Άλλου είδους αλληλεγγύη…
Ενώ έμπαινα στο μετρό, με σταμάτησε ένας κύριος που έβγαινε από αυτό.
– Εισιτήριο; μου είπε, σχεδόν συνωμοτικά.
– Φυσικά και έχω εισιτήριο! του απάντησα, νομίζοντας ότι επρόκειτο για έλεγχο ρουτίνας από κάποιον αρμόδιο υπάλληλο.
– Δεν καταλάβατε, συνέχισε απτόητος αυτός. Απλώς, σας δίνω το δικό μου εισιτήριο.
– Να το κάνω τι;
– Να ταξιδέψετε! Το ακύρωσα πριν από δέκα λεπτά, άρα ισχύει ακόμα.
– Ισχύει και για μένα;
– Όχι βέβαια, αλλά αφού διαρκεί μιάμιση ώρα, μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε, νομίζω, κι εσείς. Γιατί να πάει χαμένο;
Σιγά μην πήγαινε χαμένο! Λίγα σκαλοπάτια πιο κάτω και ενώ ετοιμαζόμουν να ακυρώσω το δικό μου εισιτήριο, ένας άλλος συνάνθρωπος έδωσε συνέχεια στο περιστατικό.
– Κύριέ μου, μου είπε, σας είμαι ευγνώμων!
– Γιατί; Δεν έκανα τίποτα.
– Πώς δεν κάνατε… Κάνατε! Δεν πήρατε το εισιτήριο του προηγούμενου επιβάτη.
– Ε, και λοιπόν;
– Το πήρα εγώ. Γιατί να πάει χαμένο;
Έλα ντε! «Γιατί να πάει χαμένο», μου μπήκε ξαφνικά η ιδέα και μένα, καθώς έμπαινα στο μετρό. Σε όλη τη διαδρομή αυτό μόνο σκεπτόμουν. Δηλαδή, πόση οικονομία θα είχαμε αν όλοι χρησιμοποιούσαμε τα εισιτήρια των άλλων… Αν δεν κόβαμε εισιτήριο και βολευόμαστε όλοι με ένα… Αν απαλλάσσαμε το μετρό μας από αμέτρητα έξοδα περιττά, όπως: να τυπώνει εκατοντάδες χιλιάδες εισιτήρια, να αγοράζει εκδοτικά και ακυρωτικά μηχανήματα, να διατηρεί προσωπικό για συντήρηση και ελέγχους.
Βέβαια! Βέβαια! Ωραία ιδέα! Και μέγα το κέρδος: ένα ευρώ και σαράντα λεπτά για τον κάθε επιβάτη και… καλά σαράντα για το ίδιο το μετρό.
Έπειτα από πέντε στάσεις ήμουν σίγουρος ότι το σύστημα «ταξιδεύω με το εισιτήριο του άλλου» είναι μια υπεύθυνη στάση ζωής. Το άκρον άωτον όχι μόνο της οικονομίας, αλλά και της αλληλεγγύης. Αλληλεγγύη, αλληλοκατανόηση, αλληλοβοήθεια, αλληλοϋποστήριξη. Ο ένας για τον άλλον και όλοι για τον έναν. Ελληνικά ιδανικά. Και κυρίως ευρωπαϊκά. Έτσι ακριβώς δεν συμβαίνει στην Ευρωζώνη; Δεν έχει ο ένας, του δίνει ο άλλος!
Δεν έχει ο άλλος, του τη δίνουν όλοι μαζί! Μέρκελ, Σόιμπλε κι όλα τα αστέρια του Βορρά. Η γερμανίδα καγκελάριος, τουλάχιστον, το είπε ξεκάθαρα στο δείπνο που παρατέθηκε προς τιμήν της στο Μέγαρο των Ηλυσίων: «Μας χρειάζεται περισσότερη Ευρώπη, μια Ευρώπη της οποίας τα μέλη θα βοηθούν το ένα το άλλο!».
Βοήθεια! Ευρωπαίοι του Νότου, φυλαχτείτε! Έλληνες, τον νου σας!
Αν συναντήσετε τη Μέρκελ σε κάποιο μετρό, μπορεί να ζητήσει το εισιτήριό σας προκειμένου να το… ακυρώσει πρώτη εκείνη.
Σιγά μην το αφήσει να πάει χαμένο.
Εκτός, βέβαια, αν πρόκειται για το εισιτήριο της ανάπτυξης.