ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΗ ΧΑΡΑ…

Την επιβεβαίωσή τους για μια ακόμα φορά υπογραμμίζει ένας δάσκαλος της θεατρικής μας λειτουργίας, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, γράφοντας σε πρόσφατό του σχόλιο τα ακόλουθα:

«Προσέξατε πως έχει πλέον εξαφανιστεί η αθηναϊκή επιθεώρηση; Δεν έχει πλέον αντικείμενο αφού η γελοία πολιτική σκηνή διεκδικεί κάθε μέρα τα βραβεία της. Πως ο νέος Χατζηχρήστος, Μουστάκας, Σταυρίδης (που κι αυτοί έλειψαν πιθανόν λόγω ελλείψεως αντικειμένου) θα μιμηθούν τον αγράμματο πολιτικάντη, τον φαυλεπίφαυλο τραπεζορήτορα, τον παπαρδέλα υποψήφιο, το λαμόγιο κομματάρχη, όταν η τέχνη της σάτιρας έχει ως κύριο μέσο την υπερβολή, την εξόγκωση, την καρικατούρα. Τώρα η ζωή ξεπέρασε την τέχνη της σάτιρας. Το πρωτότυπο είναι γελοιοδέστερο από το μίμημα, η καρικατούρα κυκλοφορεί στα ψηφοδέλτια και στα έδρανα της Βουλής. Αλλά οι σκέψεις γίνονται μελαγχολικότερες αν σκεφτεί κανένας πως για να υπάρξουν οι καραγκιόζηδες υπάρχει πάντα ένας καραγκιοζοπαίχτης και ένα κοινό χαζοχαρούμενο».

Την επομένη Κυριακή που θα ξεκινήσετε (αν θα ξεκινήσετε) για το εκλογικό σας κέντρο, ξανασκεφτείτε καθ’ οδόν όλους τους παπατρέχηδες και τους δοκιμασμένους για την πολιτική τους ανικανότητα, που περιμένουν την προτίμησή σας και στερήστε τους από τη δική σας προτίμηση για το επόμενο χάος που μας ετοιμάζουν. Και αν, στο μεταξύ, δεν προτιμήσετε τον λιγότερο επικίνδυνο, τον μέχρι ανυπαρξίας δηλαδή, που κάπου εκεί, παραπεταμένα σε κάποια άκρη, θα βρίσκονται και τα δικά του ψηφοδέλτια, τότε πριν να μπείτε στο εκλογικό κέντρο, κάντε μεταβολή και ξαναγυρίστε σπίτι σας για να δείτε στην τηλεόραση τη Ναταλία Γερμανού με τα υπερεκχειλίζοντα κιλά της να το παίζει «μέσα στην καλή χαρά», χωρίς κι αυτή να ξέρει την αιτία και την αφορμή…

«ΚΟΜΜΑ ΠΕΙΡΑΤΩΝ» ΚΑΙ ΕΣΧΑΤΟ
ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ

Υπάρχει όμως και μια άλλη περίπτωση που πρέπει να την αναγνωρίσουμε σαν «κομματική αρετή» για ένα κόμμα που δεν διστάζει να ομολογήσει την πάσα αλήθεια. Θέλω να πω ότι ενώ όλα τα άλλα κόμματα κανένα δεν τολμάει να βγει και να πει «κοιτάξτε να δείτε, κύριοι ψηφοφόροι, μην τα παίρνετε όλα τοις μετρητοίς, διότι και στα δικά μας υπήρξαν και θα υπάρξουν και τα λαμόγια και οι νταβατζήδες και τα αρπαχτικά». Ακούσατε ποτέ να πει το ΠΑΣΟΚ ότι τόσα χρόνια έτρεφε στα σπλάχνα του μια τέτοια φαγάνα σαν τον Τσοχατζόπουλο και πώς να το πει αφού δίπλα του έτρωγαν και οι παρατρεχάμενοι; Ενώ ένα καινούργιο κόμμα βγαίνει και μέσω της τηλεόρασης μας το δηλώνει ντόμπρα και καθαρά:

«Ψηφίστε μας, είμαστε το Κόμμα των Πειρατών, που σημαίνει ότι είμαστε οι κλεφταράδες, τα λαμόγια και οι αρπάχτρες που βάζουμε χέρι στα ξένα πνευματικά δικαιώματα και τα εκμεταλλευόμαστε χωρίς να δίνουμε σε κανένα λογαριασμό…».

Είναι η ιστορία με την υποκλοπή της πνευματικής ιδιοκτησίας που ενεργούν οι μεγαλοσχήμονες του κυβερνοχώρου και που είχαμε γράψει όλο το ιστορικό του πολέμου που άναψε ανάμεσα στους ηγέτες του ψηφιακού αντάρτικου και στα νόμιμα κανάλια της Αμερικής, συγκεκριμένα στο «ΠΑΡΟΝ» της 12ης Φεβρουαρίου του 2012. Επειδή το φαινόμενο της θρασύτατης πειρατείας έχει φουντώσει και στην Ελλάδα, σε βάρος των οπτικοακουστικών μέσων, δηλαδή και των ελληνικών ταινιών, όπως με πληροφορεί η Νομική Υπηρεσία του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικής Ιδιοκτησίας «Αθηνά» και ο πρόεδρός της, ο Γιώργος Μυλωνάς, το Μονομελές Πρωτοδικείου (Τμήμα Ασφαλιστικών Μέτρων) με την 4658/2012 απόφασή του έκρινε ότι «κάθε πράξη εισόδου ψηφιακού στο Διαδίκτυο, χωρίς την άδεια του δημιουργού, φορέα συγγενικού δικαιώματος και χωρίς να συντρέχει λόγος περιορισμού της εξουσίας της αναπαραγωγής, θεωρείται προσβολή των πνευματικών δικαιωμάτων» και διέταξε την επιβολή της προτεινόμενης Βασικής Τεχνικής Διακοπής Πρόσβασης σε συγκεκριμένη διεύθυνση του Διαδικτύου, τα οποία περιέχονται στις ιστοσελίδες www.ellinadiko.com και www.music-bazaar.com.

Και πάμε τώρα στο συμπέρασμα. Βγήκε η απαγορευτική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου και ο αρμόδιος φορέας, δηλαδή ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης, με την απόφαση στο χέρι, πάει και βρίσκει το στούντιο (αν το βρει δηλαδή, γιατί ποιος να ξέρει πού μπορεί να είναι καταχωνιασμένο) του www.ellinadiko.com και του λέει «Σταμάτα να μας κλέβεις, κατέβασε τους διακόπτες» και οι κλεφταράδες, οι «πειρατές» δηλαδή, κάνουν ότι συμμορφώνονται με την απαγόρευση και μόλις φύγουν ικανοποιημένοι για την επιτυχία τους οι άνθρωποι της Συλλογικής Διαχείρισης, τα κλεφτρόνια του ellinadiko.com ξανανεβάζουν τους διακόπτες συνεχίζοντας την πειρατεία τους. Τι να κάνουν τότε οι άνθρωποι της Συλλογική Διαχείρισης, καταφεύγουν στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, όπου ακολουθεί ο ακόλουθος γραφικός διάλογος: «Κύριε αστυνόμε, τρέξτε, μας κλέβουν», «Τι σας κλέβουν;», «Τα πνευματικά δικαιώματα», «Τι είναι αυτό; Τρώγεται;», «Όχι, κύριε αστυνόμε μου, είναι η αμοιβή αυτών που κάνανε τις ταινίες», για να ακολουθήσει η κατακλείδα της αστυνομικής επέμβασης:
«Σιγά ρε παιδιά, εδώ κλέβουν της Παναγιάς τα μάτια, εδώ κοτζάμ Τσοχατζόπουλος ροκάνισε τα δημόσια ταμεία κι εσείς φωνάζετε επειδή σας κλέψανε ένα ταινιάκι; Εντάξει, κάντε μια αναφορά, δώστε τη στο Πρωτόκολλο και μόλις ευκαιρίσουμε από δέκα ληστείες που έγιναν σήμερα σε μαγαζιά, πέντε βιασμούς ανηλίκων, οκτώ τραυματισμούς από καλάζνικοφ που έγιναν εδώ παρακάτω, θα φροντίσουμε και για το ταινιάκι σας…» κάπως έτσι, αν όχι έτσι ακριβώς σε έναν τόπο που αν δεν μάθεις να κλέβεις, στο τέλος σε τρώει ο Βούδας…
Δεν ξέρω αν χρειάζεται να θυμίσω ότι, όπως επίσης το γράψαμε, παρόμοιες αποφάσεις που βγήκαν στην Αμερική από ανώτερες αρχές, όπως είναι το Κογκρέσο, όχι μόνο δεν περιόρισαν τη δράση και το θράσος των πειρατών, αλλά τους έκαναν χειρότερους με την απειλή να τα τινάξουν όλα στον αέρα. Γιατί λοιπόν κι εμείς, εδώ στο Λαμογιστάν, σαν γνήσια Αμερικανάκια, που ό,τι χειρότερο όλα τα αντιγράφουμε, να μην έχουμε και Κόμμα Πειρατών, με σήμα του μια ανεμίζουσα μαύρη σημαία που κάθε βράδυ από γνωστό κανάλι να ζητάει την ψήφο μας; Και να περιμένουμε σε λίγο να ακούσουμε την ίδρυση για κόμμα «Κουρσάρων», κόμμα «Κλεφτοκοτάδων», κόμμα «Αρπαχτοβουτηχτάδων» και γιατί όχι και κόμμα «Τσοχατζοπουλιστών»…
ΜΕ ΟΔΗΓΙΕΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ!
Ύστερα από δυόμισι χρόνια στην υπουργική πολιτισμική πολυθρόνα, τελικά την παραμονή του «αποχαιρετισμού στα όπλα», αποφάσισε ο κ. Παύλος Γερουλάνος να προκηρύξει τον διαγωνισμό για τα Κρατικά Βραβεία Συγγραφής Θεατρικών Έργων, με τους απαραβίαστους όρους που με αξιοζήλευτη λεπτομέρεια περιγράφονται στο σχετικό υπουργικό έγγραφο, όπως περίπου σαν να επρόκειτο για κατασκευή διαμερίσματος, δηλαδή τόσο ύψος, τόσο φάρδος, τόσοι λουτροκαμπινέδες και τόσο το πατάρι…
Τα έργα λοιπόν που θα υποβληθούν, ένα ολοκληρωμένο θεατρικό, ένα άλλο από νέους θεατρικούς συγγραφείς και ένα για παιδιά, θα πρέπει να είναι μέχρι 100 σελίδες, γραμμένα σε χαρτί μεγέθους Α4, με διάστιχο 1,5, όπως επίσης να είναι μέχρι 7 πρόσωπα, να έχει απλές τεχνικές προδιαγραφές και να είναι ασχέτου είδους και σε ό,τι αφορά τους νέους συγγραφείς να είναι εντελώς «παρθένοι» από προηγούμενες θεατρικές τους παρουσίες και να μην είναι «ξεπατικωτούρες» από άλλα γνωστά θεατρικά έργα. Τα έργα που θα βραβευθούν με 5.000 ευρώ τα μεγάλα και με 3.000 ευρώ τα άλλα, θα υποβληθούν στα Κρατικά Θέατρα για την περίπτωση που θα θελήσουν να τα ανεβάσουν, χωρίς αυτό να αποτελεί δεσμευτική υποχρέωση, διαφορετικά τσεπώνετε τα ευρώπουλα και πληρώνετε καμιά δόση στην τράπεζα. Ο κ. υπουργός, πάντως, έκανε το καθήκον του, έστω και την τελευταία στιγμή και ώρα του καλή.
ΠΕΡΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΕΜΕΝΩΝ
«ΗΜΙ-ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ»!
Εκείνο το «διακύδευμα» από την πρώτη στιγμή που το άκουσα, μου έκατσε στο στομάχι σαν να έφαγα κλούβιο αυγό. Μου το ξαναθύμισε ο Σταμάτης Φασουλής, που ως φαίνεται κάποια ώρα, από το πολύ πες-πες των υπεύθυνων πολιτικών στομάτων, του έκατσε και στο δικό του το στομάχι, μια και στο τέλος έχουμε και κανονική υιοθεσία του γλωσσικού μοσχεύματος. Μοιραία το μπαλάκι πάει στον αγαπητό μου κ. Γιώργο Μπαμπινιώτη; «Διακύδευμα» ή «διακύβευση»; Για να διατηρήσουμε τα όσα μας έχουν απομείνει ελληνικά…
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΝΤΙΝΟ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ…
Αν σας πω ότι ο Ντίνος Δουλγεράκης έφυγε κι αυτός με το άγριο θανατερό «τσουνάμι» του θεατρικού χώρου, ίσως θα αναρωτηθείτε «ποιος ήταν». Η φωτογραφία του όμως, που μου εμπιστεύθηκαν οι δικοί του, σίγουρα θα σας τον θυμίσει με τη γλυκιά, διακριτική και χαρακτηριστική του φυσιογνωμία, όπως σίγουρα θα τον είχατε δει και σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παρουσίες. «Παιδί δικό μου», θα τον έλεγα, όπως τον είχα ξεχωρίσει, εκεί στη δεκαετία του ’60 που ξεκίνησε και συχνά τον θυμόμουν για κάποιον ρόλο που του πήγαινε γάντι. Περιμένοντας πάντα τον ξεχωριστό ρόλο που θα του δικαίωνε τις φιλοδοξίες που είχε και όχι άδικα, γιατί ήταν πολύ άξιος ηθοποιός. Τελευταία φορά που τον είδα, ήταν στον ρόλο ενός ιδιόρρυθμου καμαριέρη στην τηλεόραση και πραγματικά ήταν έκτακτος. «Μπράβο» σκέφτηκα, γιατί ήταν ρόλος που θα τον σηματοδοτούσε, μόνο που στο επόμενο επεισόδιο ήταν απών και, όπως πληροφορήθηκα, ένα εγκεφαλικό του έκοψε τη χαρά στο τελευταίο ξεκίνημα. Ύστερα από λίγο ο Ντίνος έφυγε, για να επιβεβαιωθεί για μια ακόμα φορά ότι η Μοίρα είναι που παίζει στη ζωή μας τα πιο άσχημα παιχνίδια.

***

ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ «ΑΝΕΚΔΟΤΑ» ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΣΥΝΤΟΜΑ…

• ΟΤΑΝ πριν από 52 χρόνια (Χριστέ μου, το θυμάμαι και τρομάζω) σχεδιάζαμε να γυρίσουμε τη «Χιονάτη και τα εφτά γεροντοπαλίκαρα», με την Καρέζη και εκείνα τα εφτά θεριά κωμικούς, σε μια στιγμή, επάνω στους ενθουσιασμούς μας, γυρίζει και μου λέει ο Καμπανέλλης που θα το σκηνοθετούσε: «Βρε Γιώργο, δεν φοβάσαι μήπως μας πούνε πού πήγαμε και το ξεθάψαμε αυτό το παραμύθι για να το κάνουμε ταινία;» και θυμάμαι που του είπα «αποκλείεται να μας το πούνε, όταν εδώ ένας κοτζάμ Γουόλτ Ντίσνεϊ το έκανε κι αυτός ταινία». Και τελικά για να πάρει κουράγιο, ο αξέχαστος Ιάκωβος είπε κι αυτός «έχεις δίκιο, γιατί η Χιονάτη μπορεί να γεράσει, εκείνοι όμως οι εφτά νάνοι είναι κάθε μέρα μπροστά μας»! Και να τώρα που η κατά τα άλλα αγέραστη Χιονάτη βρίσκεται ξανά στην επικαιρότητα με το Χόλιγουντ που την ξαναθυμήθηκε. Πρώτα με την ταινία «Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου» του Τάρσεμ Σινγκ και τώρα με τη «Χιονάτη και ο κυνηγός» που θα παιχτεί σε λίγο και στους δικούς μας κινηματογράφους, το θρυλικό παραμύθι με τις όποιες παραλλαγές του δίνει ξανά αφορμή για κινηματογραφικές υπερπαραγωγές, χωρίς βέβαια κανένας από τους δικούς μας κινηματογραφικούς κριτικούς, γράφοντας και ξαναγράφοντας για τις Χιονάτες, να θυμηθεί ότι η αρχική ιδέα από εδώ ξεκίνησε, αλλά (πφφφφφ) με ελληνικές ταινίες τώρα θα ασχολούμαστε; Ευτυχώς που οι δικοί μας θεατές δεν την ξεχνούν κι αυτό είναι αρκετό!
• ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ βγήκε στους δρόμους! Μπορεί αυτό να αποτελεί μια κυριολεξία, αλλά από την καλή του όψη, γιατί οι 30 θίασοι που βγαίνουν αυτό το καλοκαίρι σε περιοδεία σε ολόκληρη την Ελλάδα να αποτελεί μια ουσιαστική δραστηριότητα, από την άλλη όμως είναι και μια αυταπόδεικτη πραγματικότητα της χρεοκοπίας που απειλεί τα τηλεοπτικά κανάλια που ως τώρα με τα αναρίθμητα σίριαλ που γύριζαν κάθε χρόνο ήταν και η υπαρξιακή σιγουριά για τους περισσότερους ηθοποιούς που τα τελευταία χρόνια είχαν αρχίσει να περπατάνε δύο… μέτρα πιο ψηλά από το μπόι τους! Ταλαιπωρία βέβαια η θεατρική τουρνέ, με το κάθε μέρα «γέμιζε βαλίτσες – άδειαζε βαλίτσες», όμως οι παλαιότεροι ήξεραν τι εννοούσαν όταν έλεγαν ότι «ο καλός ο θεατρίνος από το μπουλούκι φτιάχνεται». Και δεν είναι λίγοι από τους καινούργιους που το φροντιστήριο του μπουλουκιού το έχουν μεγάλη ανάγκη!