«Γιορτάσθηκε» η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών

…που θα έπρεπε, ωστόσο, να… «γιορτάζεται» σε καθημερινή βάση. Γιατί καθημερινός είναι ο αγώνας, καθημερινές είναι και οι μάχες. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας που -πλην εξαιρέσεων ελαχίστων- ανάβουν άπαξ ετησίως, την 26η Ιουνίου.
«Εξαρτημένοι χρήστες στον δρόμο, στις φυλακές, στο περιθώριο. Οικογένειες σε αδιέξοδο, σχολικές κοινότητες σε κρίση, τοπικές κοινωνίες που ζητούν βοήθεια…», όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει το ΚΕΘΕΑ.
Ας στηρίξουμε και ας διεκδικήσουμε μαζί τους το δικαίωμα στη θεραπεία και στην κοινωνική ένταξη. Και ας ανταποκριθούμε στο κάλεσμά τους, παλεύοντας για μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς.
Μα, προεχόντως, ας συνειδητοποιήσουμε ότι ο κίνδυνος δεν κάνει διακρίσεις και γι’ αυτό δεν αφορά μόνο τη διπλανή πόρτα…
Γιατί αυτή είναι η μεγαλύτερη πλάνη!
Η αφύπνιση όλων, η λεγόμενη ευαισθητοποίηση σε ένα ζήτημα που -κακώς, κάκιστα- θεωρούμε ότι… δεν μας αφορά, πολλά δεινά θα μπορούσε να προλάβει, να αποτρέψει. Πλήν, ατυχώς -πέρα και έξω από τη συγκυρία που προτάσσει άλλες προτεραιότητες- η κοινωνία μας δείχνει κάπως συμβιβασμένη.
Γι’ αυτό και αξίζει ο δημόσιος έπαινος σε όσες και όσους, με οποιαδήποτε ιδιότητα και από οποιαδήποτε θέση, όχι μόνο δεν αποστρέφουν το πρόσωπό τους, αλλά είτε δίνουν τη μάχη της ζωής είτε βρίσκονται δίπλα τους και τους απλώνουν το χέρι.
Καθημερινά και όχι κάθε 26η Ιουνίου…

Σ.