Αλλάζουν μένοντας τα ίδια (και οι ίδιοι)

Έλα, χαλάρωσε
την έπαρσή σου
Πάψε να με κοιτάζεις
Σαν να ʼμαι κάποιο σκυλί
από την
Πανεπιστημίου
και τις παρόδους της
Τάσος Γαλάτης.
Τα σκυλιά της Κοραή

Όλα τα κόμματα θέλουν να κλείσουν τη Μεταπολίτευση προσπαθώντας ταυτόχρονα να αποδείξουν ότι «είχαν δίκιο», ότι «φταίνε οι αντίπαλοι», ότι ξαναεμφανίστηκαν «οι σκοτεινές –φαιοπράσινης ή μπλε νουάρ απόχρωσης– δυνάμεις».

Από την άλλη μεριά, οι οπαδοί αυτής της χώρας, που αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται πολίτες ή συνειδητοί ψηφοφόροι, συνεχίζουν τον «ιερό πόλεμο» μαλώνοντας στα περίπτερα και στις πλατείες για το ποιος τους θεωρεί… λιγότερο ηλίθιους.

Ο προοδευτικός χώρος έχει ήδη αναδείξει την επόμενη «εθνική» κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχουν τα άξια τέκνα του νυχτερινού μπουλουκιού των παλιάτσων και οι περί την Επανάσταση «άναρθρα» αρθρογραφούντες. Αν βέβαια τους «βγει» η ιστορία… Γιατί διαφορετικά γρήγορα θα το στρίψουν στον «λεβέντικο» εκσυγχρονισμό, απαρνούμενοι εαυτούς και αλλήλους [το κακό είναι ότι πάλι θα κερδίσουν αφού στην Ελλάδα δύο είναι οι πραγματικές κατηγορίες πολιτών: οι (πάντα) κερδισμένοι και οι (πάντα) χαμένοι].

Ας μην ξεχνάμε ότι στη χώρα μας οι νεκροί εκδικούνται τους ζωντανούς, αφού τους στερούν επιχειρήματα και «ενόχους» (Άλλωστε οι πραγματικοί Ένοχοι τελικά δεν είναι άλλοι από τις δικές μας ενοχές, που κι αυτές βέβαια δεν «συλλαμβάνονται»). Συνεχώς αυτ-απατώμεθα.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η οικονομική κρίση τραυματίζει τον ωχαδελφισμό μας και όχι την εθνική μας υπερηφάνεια, γιατί αυταπατώμεθα ότι οι διεθνείς ανακατατάξεις σταματάνε στον Έβρο, γιατί εξακολουθούμε να πιστεύουμε σε πανηγυριώτικα κόλπα που θα μας σώζουν πάντοτε (εν είδει «φυλαχτών») από την Αλήθεια, την Ευθύνη, την Πρόοδο.

Η ωμότητα της άγνοιάς μας δεν αποτελεί το πιο αποτελεσματικό όπλο στη διεθνή πολιτική σκοπιμότητα.

Αυτό πότε θα το καταλάβουν, ψηφοφόροι και πολιτικοί;

Γ. Πανούσης
Καθηγητή