«Ναι σε όλα, αλλά… δεν τα εφαρμόζουμε»!
Εμείς οι Έλληνες ξέρουμε τι σημαίνει Μνημόνιο και πού μας οδήγησε, έχει όμως κάποια αξία να δούμε μήπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει και κάποιο δίκιο σε όσα λέει για το πώς καταλήξαμε στο Μνημόνιο και στη (μη) εφαρμογή του.
• Έλεγε, λοιπόν, σε συνομιλητή του κορυφαίο στέλεχος της αντιπροσωπείας του Ταμείου στην Ελλάδα: «Κάθε φορά που συζητούσαμε το οικονομικό πρόγραμμα με την ελληνική κυβέρνηση (σ.σ.: εννοεί την αρχική διαπραγμάτευση και όσες ακολουθούσαν ανά τρίμηνο), οι συνομιλητές μας έλεγαν «ναι» σε ό,τι προτείναμε. Ομολογώ ότι στα χρόνια που είμαι στο Ταμείο δεν είχαμε δει κυβέρνηση τόσο πρόθυμη να αποδεχτεί τις προτάσεις μας. Όταν φτάναμε στην εφαρμογή, όμως, διαπιστώναμε συνεχείς καθυστερήσεις και κάθε φορά οι συνομιλητές μας ήταν έτοιμοι να επικαλεστούν κάθε είδους δικαιολογία. Ήταν αποκαρδιωτικό».
• Σίγουρα το Ταμείο δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα και οι αμαρτίες του είναι γνωστές και πολυσυζητημένες σε όλα τα μέρη του πλανήτη όπου έχει χρειαστεί να παρέμβει. Όμως αυτό δεν αναιρεί τις τεράστιες ευθύνες του οικονομικού επιτελείου, ιδιαίτερα της εποχής Παπακωνσταντίνου: Άνθρωποι χωρίς σοβαρό σχέδιο για την οικονομία και τη χώρα, χωρίς μελετημένες και ολοκληρωμένες ιδέες για την οικονομική πολιτική, απλώς έλεγαν «ναι» σε ό,τι κι αν πρότεινε το ΔΝΤ, πολλές φορές αγνοώντας ή παραγνωρίζοντας ηθελημένα την ελληνική πραγματικότητα αλλά και τις ιδιαιτερότητές της και τις αδυναμίες μιας διαλυμένης δημόσιας διοίκησης που κλήθηκε να εφαρμόσει το Μνημόνιο. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που όλοι ζούμε στο πετσί μας: Ένα πρόγραμμα εκτός πραγματικότητας, που προκαλεί εκρηκτικές αντιδράσεις και η κυβέρνηση είναι ανίκανη ή απρόθυμη να το εφαρμόσει.
Κάτω από τη μύτη τους…
• Το ίδιο στέλεχος του Ταμείου έχει να λέει για τις ρυθμίσεις που περνούσαν συνεχώς στη Βουλή, κάτω από τη μύτη του ΔΝΤ, οι οποίες έρχονταν σε ευθεία αντίθεση, αν δεν ακύρωναν ευθέως όσα συμφωνούνταν στο πλαίσιο του Μνημονίου, προκειμένου, πολλές φορές, να εξυπηρετηθούν ισχυρά εγχώρια λόμπι επιχειρήσεων και επαγγελματιών. Μάλιστα, ακόμη και επί θητείας του αξιόπιστου, στα μάτια του Ταμείου, τεχνοκράτη πρωθυπουργού Λ. Παπαδήμου, οι υπουργοί έβρισκαν τρόπους να «γειώνουν» το Μνημόνιο.
• Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο παράδειγμα: Μόλις τώρα ανακαλύπτουν έκπληκτοι οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ στην Αθήνα ότι στο τερατώδες… υπερ-πολυ-νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης για τη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας, που είχε ενσωματώσει μέχρι και τη συμφωνία «κουκουλώματος» της υπόθεσης Siemens (!), είχε… εμφιλοχωρήσει μέχρι και διάταξη που δεσμεύει υποχρεωτικά (επί ποινή κατάσχεσης!) όλα τα βυτιοφόρα της Ελλάδας σε συμβάσεις αποκλειστικής συνεργασίας με τις εταιρείες εμπορίας καυσίμων. Οι άνθρωποι του ΔΝΤ δεν πίστευαν στα μάτια τους όταν είδαν τη διάταξη, ύστερα από τόσες συζητήσεις επί συζητήσεων που είχαν κάνει με τους έλληνες υπουργούς για την απελευθέρωση στα φορτηγά. Μάλιστα, ούτε και η Κομισιόν είχε ενημερωθεί σχετικά (ως συνιστώσα της «τρόικας») και τώρα τρέχει να ζητήσει εξηγήσεις από την κυβέρνηση, απειλώντας με παραπομπή της χώρας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο! Μύλος…