Όλο το παρασκήνιο του σχηματισμού της κυβέρνησης
Είναι χαρακτηριστικό ότι από το πρωί της Δευτέρας, οπότε ξεκίνησαν ουσιαστικά οι συζητήσεις, μέχρι και το μεσημέρι της Πέμπτης, οπότε ολοκληρώθηκαν, η μόνη βεβαιότητα που υπήρχε και ποτέ δεν άλλαξε είχε να κάνει με το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Οικονομίας, το οποίο ανέλαβε ο Β. Ράπανος. Δεδομένο εθεωρείτο ότι μια θέση στο οικονομικό επιτελείο θα αναλάμβανε, όπως κι έγινε, ο βουλευτής της ΝΔ Χρ. Σταϊκούρας. Από εκεί και πέρα ονόματα… μετακινούνταν από υπουργείο σε υπουργείο, άλλα συζητούνταν για λίγο και στη συνέχεια ξεχνιούνταν, ενώ για τα περισσότερα χαρτοφυλάκια ακούστηκαν δύο και τρία ονόματα. Πιο αναλυτικά:
– Για το υπουργείο Εξωτερικών συζητήθηκε αρχικά το όνομα του Στ. Δήμα, αλλά προσέκρουσε, ως λέγεται, στην άρνησή του να μπει στην κυβέρνηση, ενώ στη Λ. Συγγρού υπήρχαν γκρίνιες για την… ισχνή συμμετοχή του στην προεκλογική εκστρατεία. Ο Π. Παναγιωτόπουλος ήταν ο δεύτερος υποψήφιος που ακούστηκε, με την προοπτική ο Δ. Αβραμόπουλος να αναλάβει το Άμυνας. Τελικά έγινε αμοιβαία μετάθεση, αφού το αίτημα του τελευταίου να προταθεί για πρόεδρος της Βουλής δεν βρήκε ανταπόκριση από το Μέγαρο Μαξίμου. Ο κ. Σαμαράς προτίμησε για τη θέση τον Β. Μεϊμαράκη, τον οποίο θεωρεί πιο κατάλληλο να αντιμετωπίσει το τεταμένο κλίμα που ενδεχομένως θα επικρατήσει στο Κοινοβούλιο το επόμενο διάστημα. Κάτω από τον κ. Αβραμόπουλο σε θέση υφυπουργού ορίστηκε ο διπλωμάτης Δ. Κούρκουλας, αδερφός της ηθοποιού Ελ. Κούρκουλα, στενής φίλης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
– Στο διευρυμένο υπουργείο Ανάπτυξης, Υποδομών και Μεταφορών ο κ. Σαμαράς απέρριψε το αίτημα του Β. Βενιζέλου να τοποθετηθεί πρόσωπο της δικής του επιλογής και όρισε υπερυπουργό, όπως αναμενόταν, τον Κ. Χατζηδάκη. Κι αυτό διότι στον τομέα αυτόν ο πρωθυπουργός θα ρίξει μεγάλο βάρος της κυβερνητικής προσπάθειας τους προσεχείς μήνες.
– Για το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, πριν καταλήξουν στον Ν. Δένδια, είχαν νωρίτερα συζητηθεί τα ονόματα του Κ. Τζαβάρα και του υπηρεσιακού υπουργού Λ. Οικονόμου, τον οποίο είχε προτείνει το ΠΑΣΟΚ.
– Στο Εργασίας από «καραμπόλα» βρέθηκε επικεφαλής ο Γ. Βρούτσης, με αναπληρωτή υπουργό τον Ν. Νικολόπουλο. Η αρχική συμφωνία ήταν το υπουργείο να «δοθεί» στη Δημοκρατική Αριστερά κι ο Φ. Κουβέλης πρότεινε τον Αντ. Ρουπακιώτη. Ο τελευταίος, ωστόσο, αρνήθηκε κατηγορηματικά, φοβούμενος, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, να διαχειριστεί τα μεγάλα προβλήματα του συγκεκριμένου τομέα. Πάντως, ο κ. Νικολόπουλος ως τομεάρχης της ΝΔ είχε χειριστεί επί μακρόν εργασιακά θέματα.
– Η άρνηση του κ. Ρουπακιώτη να αναλάβει το Εργασίας έφερε τα πάνω κάτω στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Μέχρι και την Κυριακή των εκλογών εθεωρείτο περίπου αναμενόμενο ότι τη θέση θα καταλάμβανε ο Χαρ. Αθανασίου, καθότι είχε λάβει τη σχετική δέσμευση του ίδιου του κ. Σαμαρά. Αποκλείστηκε, ωστόσο, με το σκεπτικό ότι, επειδή προέρχεται από τον δικαστικό χώρο, είχε διατελέσει και συνδικαλιστής, αυτό πιθανό να δημιουργούσε εστίες έντασης. Το επόμενο όνομα που συζητήθηκε ήταν αυτό του Κ. Τζαβάρα, πλην όμως οι αρχηγοί κατέληξαν στον Αντ. Ρουπακιώτη, κι αφού προηγούμενα ΝΔ και ΔΗΜΑΡ είχαν ανταλλάξει τα υπουργεία Εργασίας και Δικαιοσύνης. Ο κ. Τζαβάρας έπειτα από αρκετή περιπλάνηση κατέληξε αναπληρωτής υπουργός Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού. Υπουργός, όπως αναμενόταν, ορίστηκε ο Κ. Αρβανιτόπουλος, ενώ ο κ. Σαμαράς δεν έκανε δεκτό το αίτημα του κ. Βενιζέλου τις αρμοδιότητες του Πολιτισμού να αναλάβει η Λ. Μενδώνη και του Αθλητισμού ο Π. Δήμας. Όρισε υφυπουργό Αθλητισμού τον Γ. Ιωαννίδη, θέση την οποία κατείχε και στην κυβέρνηση Καραμανλή.
– Η αρχική σκέψη του κ. Σαμαρά για το Εσωτερικών ήταν ο Β. Μεϊμαράκης, λόγω των ισχυρών δεσμών που έχει με τον χώρο κυρίως της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Εκείνος, όπως λέγεται από το Μαξίμου, αρνήθηκε να αναλάβει οποιοδήποτε υπουργικό χαρτοφυλάκιο και δήλωσε ότι προτιμάει τη θέση του προέδρου της Βουλής. Κατόπιν αυτού, υπουργός ορίστηκε ο Ευρ. Στυλιανίδης, με αναπληρωτή τον Χαρ. Αθανασίου.
– Το Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής αποτέλεσε το πεδίο για την πρώτη ενδονεοδημοκρατική κρίση. Για τη θέση προοριζόταν ο Κυρ. Μητσοτάκης, αλλά τελικά το χαρτοφυλάκιο κατέληξε στον προταθέντα από τον Β. Βενιζέλο Ευάγγ. Λιβιεράτο. Κι αυτό διότι ο κ. Σαμαράς ήταν υποχρεωμένος να δώσει στο ΠΑΣΟΚ ένα τουλάχιστον υπουργείο. Στον κ. Μητσοτάκη προτάθηκε η θέση του αναπληρωτή υπουργού, εκείνος όμως αρνήθηκε, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός κυβέρνησης.
– Η επιλογή του προσώπου για τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου προκάλεσε αίσθηση και ποικίλα σχόλια. Τελικώς επελέγη ο Σ. Κεδίκογλου, ο οποίος στις εκλογές του Μαΐου δεν είχε εκλεγεί βουλευτής στην Εύβοια. Διασταυρωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι «βέτο» για τον κ. Μιχελάκη έθεσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος ήταν μάλιστα αμετακίνητος. Κι αυτό με το σκεπτικό ότι από τη στιγμή που η κυβέρνηση είναι τριμερής δεν μπορούσε να οριστεί εκπρόσωπός της πρόσωπο που είχε διατελέσει εκπρόσωπος ενός εκ των κομμάτων. Υπάρχουν όμως πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες ο κ. Μιχελάκης δεν ήθελε να μετάσχει στην κυβέρνηση. Προτίμησε να αναλάβει γραμματέας της ΝΔ, όπως και έγινε.
– Για το αυτόνομο πλέον υπουργείο Ναυτιλίας είχε ακουστεί και προ των εκλογών το όνομα του Αλ. Τουρκολιά, υψηλόβαθμου και ικανότατου στελέχους της Εθνικής Τράπεζας, με μακρά εμπειρία στον χώρο. Στη συνέχεια το όνομά του αποσύρθηκε και τη θέση του στα σενάρια πήρε ο Μ. Κεφαλογιάννης, αλλά, όπως λέγεται, αποκλείστηκε διότι δεν χωρούσαν… δυο Κεφαλογιάννηδες στην ίδια κυβέρνηση (η Όλ. Κεφαλογιάννη είχε «καπαρώσει» εδώ και μήνες το υπουργείο Τουρισμού).
– Το όνομα του Θ. Καράογλου δεν είχε ακουστεί ούτε μια φορά όσο διαρκούσαν οι παρασκηνιακές συζητήσεις των τριών κομμάτων. Ανέλαβε, ωστόσο, το επανασυσταθέν υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, κάτι που αποτελούσε προεκλογική δέσμευση του κ. Σαμαρά. Εξ ου κι ο πρωθυπουργός απέρριψε την πρόταση του κ. Βενιζέλου, στο πλαίσιο περιστολής των κρατικών δαπανών, να μην ιδρυθεί νέο υπουργείο, αλλά ο κ. Καράογλου να ενταχθεί ως αναπληρωτής υπουργός ή υφυπουργός στο υπουργείο Εσωτερικών.