Απορίες

Για τον λόγο αυτό, δεν έχουμε σκοπό να ακολουθήσουμε τον κ. Ερντογάν στον δρόμο που ο ίδιος επέλεξε, όταν κατά την τελευταία συνεδρίαση της Συνέλευσης Εξαγωγέων της Τουρκίας χρησιμοποίησε απαξιωτικές για τη χώρα μας εκφράσεις. Ο τούρκος πρωθυπουργός έδωσε για μια ακόμη φορά το στίγμα των διαθέσεων της χώρας του έναντι του λαού μας.

Τι είπε ο κ. Ερντογάν; «Μια χώρα που δεν ανακοινώνει με τρόπο υγιή ούτε καν τον πληθυσμό της και προσπαθεί να εμφανίσει υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα δείχνοντας μειωμένο τον πληθυσμό της. Ποια είναι η αγοραστική δύναμη των ανθρώπων αυτών; Πώς μπορεί να γίνει παράδειγμα για την Τουρκία μια χώρα που προσπαθεί να ορθοποδήσει ζητώντας ελεημοσύνη 100 δισ., που πουλά τα νησιά της;»

Παρατηρούμε απλώς ότι, σε μια κρίσιμη για τη χώρα μας στιγμή, δηλώσεις σαν αυτές δεν έχουν θέση στο λεξιλόγιο ενός πρωθυπουργού, που δεν διστάζει, όταν σκοπιμότητες το επιβάλλουν, αντί να εγκύπτει στα ουκ ολίγα και πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ίδια η χώρα του, να αναφέρεται απαξιωτικά για μια σύμμαχο, γειτονική χώρα.

Τα συμπεράσματα είναι ευνόητα για κάθε αντικειμενικό κριτή…

Υπάρχει όμως και κάποιο άλλο σοβαρό θέμα, στο οποίο πρέπει να επικεντρωθεί η προσοχή μας.

Κατά τη διάρκεια πρόσφατης ομιλίας του για ενεργειακά θέματα στο πλαίσιο οικονομικού φόρουμ στην Κωνσταντινούπολη, ο τούρκος υπουργός Ενέργειας ανέφερε την απόφαση της χώρας του να κατασκευάσει 23 πυρηνικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρισμού μέχρι το 2023, έτος που συμπληρώνεται εκατονταετία από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Προσέθεσε μάλιστα, προφανώς για να δικαιολογήσει την απόφαση αυτή, ότι, παρά τον κίνδυνο που παρουσιάζει η λειτουργία τέτοιων μονάδων σε ολόκληρο τον κόσμο, οι ενεργειακές δυνατότητες που προσφέρουν είναι μεγάλες.

Δεν γνωρίζουμε κατά πόσον η κατασκευή τέτοιων μονάδων στην Τουρκία είναι εφικτή. Ούτε κατά πόσον μπορούν να κατασκευασθούν μέσα στα χρονικά περιθώρια που θέτει ο κ. Γιλντίζ. Επειδή όμως, όπως λέγεται, ορισμένες από τις πυρηνικές αυτές μονάδες πρόκειται να κατασκευαστούν απέναντι από ελληνικά νησιά, το θέμα εύλογα αποκτά άλλη διάσταση. Κυρίως για την Ελλάδα.

Είναι γνωστό ότι η Τουρκία είναι μια σεισμογενής χώρα. Η κατασκευή λοιπόν πυρηνικών σταθμών ηλεκτρικής ενέργειας αποτελεί ιδιαίτερα επικίνδυνο εγχείρημα, όταν μάλιστα οι εγκαταστάσεις αυτές λειτουργούν κοντά και σε άλλες χώρες, οπότε ο κίνδυνος πολλαπλασιάζεται.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία του τουρκικού λαού είναι αντίθετη στο πρόγραμμα κατασκευής των μονάδων αυτών.

Είναι γνωστά τα πλεονεκτήματα που παρουσιάζει για την οικονομία των κρατών η παραγωγή ενέργειας από πυρηνικούς σταθμούς. Εξίσου γνωστά όμως είναι και τα φοβερά μειονεκτήματα, που αφορούν την υγεία αλλά και τη ζωή των ανθρώπων. Αν και υπάρχουν διεθνείς και εθνικοί κανονισμοί που αναφέρονται στην ασφάλεια των πυρηνικών εγκαταστάσεων, ουδείς μπορεί να αποκλείσει την περίπτωση λάθους, που έχει ολέθριες συνέπειες. Τις συνέπειες αυτές τις είδαμε στο Τσερνομπίλ και στο Three Mile Island.

Τις είδαμε φυσικά και πρόσφατα, με την καταστροφή στη Φουκουσίμα, που απέδειξε ότι η πυρηνική ενέργεια κάθε άλλο παρά ασφαλής είναι. Μην ξεχνάμε ακόμη ότι η Γερμανία αποφάσισε να καταργήσει σταδιακά μέχρι το 2022 τα πυρηνικά της εργοστάσια, η δε γειτονική Ιταλία έδειξε ότι η πλειοψηφία της χώρας τάχθηκε κατά της πυρηνικής ενέργειας.

Δεν θα αναφερθούμε μόνο στις οικολογικές και οικονομικές επιπτώσεις που παρουσιάζει η υιοθέτηση της πυρηνικής τεχνολογίας. Μας ενδιαφέρει πρώτιστα η ανθρώπινη διάσταση και ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής.

Η απόφαση λοιπόν αυτή της τουρκικής κυβέρνησης θα πρέπει αμέσως να απασχολήσει τους έλληνες αρμοδίους. Θα πρέπει εγκαίρως να μελετηθούν οι επιπτώσεις, να αναζητηθούν νομικοί περιορισμοί, να αντιμετωπιστούν ενδεχόμενες έγκαιρες αντιδράσεις, να μελετηθεί η περίπτωση αίτησης συνδρομής από τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς, να υιοθετηθεί κοινή γραμμή όλων των ελληνικών κομμάτων, υπό τον συντονισμό της κυβέρνησης που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές. Μόνον όταν θα υπάρξει μια ολοκληρωμένη εικόνα του τόσο σοβαρού αυτού ζητήματος θα μπορέσουμε να προβάλουμε αποτελεσματικά τις θέσεις και τους προβληματισμούς μας.

Επειδή μέχρι στιγμής δεν παρατηρήσαμε κάποια αντίδραση, μήπως θα έπρεπε η επιστημονική κοινότητα, μαζί με την πολιτική, να επιληφθεί του θέματος εγκαίρως;

Μήπως η Ελλάδα θα πρέπει να αναλάβει ενεργότερο ρόλο μέσα στην ΕΕ, επωφελούμενη μάλιστα του γενικότερου προβληματισμού που υπάρχει, για την ανάγκη αλλαγής της πολιτικής που ακολουθείται τουλάχιστον στην Ευρώπη, όπου λειτουργούν τη στιγμή αυτή 143 πυρηνικά εργοστάσια;

Το θέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί έγκαιρα. Χρονική μετάθεση σχετικών ενεργειών μόνο να βλάψει μπορεί.