Σήμα κινδύνου για το ΚΚΕ το 4,5%

Η ποιοτική διαφορά με το σήμερα είναι ότι το 4,5% του 1993 ήρθε έπειτα από μια μάχη στην οποία ουσιαστικά κρινόταν η ίδια η επιβίωση του ΚΚΕ, αφού είχε προηγηθεί η διάσπαση του 1991 με την αποχώρηση των πλέον προβεβλημένων στελεχών του (Δραγασάκης, Λαφαζάνης, Δαμανάκη, Ανδρουλάκης κ.ά.), που ακολούθησαν τον ΣΥΝ μετά την αποχώρηση του ΚΚΕ από αυτό το συμμαχικό σχήμα. Επίσης ήταν μια εκλογική μάχη που έλαβε χώρα στον απόηχο της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού, που είχε σοκάρει τον κόσμο που ακολουθούσε το ΚΚΕ.

Εν αντιθέσει με το 1993, στην εκλογική αναμέτρηση της προηγούμενης Κυριακής το ΚΚΕ υπέστη βαρύτατες απώλειες σε συνθήκες πρωτοφανούς κρίσης που πλήττει κυρίως τα λαϊκά-εργατικά στρώματα και σε μια συγκυρία κατά την οποία τα κυρίαρχα κόμματα (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) ήταν σε πορεία κατάρρευσης.

Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: Στις 6 Μαΐου (πρώτες εκλογές) το ΚΚΕ συγκέντρωσε περίπου 530.000 ψήφους (8,5%) και σε 40 μέρες, στις 17 Ιουνίου, έπεσε στις 280.000 (4,5%), ενώ στη Βουλή από 26 βουλευτές τον Μάιο εκλέγει μόλις 12, γεγονός που οδηγεί στην εκτίμηση ότι η εγκατάλειψη ψηφοφόρων αφορά πλέον και τον σκληρό πυρήνα των οπαδών του κόμματος, οι οποίοι, παρότι στήριζαν το κόμμα όλα αυτά τα χρόνια, τώρα στράφηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος όμως ήταν και είναι ο Νο 1 εχθρός του ΚΚΕ.

Ιδιαίτερη ανησυχία για τα στελέχη του κόμματος προκαλεί το ότι οι απώλειες προς τον ΣΥΡΙΖΑ σημειώθηκαν στις περιοχές όπου κατοικούν και εργάζονται τα λαϊκά στρώματα, όπως η Β΄ Αθήνας, η Β΄ Πειραιά, η Αττική και σε δήμους όπως το Περιστέρι, η Νίκαια κ.ά.

Όπως είναι φυσικό, η εκλογική ήττα αναζωπύρωσε συζητήσεις περί του εάν πρέπει να αλλάξουν η ηγεσία και η γραμμή του ΚΚΕ, αλλά τα κορυφαία στελέχη του κόμματος σταθερά τονίζουν ότι δεν υφίσταται τέτοιο θέμα. Άλλωστε, στο ΚΚΕ οι όποιες αποφάσεις περί της ηγεσίας ή της πολιτικής γραμμής ποτέ δεν παίρνονταν εν θερμώ. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει μόλις «κάτσει ο κουρνιαχτός» του εκλογικού αποτελέσματος και μετά την ευρεία συζήτηση που θα γίνει σε όλο τον κορμό του κόμματος για τις αιτίες που οδήγησαν στο απογοητευτικό εκλογικό αποτέλεσμα.

Πάντως, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ έσπευσε να δώσει το πρώτο στίγμα της θέσης του κόμματος, αφού συνεδρίασε την επομένη των εκλογών για να καταλήξει σε μια πρώτη αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος.

Σύμφωνα με αυτήν, δεν διαφαίνεται αλλαγή πλεύσης της μέχρι τώρα πολιτικής γραμμής του κόμματος, αφού γίνεται η εκτίμηση ότι «η πολιτική γραμμή και οι προβλέψεις του ΚΚΕ, που επιβεβαιώνονται με βάση και τις ίδιες τις εξελίξεις, θα είναι στήριγμα και σημαντική βοήθεια στον αγώνα του λαού, ο οποίος θα έχει την ευκαιρία να βγάλει τα συμπεράσματά του. Οι ριζοσπάστες αριστεροί θα έχουν επίσης την ευκαιρία να βγάλουν συμπεράσματα για τη σημασία που είχε να στηρίξουν εκλογικά το ΚΚΕ, ώστε από καλύτερες θέσεις να δώσει τη μάχη στη συνέχεια για την ανασύνταξη του κινήματος και την απόκρουση της νέας επίθεσης».

Το ΚΚΕ, αναφέρεται στην απόφαση, έδωσε τη μάχη των εκλογών κόντρα στο ρεύμα της φοβίας, της μοιρολατρίας, των ποικιλόμορφων απειλών, όπως η έξωση από την Ευρωζώνη και η ακυβερνησία, αλλά και της αυταπάτης που συστηματικά καλλιεργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Είπαμε την αλήθεια στον λαό, λένε στο ΚΚΕ, παίρνοντας υπόψη τον κίνδυνο του εκλογικού κόστους, αλλά η παραμικρή υποχώρηση του κόμματος στην πίεση για συμμετοχή σε «αριστερή» κυβέρνηση διαχείρισης της κρίσης θα οδηγούσε στον αφοπλισμό και την ήττα όχι μόνο του κόμματος, αλλά συνολικά του εργατικού κινήματος και στη ματαίωση της προσπάθειας για τη συγκρότηση μιας ισχυρής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας η οποία θα συγκρουστεί συνολικά με το σύστημα.