ελέχθη. Φόβου για το ευρώ και το ενδεχόμενο εξόδου από την ΕΕ.
Όμως, έστω και αν η προτεραιότητα της σημερινής κυβέρνησης (…Σαμαρινής για την ακρίβεια!) είναι το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα της χώρας, ως συνέπεια ανορθοδοξιών, αδεξιοτήτων και ενόχου παρελθόντος δεκαετιών, εκείνο που απαιτεί ο ελληνικός λαός είναι και κάποιες συμβολικές κυβερνητικές πρωτοβουλίες που θα εξιλεώνουν τον πολιτικό κόσμο για τα δικά του σφάλματα.
Τι εννοούμε. Ο σημερινός πρωθυπουργός έχει αναλάβει δύο μεγάλες δεσμεύσεις, οι οποίες δεν είναι απλώς προεκλογικές, αλλά ηθικού τύπου δεσμεύσεις, τις οποίες επισήμαινε από την εποχή που ανεδείχθη αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.
Η μία δέσμευση είναι η καθιέρωση διεξοδικού ελέγχου «πόθεν έσχες» για όλους όσοι διετέλεσαν υπουργοί από το 1974 μέχρι σήμερα.
Ο έλεγχος αυτός δεν θα έχει μόνο τιμωρητικό χαρακτήρα, αλλά κυρίως να βγάλει στην επιφάνεια αυτούς οι οποίοι μπήκαν στην πολιτική πενόμενοι και εξήλθαν μεγιστάνες του πλούτου. Περισσότερο και από την τιμωρία, σ’ αυτές τις περιπτώσεις -και κυρίως στην πολιτική- σημασία έχει η ατίμωση στα μάτια του λαού.
Η δεύτερη δέσμευση του κ. Σαμαρά αφορά την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Για την ακρίβεια, η κατάργηση της ασυλίας της οποίας τυγχάνουν οι διατελούντες υπουργοί με χρονικώς βραχέα περιθώρια παραγραφής τυχόν αδικημάτων που διαπράττουν κατά την υπουργική τους θητεία. Οι υπουργοί πρέπει να δικάζονται όπως και οι απλοί πολίτες. Και μια τέτοια ρύθμιση θα ερμηνευθεί, πράγματι, από τον λαό ως απαρχή της πνοής ενός άλλου, ηθικότερου, αέρα στην πολιτική ζωή του τόπου.
Η τρίτη αλλαγή που επιβάλλεται να γίνει, με ιδιαίτερο μάλιστα συμβολισμό, είναι η κατάργηση των αποζημιώσεων των συμμετεχόντων στις διαρκείς επιτροπές της Βουλής βουλευτών. Η συμμετοχή τους στις επιτροπές αυτές είναι μέσα στα καθήκοντά τους και στις υποχρεώσεις τους και δεν χρειάζεται να καταβάλλεται ιδιαίτερη αποζημίωση για κάτι που οφείλουν να κάνουν και για το οποίο ούτως ή άλλως πληρώνονται. Σε μια εποχή που ο ελληνικός λαός χειμάζεται, ο πολιτικός κόσμος είναι υποχρεωμένος να δώσει το παράδειγμα και της δικής του συμμετοχής στις δυσκολίες τις οποίες περνάει ο τόπος.
Σε τελευταία ανάλυση, όλες αυτές οι αλλαγές που προαναφέρθηκαν αποτελούν την ελαχίστη ένδειξη από πλευράς του πολιτικού κόσμου ότι η πολιτική ζωή τίθεται σε υγιέστερες βάσεις. Έτσι ώστε και η μερίδα του κόσμου που πατάει σε επονείδιστες πολιτικές πρακτικές του παρελθόντος, για να δικαιολογεί τα δικά της ανομήματα, να στερείται κάθε δικαιολογίας για την αθέτηση των δικών της υποχρεώσεων.
Λούκουλλος