επί του πιεστηρίου

Ο ηθικός αυτουργός είναι εκείνος που επέβαλε τη ρύθμιση ότι ο ιδιοκτήτης μπορεί να βγάζει τον ενοικιαστή αν καθυστερήσει την πληρωμή του ενοικίου για 15 μέρες. Ποια ηθική έφτιαξε τέτοιο κοινωνικό έκτρωμα; Ανάλγητοι είναι; Τώρα, με τέτοια καθίζηση των πάντων, ποιος είναι πια σε θέση να πληρώσει τις υποχρεώσεις του, όπως πρώτα, στην ώρα τους; Ο τραγικός θάνατος του 65χρονου ελπίζουμε ότι θα κάνει τον υπουργό Δικαιοσύνης να αλλάξει αυτήν τη δολοφονική διάταξη και να την προσαρμόσει στη σημερινή κατάσταση, αυξάνοντας τον χρόνο εξόφλησης, δίνοντας παράλληλα ελαφρυντικά για τον ενοικιαστή που ξαφνικά έχει μείνει στον άσο…

Είναι η πρώτη φορά που υπουργοί μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης, με βίο μόλις 30 ημερών, δεν πρόλαβαν καλά καλά να παραδώσουν τις καρέκλες και έτρεξαν να δώσουν συνεντεύξεις σε εφημερίδες και κανάλια για τα προβλήματα που έλυσαν, που οι πολιτικοί υπουργοί τα είχpαν αφήσει στοίβες στο γραφείο τους, και ότι συντόνισαν τη Δημόσια Διοίκηση, όπου βρήκαν και καλούς και κακούς υπαλλήλους… Και ότι λίγο-πολύ απλούστατη είναι η αντιμετώπιση των θεμάτων, όπως το αυγό του Κολόμβου… Κατ’ αρχάς, αυτό που έβγαινε ήταν μια διάθεση αυτοπροβολής, κάτι που φαίνεται ότι τους έλειπε… Όμως, μια και οι περισσότεροι είναι καθηγητές, η απορία είναι γιατί αυτές τις ικανότητες δεν τις έχουν επιδείξει στα πανεπιστήμιά τους, όπου γίνεται το μπάχαλο… Τρώγονται μεταξύ τους, έχουν χωριστεί σε συντεχνίες και γύρω από τα προγράμματα γίνεται το μεγαλύτερο φαγοπότι (πριν από λίγες μέρες καταδικάστηκαν συνάδελφοί τους, πρώην πρυτάνεις του Παντείου Πανεπιστημίου, σε ποινές φυλάκισης 20 και 30 χρόνων για απάτες), ενώ αρνούνται να εφαρμόσουν τον νόμο που ψήφισε η ελληνική Βουλή… Γιατί την επιμέλεια που έδειξαν στα υπουργικά τους καθήκοντα δεν την επιδεικνύουν και στον πανεπιστημιακό χώρο τους; Πάσα απάντηση μετά χαράς δεκτή.

Πάντως ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γρηγόρης Τσάλτας πρόλαβε και σε χρόνο ρεκόρ διόρισε όχι έναν ούτε δύο, αλλά δεκατέσσερις (14) υπαλλήλους, εκ των οποίων ο ένας είναι απόστρατος αντιστράτηγος, στο υπουργείο του… Τι χειρότερο θα έκανε ο υπουργός μιας πολιτικής κυβέρνησης; Ωραία μαθήματα παραδίνετε, κ. καθηγητά.

Βγήκε στα κανάλια μόλις παραιτήθηκε από πρόεδρος του Ταμείου Αξιοποίησης (λέγε ξεπουλήματος) της Δημόσιας Περιουσίας ο κ. Κουκιάδης, να πει ότι τίποτε δεν μπορεί να πουληθεί γιατί υπάρχουν δικαστικές εμπλοκές και προβλήματα ιδιοκτησιακά και ότι δεν υπάρχει προσφερόμενος επενδυτής – ακόμα και αν του κάνεις δώρο τον ΟΣΕ, κανένας δεν τον παίρνει, τόνισε χαρακτηριστικά. Σεβαστές οι απόψεις του. Έπρεπε να περάσει όμως ένας και παραπάνω χρόνος για να αντιληφθεί τι συμβαίνει; Δεν τα ήξερε, πριν δεχθεί την (καλοπληρωμένη προφανώς) θέση ο κ. Κουκιάδης; Δεν είναι κάποιος τυχαίος, που δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα. Καθηγητής είναι, υπουργός Εργασίας έχει χρηματίσει, διορισμένος ευρωβουλευτής έχει κάνει. Χρόνια στο κουρμπέτι ήταν, μέχρι και για πρωθυπουργός έπαιζε πριν μας επιβάλουν από έξω τον κ. Παπαδήμο. Και γιατί περίμενε να παραιτηθεί, για να πει αυτά που επί μήνες διαπίστωσε; Και τι έπραξε όλον αυτόν τον καιρό που καθόταν στην καρέκλα του προέδρου του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων για να βρει λύσεις, ώστε να αρχίσουν οι εκποιήσεις και να μπουν τίποτα ευρώ στο ταμείο του κράτους; Οι αρμόδιοι υπουργοί έβαλαν πλάτη, όταν τους είπατε το πρόβλημα, ο κ. Βενιζέλος, αντιπρόεδρος τότε, που ήταν και φίλος σας, δεν ξέμπλεξε το κουβάρι;

Ξέρετε, κ. Κουκιάδη, το πιο εύκολο πράγμα είναι σ’ ένα μνημόσυνο να κάνεις διαπιστώσεις πάνω στον πεθαμένο για τον λόγο που πέθανε…