Τα παιδιά του Γκαίμπελς
Δημοσίευμα χωρίς υπογραφή. Ένα από αυτά τα τέκνα (με πολλές πιθανότητες να είναι γένους θηλυκού) ερμήνευσε μια δικαστική απόφαση υιοθετώντας τη θέση της εκδότριας. Με την οποία μάλλον κάνει στενή παρέα, ώστε να μεταφέρει τόσο πιστά την άποψή της για τα πράγματα.
Την άποψη που θέλει όλους τους άλλους –και ιδιαίτερα τέως και νυν εργαζόμενους– που ζητούν τα εργασιακά δικαιώματά τους, να ευθύνονται για την κατάρρευση της εφημερίδας. Και φυσικά ποτέ την ίδια και τις επιλογές της. Τώρα, με το δημοσίευμα, το τέκνο του Γκαίμπελς επιχειρεί να στρέψει εργαζόμενους εναντίον άλλων εργαζομένων. Νυν και τέως. Κάτι σαν κοινωνικός αυτοματισμός, σε διαφορετική εκδοχή.
Αν επιχειρείς να διεκδικήσεις δεδουλευμένα και αποζημιώσεις, δεν στρέφεσαι κατά του εργοδότη, αλλά κατά των άλλων εργαζομένων ! Ο Γκαίμπελς θα σκεφτόταν κάτι πιο έξυπνο…
Δυο λόγια για τους ανυποψίαστους: Εννιά τέως συντάκτες της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», στους οποίους (μαζί με άλλους 850) η… αντισυμβατική εκδότρια (με το όνομα Μαριάνθη Τεγοπούλου) αρνείται εδώ και 10 μήνες να καταβάλει μισθούς και αποζημιώσεις, ζήτησαν και πέτυχαν δικαστικά προσωρινή δέσμευση όλων των περιουσιακών στοιχείων (άρα και του τίτλου) της εταιρείας στην οποία ανήκει η εφημερίδα. Απλός ο λόγος. Αν η εκδότρια προσπαθήσει να πουλήσει, νοικιάσει, χρησιμοποιήσει ή τροποποιήσει με οποιονδήποτε τρόπο τα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης, θα πρέπει πρώτα να καταβάλει τα οφειλόμενα.
Υπήρχαν πολλές ενδείξεις ότι η εκδότρια ενδεχομένως να επιχειρούσε να διαβεί τα μονοπάτια ομολόγων της που χρεοκοπούσαν εταιρείες, άφηναν απλήρωτους εργαζόμενους και οι ίδιοι έμεναν όχι απλώς στο απυρόβλητο, αλλά και με σεβαστές περιουσίες να τους περιμένουν. Και ίσως και μ’ έναν καθαρό από υποχρεώσεις τίτλο, να πορεύονται και πάλι για το επόμενο κόλπο! Άλλωστε, σχετικές προθέσεις της εκδότριας αναφέρονται και γραπτά στην αποτυχημένη αίτηση για ένταξη στο άρθρο 99 (σελίδα 50).
Οι εννέα ζήτησαν τη δέσμευση του τίτλου, του μοναδικού μη υποθηκευμένου περιουσιακού στοιχείου της εταιρείας. Το δικαστήριο, με μια πρωτοφανώς φιλεργατική απόφαση, τους έδωσε πολύ περισσότερα. Τη δέσμευση όλων των περιουσιακών στοιχείων. Πάνω στην απόφαση αυτή μπορούν να στηριχτούν όχι μόνο οι εννέα, αλλά οι εκατοντάδες ακόμα εργαζόμενοι που κινδυνεύουν όχι απλώς να χάσουν τις δουλειές τους, αλλά και τις οφειλές της Χ.Κ. Τεγόπουλος.
Ο συντάκτης (ή συντάκτρια) του δημοσιεύματος παραποιεί την αλήθεια ως προς την απόφαση, σε συνέχεια ανάλογης νεφελώδους ανακοίνωσης της εταιρείας. «Δεν είναι δέσμευση τίτλου, ερμηνεύεται ότι μπορεί να είναι δέσμευση τίτλου». Κλείνει το μάτι η εταιρεία σε όσους έχουν ακόμα ενστάσεις για συμμετοχή σε επικίνδυνα πειράματα. Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε, μπορούμε να τη διαβάσουμε όλοι αυτήν τη δικαστική απόφαση. Και να ρωτήσουν και τι σημαίνει ενδεχόμενη εφαρμογή της…
Το χειρότερο δεν είναι αυτό. Αλλά η χυδαία ερμηνεία της κίνησης των εννέα που γίνεται στο δημοσίευμα. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Οι 9 δημοσιογράφοι –που στην πλειονότητά τους έγιναν αυτό που λέμε ονόματα στην πιάτσα από την “Ε”– αφού αποχώρησαν οικειοθελώς, αποφάσισαν στη συνέχεια να στραφούν, κατ’ ουσίαν, κατά των εργαζομένων που έμειναν πίσω».
Η πρώτη σειρά («στην πλειονότητά τους έγιναν αυτό που λέμε ονόματα στην πιάτσα») κινείται στα όρια του γραφικού. Αν κάποιος έπαιρνε σοβαρά τον ισχυρισμό, θα απαντούσε πως «καλύτερα να γίνεις όνομα με τη δουλειά σου, πάρα με τις εκδοτικές παρέες σου». Αλλά δεν αξίζει ο κόπος να δώσω συνέχεια. Η αθλιότητα έρχεται παρακάτω. Εκεί που αναφέρει πως «αποφάσισαν να στραφούν κατ’ ουσίαν κατά των εργαζομένων που έμειναν πίσω»! Σαν να λέει ότι οι εννέα σήμερα (και δεκάδες άλλοι που έχουν προσφύγει στα δικαστήρια) διεκδικούν δεδουλευμένα και αποζημιώσεις όχι από την εταιρεία, αλλά από τους τέως συναδέλφους τους! Διπλή απογοήτευση για τον Γκαίμπελς…
Γιάννης Παντελάκης – ένας εκ των εννέα…
(και οι άλλοι οκτώ τα ίδια σκέφτονται, μη βιαστεί κάποιος για συμπεράσματα)