Από δυο χωριά γίνανε στο ΠΑΣΟΚ

Και μάλιστα με αυτό το ποσοστό η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι και ικανοποιημένη, αφού απέφυγε τα χειρότερα, δηλαδή την πτώση σε μονοψήφια νούμερα ή γύρω στο 10%, κάτι που δεν θεωρούνταν απίθανο έως και λίγες μέρες πριν από τις εκλογές της 17ης Ιούνη!

Η πορεία από δω και μπρος κάθε άλλο παρά θα είναι εύκολη. Και αυτό φάνηκε αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, με αφορμή τον τρόπο συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ στη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ και τη ΔΗΜΑΡ.

Αυτό ήταν η αφετηρία μιας σκληρότατης εσωκομματικής σύγκρουσης σε επίπεδο κορυφαίων στελεχών, μάλλον αυτής της άτυπης ηγετικής ομάδας που έχει συγκροτήσει ο Β. Βενιζέλος παρακάμπτοντας όλα τα όργανα που θεσμοθετήθηκαν την περίοδο του Γ. Παπανδρέου.

Πράγματι, η σύγκρουση στη διάρκεια της σύσκεψης της περασμένης Τρίτης έλαβε ακόμα και τα χαρακτηριστικά της ρήξης.

Εκεί διαμορφώθηκαν δύο στρατόπεδα. Απ’ τη μια, ο Β. Βενιζέλος, ο οποίος στηρίχτηκε και απ’ τους Κ. Σκανδαλίδη και Μ. Ανδρουλάκη, με σταθερή θέση υπέρ της συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση όχι με πολιτικά στελέχη, αλλά μόνο με τεχνοκράτες.

Απ’ την άλλη, ένα μπλοκ αποτελούμενο από τους Α. Λοβέρδο, Μιχ. Χρυσοχοΐδη και Π. Ευθυμίου, με θέση υπέρ της συμμετοχής στην κυβέρνηση με πολιτικά στελέχη, και μάλιστα του υψηλότερου δυνατού βεληνεκούς.

Ειπώθηκαν πολύ σκληρές, βαριές εκφράσεις σε κείνη τη σύσκεψη, που ήταν θυελλώδης. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μ. Ανδρουλάκης είπε σε κάποια στιγμή στον Μιχ. Χρυσοχοΐδη, ο οποίος προηγουμένως είχε επισημάνει ότι θα πρέπει να μπουν στη νέα κυβέρνηση πετυχημένοι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ:

– Δηλαδή, έτσι που μας τα λες, θεωρείς τον εαυτό σου πετυχημένο;

Είναι ακόμα χαρακτηριστικό ότι μετά τη θυελλώδη και συγκρουσιακή αυτή σύσκεψη στενός συνεργάτης του Β. Βενιζέλου τόνιζε στο «ΠΑΡΟΝ»:

– Ο Χρυσοχοΐδης κι ο Λοβέρδος είναι ικανοί να πάνε από μόνοι τους να διαπραγματευτούν με τον Σαμαρά για να μπουν στην κυβέρνηση!

Όλα αυτά -και πολλά άλλα ευτράπελα και συγκρουσιακά- δείχνουν ότι έχει δημιουργηθεί ένα πολύ μεγάλο χάσμα μεταξύ του Β. Βενιζέλου και ενός μπλοκ στελεχών με επικεφαλής τον Α. Λοβέρδο, ενός μπλοκ ανομοιογενούς ακόμα, αλλά διαρκώς διευρυνόμενου, αφού σε αυτό προστίθενται στελέχη ακόμα και απ’ το στρατόπεδο των έως πρόσφατα υποστηρικτών του Βενιζέλου (σε αυτό εξάλλου συμμετείχε κι ο ίδιος ο Λοβέρδος). Αν σε αυτά προσθέσουμε και τη σφοδρή σύγκρουση του νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ με τον προκάτοχό του ή τους υποστηρικτές του (Ραγκούση, Παπακωνσταντίνου, Καρχιμάκη κ.ά.), τη ρήξη με τον Θ. Πάγκαλο, την αποστασιοποίηση του Δημ. Ρέππα, την ψυχρότητα με την Άννα Διαμαντοπούλου, την «εξαφάνιση» του Χρ. Παπουτσή, συμπληρώνεται ένα παζλ εσωκομματικών διεργασιών που μόνο αισιόδοξο δεν είναι…

Και επειδή είναι εκπεφρασμένη η θέληση του Βενιζέλου να προχωρήσει σε «επανίδρυση» της παράταξης, χωρίς να αποκλείει ακόμα και την αλλαγή ονόματος και συμβόλων, όλα δείχνουν πως η επόμενη περίοδος θα είναι θυελλώδης για το ΠΑΣΟΚ.

Αποστασιοποίηση Λοβέρδου

Όπως υπογράμμιζε στο «ΠΑΡΟΝ» στενός συνομιλητής του Α. Λοβέρδου, ο άλλοτε στενός σύμμαχος του Β. Βενιζέλου στη διεκδίκηση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πλέον σε άλλη κατεύθυνση απ’ αυτήν του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.

Είναι αποστασιοποιημένος από βασικές του επιλογές. Θα πηγαίνει κόντρα κάθε φορά που θα εκτιμά ότι αυτό είναι το συμφέρον του ΠΑΣΟΚ. Και πάντως αισθάνεται μακριά, πολιτικά και ψυχικά, απ’ τον άλλοτε στενό του σύμμαχο.

Αλλά πλην του μετώπου με τον Λοβέρδο, ο Β. Βενιζέλος έχει να αντιμετωπίσει μια ευρύτερη αμφισβήτηση βασικών επιλογών του.

Είναι χαρακτηριστικό ότι διαρκώς μειώνεται η ομάδα των υποστηρικτών του, ενώ είναι πολλοί αυτοί που του καταλογίζουν ότι σταδιακά σχηματίζει τη δική του ομάδα «κηπουρών».

Μάλιστα αναφέρονται και σε συγκεκριμένα ονόματα, τα οποία αντιμετωπίζουν σκωπτικά και απαξιωτικά…

Του καταλογίζουν επίσης σοβαρά λάθη τακτικής και στρατηγικής, όχι μόνο στη διάρκεια των δύο προεκλογικών περιόδων, αλλά και όλη την περίοδο των διαβουλεύσεων για τον σχηματισμό της συγκυβέρνησης.

Για παράδειγμα, επισημαίνουν ότι ουσιαστικά πάτησε την πεπονόφλουδα του Σαμαρά αποδεχόμενος για επικεφαλής της Οικονομίας στην συγκυβέρνηση τον Β. Ράπανο, προερχόμενο απ’ το ΠΑΣΟΚ, συνδεδεμένο με το ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα με το «βαθύ, εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ.

«Έτσι θα πάρουμε εμείς την ευθύνη για ό,τι στραβό προκύψει, θα το χρεωθούμε εμείς ή τουλάχιστον θα το χρεωθούμε και εμείς», υπογραμμίζουν οι επικριτές του Βενιζέλου. Αλλά του καταλογίζουν και συνεχείς αλλαγές θέσεων και απόψεων για κρίσιμα ζητήματα.

Για παράδειγμα, αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα δήλωνε ότι το ΠΑΣΟΚ θέτει ως προϋπόθεση συμμετοχής του στο νέο κυβερνητικό σχήμα τη συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ.

Αμέσως μετά και ύστερα από αυστηρό τηλεφώνημα του Ολάντ ανέκρουσε πρύμνα και άλλαξε θέση.

Μετά προχώρησε ακόμα και σε ρήξη για τον τρόπο συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ στη συγκυβέρνηση. Ωστόσο, άλλαξε θέση την επομένη της σκληρότατης σύγκρουσης της Τρίτης, όταν με την ομιλία του στην ΚΟ δέχτηκε να συμμετάσχουν στη νέα κυβέρνηση και ορισμένα στελέχη τα οποία απέτυχαν στις εκλογές.

Όλοι αντιλήφθηκαν ότι εννοεί κυρίως τον Κ. Καρτάλη, αλλά και τη Φ. Γεννηματά, η οποία πλήρωσε τη νέα, έστω και μικρή, μείωση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και δεν εξελέγη, αφού απ’ το ψηφοδέλτιο Επικρατείας το ΠΑΣΟΚ εξέλεξε μόνο έναν.

Αλλά η Φ. Γεννηματά αρνήθηκε τη συμμετοχή της στη νέα κυβέρνηση. Και τότε ο Β. Βενιζέλος άλλαξε πάλι στάση. Δεν πρότεινε ούτε τον Καρτάλη ούτε κανένα άλλο στέλεχος (π.χ. τον πρώην υφυπουργό Γ. Μανιάτη).