«Για να γλυτώσουμε αυτή τη φλούδα απ’ το τσακάλι και την αρκούδα»

Η χώρα απέκτησε επιτέλους κυβέρνηση. Ωστόσο, κράτη χωρίς κυβέρνηση τα πήγαν καλύτερα, έως άριστα. Έσχατο παράδειγμα, το Βέλγιο. Προϋπόθεση, να διαθέτουν αποτελεσματική διοίκηση, είδος παρʼ ημίν, ουσιώδες, εν ανεπαρκεία. Πάντως, τηρουμένων των αναλογιών, το ημέτερο τρικομματικό σχήμα θυμίζει την καμήλα του ανεκδότου, η οποία ξεκίνησε για άλογο που σχεδίαζε μια Επιτροπή, αλλά μέσα από μαραθώνιες συζητήσεις, συγκλίσεις και αποκλίσεις ο σχεδιασμός έβγαλε γκαμήλα!

Οι πολίτες και αυτοί που ψήφισαν τα συγκυβερνώντα κόμματα –το έπραξαν διά τον φόβον των «Ιουδαίων»– είναι δύσπιστοι και ανήσυχοι. Το αναλώσιμο πειραματόζωο Ελλάς, όσο κι αν γενικεύεται το πείραμα στον ευρωπαϊκό Νότο, εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται ως τέτοιο.

Οι φτωχοί της Ελλάδος, αποκλειστικά αυτοί, πληρώνουν έως τώρα με το αίμα της ψυχής τους την κρίση. Ενώ μισθοί και συντάξεις βουλιάζουν προς τα κάτω, οι τιμές μένουν ανέγγιχτες στο ύψος τους, όταν δεν εκτοξεύονται ψηλότερα. Κατεβάστε, τουλάχιστον, τις τιμές εκεί που γκρεμοτσακίσατε τα μεροκάματα.

Ο λαός έχει επιτακτική ανάγκη από μια κυβέρνηση σωτηρίας. Οι πολιτικοϊδεολογικές αφετηρίες των κυβερνώντων ποσώς τον ενδιαφέρουν, όπως επίσης και το πολιτικό τους παρελθόν. Ο κόσμος κρατάει πολύ μικρό καλάθι. Πρωτίστως τώρα τον απασχολεί να σταματήσει ο κατήφορος, να μη χειροτερέψει η παρούσα κατάσταση. Και αμέσως μετά να αρχίσει να μπαίνει μια στοιχειώδης τάξη στο αλαλούμ που κυριάρχησε τα δύο τελευταία χρόνια.

Αυτό το σχήμα εξουσίας δεν προσδοκά κανείς να βάλει στο πρόγραμμά του τη ρήξη και κατʼ ακολουθίαν την ανατροπή του καθεστώτος του Μνημονίου. Αξιώνει όμως οι νέοι ιθύνοντες να δράσουν ταχύτατα, προκαλώντας συμμαχίες απειλούμενων εταίρων, και όχι μόνον του Νότου, που θα υπονομεύσουν εκ των ένδον τη γερμανική μονοκρατορία. Αυτά πριν και οι άλλοι υποστούν τα ίδια και χειρότερα πλήγματα από αυτά που τραβάμε εμείς.

Ένα νόμισμα χωρίς κράτος και χωρίς πολιτική διακυβέρνηση βολοδέρνει στη θύελλα της κρίσης. Ενώ η Μέρκελ και οι έγγιστα συγγενείς της παρά την κρίση βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητά τους, ο Νότος είναι ετοιμόρροπος. Ούτε αυτό το συνειδητοποιούν οι κερδοσκόποι του Βορρά, ότι δηλαδή οι πολίτες του Νότου καταφεύγουν στη Γερμανία τοποθετώντας τα χρήματά τους σε γερμανικά ομόλογα με μηδενικές αποδόσεις, γιατί δεν εμπιστεύονται τις χώρες τους. Το γερμανικό Δημόσιο δανείζεται με μηδέν επιτόκιο, το ίδιο και οι γερμανικές επιχειρήσεις, μέχρις ότου ξυπνήσουν οι σκλάβοι του Νότου.

Αλλά «έσσεται ήμαρ». Εφόσον ο παν-γερμανισμός εξακολουθήσει να είναι ανάλγητος, οι Νότιοι έχοντες και κατέχοντες θα βρουν αλλού ασφαλή και ανταποδοτικό προορισμό (=ΗΠΑ) και θα στείλουν τα εκατομμύριά τους εκεί. Και τότε θα καταλάβουν οι υβριστές μας του Βερολίνου…

Η Ελλάδα στάθηκε, κατά τον Jean Pisani-Ferry (στο συναρπαστικό δοκίμιό του «Η Αφύπνιση των Δαιμόνων»), ο «τιμωρημένος ιδανικός ένοχος». Ρόλος τον οποίο οι νέοι ιθύνοντές μας οφείλουν να απαρνηθούν μετά βδελυγμίας και να τον επιστρέψουν στους δότες του. Η σύγχυση των ευρωπαίων πολιτικών, των αγορών και των λαών, κατά τον Pisani, «απειλεί τη Δημοκρατία, τη συλλογική ευημερία, την ασφάλεια και την ελπίδα».

Μπορούν οι νέοι συγκυβερνώντες να συνεισφέρουν δραστικά στην άρση αυτής της σύγχυσης; Θα κάνουν μέγα καλό στην Ελλάδα. Και στην Ευρώπη.

Ξεχειλίζει ανδρεία και ελπίδα ο «Τσάμικος» του Γκάτσου:

«Στα κακοτράχαλα τα βουνά,
με το σουραύλι και το ζουρνά
(…)
Δική τους είναι μια χούφτα γης
μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλυτώσουν αυτή τη φλούδα
απʼ το τσακάλι και την αρκούδα».

www.papathemelis.gr