Τα ίδια, Παντελάκη μου…

Πριν από 126 χρόνια, ο Ανδρέας Λασκαράτος στο βιβλίο του «Ιδού ο άνθρωπος», όπου σκιαγραφούσε χαρακτήρες, έγραφε και για τον υποψήφιο βουλευτή… Ούτε τρίχα δεν διαφέρει με τον σημερινό υποψήφιο βουλευτή λες και δεν πέρασε ούτε μέρα. Δημοσιεύουμε το κείμενο αυτό, μέρες εκλογών που είναι, σημειώνοντας ότι ο κεφαλονίτης (Ληξουριώτης για την ακρίβεια) λογοτέχνης αντιστεκόταν στο σύστημα, είχε κι αυτός κατέβει υποψήφιος βουλευτής, είχε επομένως γνώση για το αλισβερίσι που γινόταν.

Το πώς αντιμετώπιζε τη ζωή ο επαναστάτης εκείνες τις δύσκολες εποχές, τον οποίο, θυμίζουμε, αφόρισε η Εκκλησία, το δίνει μέσα σε λίγες λέξεις:

«Ποτέ μου δεν αισθάνθηκα τον φόβο, γιατί πάντα μια αόρατη δύναμη με οδηγούσε στα βήματα της ζωής μου: Η Αλήθεια».

Ο υποψήφιος βουλευτής

Ο υποψήφιος τούτος, πολύν καιρό πριν της ψηφοφορίας αρχίζει να χαιρετά, τους μεν εγκαρδίως, τους δε βαθυσεβάστως, όλους όσους έχουνε ψήφο.

Κάποτε βάνει απάνου κι εφημερίδα, με την οποίαν κατακρένει αυστηρώς τες πράξες της Κυβερνήσεως, ως ασύμφορες διά τον λαόν. Αν ημπορέσει και ατομικώς να χτυπήσει τους υπαλλήλους της Κυβερνήσεως θαν είναι μία τύχη δι’ αυτόν. Αφού εξεσπάθωσε υπέρ του λαού, όσους περισσότερους υπέρ του λαού θανατώσει, τόση περισσότερη η αξιομισθία του.

Πηαίνει στα χωριά και γλυκομιλεί των χωριάτωνε «αδερφάκια μου και αϊτεράκια μου!..» Τες ύστερες ημέρες βγάνει Πρόγραμμα.

Στο πρόγραμμά του υπόσχεται όσα και ο Πρωθυπουργός υπόσχεται στον Βασιλικόν λόγον και, εννοείται, με την ίδιαν ιδέαν εκτελέσεως.

Αν είναι πλούσιος, ή αν έχει πλουσίους υποστηριχτές, οι φτωχοί ψηφοφόροι εκείνες τες ημέρες οικονομούνται με 5 – 10 -15 φράγκα ο καθένας διά την ψήφο του. Επειδή ο υποψήφιος αγοράζει πότε φθηνά και πότε ακριβά, κατά τους ανθρώπους και κατά την ώρα.

Τελειωμένο έτσι και πιτυχημένο το έργο του εις τον τόπο του, φεύγει τότε διά τας Αθήνας.

(Ω Αθήνα μου, βουλευτάδες οπού σου στέλνουμε!..) Στας Αθήνας, ο εις τον τόπον του μεγαλέμπορος εκλογικών ψήφων, παρουσιάζεται μεταπράτης, αλλά θησαυρού μεταπράτης, επειδή φέρνει χιλιάδες ψήφους συμπυκνωμένες εις μίαν μόνην αλλά πολύτιμην ψήφον, δυναμένην να συντελέσει εις την στερέωσην ή εις την φτώσην του Υπουργείου.

Μια τέτοια ψήφος, ένας τέτοιος πολύτιμος αδάμας, δεν αγοράζεται με 5 – 10 – 15 φράγκα αλλά με δημόσιες θέσεις του υιού, του αδερφού, του ξαδέρφου, με μετάθεσες μη ευνοουμένων υπαλλήλων, με παύσες, με διορισμούς, με ρουσφέτια άλλα. Και έτσι τελειωμένη και τούτη η δεύτερη πράξη, τελειώνει μαζί της και όλο το βουλευτικό στάδιο του βουλευτή μας.

Οποίο κατόρθωμα διά τον τόπο, και διά το Έθνος!