Δεν έχω απωθημένα

Μέχρι σήμερα η Άντζελα Δημητρίου έχει κάνει 22 δίσκους και οι περισσότεροι έχουν γίνει χρυσοί! Η Άντζελα σε μια διαφορετική συνέντευξη από αυτές που την έχουμε συνηθίσει, μιλά για τα σουξεδάκια της εποχής, για τους πελάτες που ρωτάνε πλέον πόσο έχει το μπουκάλι λόγω της ανέχειας, για την ψήφο οργής, για τους πολιτικούς που έφτασαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και της καταστροφής, για τον Τσίπρα που έχει ακόμα πολλά να μας αποδείξει. Και βέβαια επειδή μια γυναίκα σαν την Άντζελα, με ζωή σαν μυθιστόρημα, έχει πάντα ένα συμπέρασμα καρδιάς για το τέλος, ίσως ένα παράπονο… μας καληνύχτισε λέγοντας «Δυστυχώς, οι άνδρες εγκλωβίστηκαν στην εικόνα μου»…

// Πόσο έχει αγγίξει η οικονομική κρίση τα νυχτερινά κέντρα;
Τα μαγαζιά δουλεύουν όλο και λιγότερο. Πριν από λίγο καιρό ρωτούσαν αν υπάρχει τραπέζι για 8 άτομα και τώρα ρωτάνε πόσο πάει το μπουκάλι… Αυτό είναι όμως πολύ φυσικό, ο κόσμος έχει κόψει από παντού για να μπορέσει να επιβιώσει και πρώτα πρώτα από τη διασκέδασή του.
// Ο Έλληνας κάνει την ψυχοθεραπεία του μέσα από το τραγούδι;
Ο ρόλος του καλλιτέχνη ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο ίδιος. Να καταλαβαίνει αυτό που συμβαίνει γύρω του και να το τραγουδάει, να νιώθει τον κόσμο και να ταυτίζεται μαζί του. Ο ρυθμός, η μελωδία, το τραγούδι επηρεάζουν την ψυχική μας διάθεση και ο Έλληνας κάνει την ψυχοθεραπεία του μέσα από αυτό.
// Tα νέα παιδιά απελπίζονται.
Άλλα φεύγουν μετανάστες,
άλλα στέκονται στην ουρά στο ταμείο ανεργίας. Βλέπουν
τοίχους μπροστά τους…
Τι τα συμβουλεύετε;
Δυστυχώς, δεν είμαι σε θέση να τα συμβουλεύσω τίποτα. Η κατάσταση έχω την αίσθηση ότι θα χειροτερεύσει και άλλο. Παλιότερα έφευγαν μετανάστες φτωχοί άνθρωποι, εργατικά χέρια για ένα πιάτο φαγητό. Τώρα όμως βλέπουμε ότι φεύγουν και άνθρωποι νέοι, με πτυχία, τα μυαλά της χώρας μας, που δεν μπορούν εδώ να βρουν δουλειά. Είναι κρίμα, γιατί αφαίρεσαν από όλους και ειδικότερα από τους νέους το δικαίωμα στο όνειρο.
// Τα ταλέντα και τις προσωπικότητες στο τραγούδι τις φτιάχνει
η εποχή; Μπορεί η εποχή μας σήμερα να γεννήσει μια Δημητρίου στο λαϊκό τραγούδι,
μια Αλεξίου στο έντεχνο, έναν Μητροπάνο, έναν Πάριο, έναν Νταλάρα; Γιατί οι φωνές των
νέων τραγουδιστών μας
μοιάζουν ίδιες;
Πριν υπήρχε ο Καζαντζίδης, ο Διονυσίου, ο Αγγελόπουλος, η Μοσχολιού, η Πόλυ Πάνου, μετά αυτοί που αναφέρατε. Οι εποχές αλλάζουν και τώρα βγαίνουν γρήγορα νέα παιδιά, τους γράφουν τα σουξεδάκια, αλλά δεν έχουν διάρκεια ούτε τα τραγούδια τους αλλά ούτε και αυτοί ως καλλιτέχνες. Ευελπιστώ να συνεχιστεί η ιστορία και να βγουν καλές φωνές με διάρκεια. Είμαι αισιόδοξη, κάποιοι θα τα καταφέρουν και θα ξεχωρίσουν.
// Πόσα χρόνια στο τραγούδι; Από όλη αυτήν την πορεία ποιο το καταστάλαγμα;
Έχω 30 χρόνια καριέρας στην πλάτη μου. Πολλούς χρυσούς και πλατινένιους, αλλά δεν μου χαρίστηκε τίποτα. Δούλεψα σκληρά για όλα αυτά. Έχω συνεργαστεί με Τσιτσάνη, Διονυσίου, Διαμάντη, Μοσχολιού, Σακελλαρίου. Είμαι γεμάτη σαν καλλιτέχνης, δεν έχω απωθημένα. Όλα μου τα τραγούδια είναι αγαπημένα μου, σχεδόν το καθένα για κάποιο λόγο, αλλά ξεχωρίζω το «Ποια θυσία», που με καθιέρωσε και με εδραίωσε στη συνείδηση του κόσμου το 1985.
// Πώς εδραιώνεται ένας τραγουδιστής στη συνείδηση του κόσμου; Από τη φωνή του, τη δουλειά του, τις δημόσιες
σχέσεις;
Σήμερα, δυστυχώς, από τις δημόσιες σχέσεις του και λιγότερο από τη φωνή και τη δουλειά του.
// Γιατί ο κόσμος θεωρεί
την Άντζελα Δημητρίου
άνθρωπο δικό του;
Γιατί είναι αυθεντική, δεν είναι στημένη και ό,τι αισθάνεται το λέει. Αν είσαι ο εαυτός σου, τίποτα δεν είναι δύσκολο.
// Στο κοινό δεν έχετε κρυφτεί ποτέ. Και οι πίκρες και οι χαρές. Το κοινό εκτιμά την αλήθεια σας;
Είμαι σίγουρη. Ό,τι δίνεις, παίρνεις, με αγαπάνε γι’ αυτό που είμαι. Με τα καλά μου και τα στραβά μου. Όταν είσαι ειλικρινής, μη φοβάσαι τίποτα, λένε.
// Λένε ότι η Άντζελα Δημητρίου στάθηκε τυχερή στα επαγγελματικά της και άτυχη στα αισθηματικά. Πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα με την καριέρα τη δική σας και τη δημοσιότητα να αγαπηθεί πραγματικά;
Η διασημότητά μου, η προσωπικότητά μου και η δυναμικότητά μου ναι μεν κάνουν τους άντρες να με ερωτεύονται, αλλά συγχρόνως να αισθάνονται και εγκλωβισμένοι από την εικόνα μου. Δεν μπορούν εύκολα να σταθούν δίπλα μου, αν και αυτοί δεν έχουν εξίσου έντονη προσωπικότητα και δεν πατάνε γερά στα πόδια τους.
// Πόσο φταίνε οι Έλληνες για τη σημερινή κατάσταση; Μήπως μας έφαγαν τα δάνεια, η επίδειξη, η καταναλωτική ζωή;
Όταν σου προβάλλουν αυτό τον τρόπο ζωής ως εύκολο και ιδανικό, πέφτεις και εσύ στην παγίδα. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό αλλά και παγκόσμιο, που ήδη έχει αρχίσει παντού να καταρρέει.
// Οι πολιτικοί μας πόσο φταίνε για την Ελλάδα των 1.500.000 ανέργων, για τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία, για τις μίζες, τα σκάνδαλα και τις πελατειακές σχέσεις με τους ψηφοφόρους;
Φέρουν την αποκλειστική ευθύνη. Δεν είναι δυνατόν να έχουν φτάσει τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και να μένουν ατιμώρητοι. Τους πιστέψαμε και όχι μόνο μας κορόιδεψαν αλλά μας κατέστρεψαν. Αυτό είναι έγκλημα.
// Ψηφίσατε; Θα ψηφίσετε;
Και βέβαια ψήφισα και θα ξαναψηφίσω.
// Πώς κρίνετε το αποτέλεσμα των εκλογών; Ήταν ψήφος οργής;
Ναι, ήταν ψήφος οργής. Ο κόσμος τιμώρησε τα δυο μεγάλα κόμματα να μην μπορούν να κάνουν κυβέρνηση και ψήφισε μικρότερα. Μόνο με συνεργασία πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε. Το ζήτημα είναι εθνικό και όχι μικροπολιτικό.
// Ευρώ ή δραχμή; Μνημόνιο ή να το καταργήσουμε; Μήπως αναδιαπραγμάτευση;
Δεν γνωρίζω τις συνέπειες εάν επιστρέψουμε στη δραχμή, γιατί ακούγονται διάφορα και δεν ξέρεις ποια, τι και ποιον να πιστέψεις. Πάντως, θυμάμαι ότι η δραχμή είχε μεγαλύτερη αξία στη ζωή μας, με το ευρώ ακρίβυναν μέσα σε λίγο καιρό τα πάντα. Νομίζω ότι θα ήμασταν πολύ καλύτερα εάν δεν υπήρχε το Μνημόνιο, που μας το επέβαλαν εκβιαστικά στη ζωή μας.
// Την άνοδο της «Χρυσής
Αυγής» πώς την κρίνετε;
Πιστεύω ότι η άνοδος αυτή οφείλεται στην οργή των Ελλήνων και ήταν η ψήφος αυτή αντιδραστική, μια ψήφος διαμαρτυρίας σε όλα αυτά που συμβαίνουν.
// Πώς βλέπετε την αντιμνημονιακη στάση του Τσίπρα; Έχει μια άλλη φωνή, με τσαγανό…
Νομίζω πως είναι υπερβολές αυτά που λέγονται. Ο καθένας κρίνεται από το έργο του και από τη στάση του στα γεγονότα. Θα τον δούμε στην πορεία, ακόμα είναι νωρίς για αξιολογήσεις και χαρακτηρισμούς.
// Μπορεί ο Έλληνας να γίνει Βούλγαρος και να ζει με τριακόσια ευρώ;
Όχι, βέβαια. Δεν ξέρω πώς ζει ο Βούλγαρος, αλλά δεν μπορεί ο Έλληνας να ζήσει με 300 ευρώ. Δεν μπορεί να δουλεύει και να μην αμείβεται αξιοπρεπώς, ούτε να του κόβουν τα δικαιώματά του, να μειώνουν τις αποδοχές και τη σύνταξή του. Είναι απαράδεκτα αυτά που συμβαίνουν. Και πρέπει να βρεθεί λύση άμεσα.
// Τι σας κάνει ευτυχισμένη στη ζωή;
Να είμαι με τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Λατρεύω αυτές τις στιγμές.
// Θα βγούμε από το τούνελ; Θα ορθοποδήσει η Ελλάδα μας;
Θέλω να πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε. Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος. Η Ελλάδα μας, παρά τις τόσες δυσκολίες, πάντα τα κατάφερνε και τις ξεπερνούσε.
// Συνεχίζετε να νιώθετε υπερήφανη που είστε Ελληνίδα ή σας έχουν κόψει κάποιοι τα φτερά;
Είναι δυνατόν να υπάρχει άνθρωπος που να είναι Έλληνας και να μη νιώθει γι’ αυτό υπερηφάνεια;