Σε επικίνδυνη εκτροπή βρίσκεται το Κυπριακό

Mε λίγες λέξεις, επιγραμματικά, φωτογραφίζει τους κινδύνους που συνεχίζουν να απειλούν τη Μεγαλόνησο από μια τουρκοποίηση. Να κατακλυστεί από Τούρκους. Δεν κρύβει ο κ. Λυσσαρίδης, που έχει διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο από την εποχή της ηρωικής ΕΟΚΑ μέχρι και σήμερα, ότι οι δικές μας απαράδεκτες παραχωρήσεις φταίνε για το ότι έχουμε φτάσει εδώ. Δεν παύει να διακηρύσσει ότι η μοίρα Ελλάδας και Κύπρου είναι κοινή, όχι μόνο λόγω εθνικής ταύτισης, αλλά και ταύτισης πηγής κινδύνων (τουρκικός επεκτατισμός).

Κατηγορεί τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ ότι το παίζει Πόντιος Πιλάτος. Δεν χάνει όμως την αισιοδοξία του. Υπάρχει διέξοδος. Αρκεί να παραμείνει η Κύπρος στο πλαίσιο λύσης που καταγράφεται στο ομόφωνο ανακοινωθέν του Εθνικού Συμβουλίου. Όπως αντιλαμβάνεστε, είναι πολύ σημαντική και ενδιαφέρουσα η συνέντευξη που μας έδωσε ο Βάσσος Λυσσαρίδης και η οποία έχει ως εξής:

// Πού βρίσκεται το Κυπριακό σήμερα;
Σε επικίνδυνη εκτροπή. Οι απαράδεκτες δικές μας μονόπλευρες παραχωρήσεις κωδικοποιούνται. Παρʼ όλα αυτά το αδιέξοδο παραμένει. Ο ΓΓ τηρεί ποντιοπιλατική στάση και επιδιώκει έμμεση επιδιαιτησία.
Η Τουρκία εμμένει στον στόχο της αλεξανδρετοποίησης, ο οποίος διευκολύνεται από την εξωφρενική αποδοχή ή, καλύτερα, εισαγωγή εκ μέρους μας πρότασης που παραχωρεί στα 70 εκατομμύρια Τούρκους κοινοτικά δικαιώματα στην Κύπρο. Ακόμα και πριν από την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Η Κύπρος θα αντιμετωπίσει κατακλυσμό Τούρκων και τελικά τουρκοποίηση. Επιβάλλεται άμεση αναίρεση. Ακόμα και η Μ. Βρετανία αποφάσισε ότι ακόμα και σε περίπτωση ένταξης της Τουρκίας δεν θα πρέπει να επιτρέπεται η απρόσκοπτη διακίνηση πολιτών.

// Τι προτείνετε;
Να καταθέσουμε ως πλαίσιο λύσης τις πρόνοιες του ομόφωνου ανακοινωθέντος του Εθνικού Συμβουλίου του Σεπτεμβρίου 2009, που ανεξαρτήτως της αδόκιμης ονοματολογίας (διζωνική, δικοινοτική) προνοεί για ενότητα κράτους, χώρου, λαού, οικονομίας, θεσμών, διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των νόμιμων πολιτών και απαλλαγή από την κατοχή, τους εποίκους, εγγυητές και ξένη στρατιωτική παρουσία.

// Τι γίνεται με τις προτάσεις που ήδη δόθηκαν;
Αυτοαναιρούνται γιατί συγκρούονται με τις πρόνοιες που προανέφερα.

// Κι αν η τουρκική πλευρά τις αποδεχθεί;
Το αποτέλεσμα θα είναι οδυνηρό, γιατί είναι βέβαιο ότι ο λαός θα απορρίψει λύση πάνω σʼ αυτήν τη βάση, που εξισώνει πλειοψηφία και μειοψηφία, στηρίζεται σε ρατσιστικά κριτήρια (Μπαντουστάνς), δημιουργεί αδιέξοδα, διευκολύνει ξένες επεμβάσεις και μετατρέπει (με τους εγγυητές) την Κύπρο σε μεταποικιακό μόρφωμα.

// Η μη ύπαρξη λύσης δεν οδηγεί σε διχοτόμηση;
Η διχοτόμηση αποτελεί αποκρουστικό εθνικό ακρωτηριασμό, όμως οι συζητούμενες λύσεις οδηγούν σε αλεξανδρετοποίηση και εθνικό αφανισμό.
Άλλωστε ο Νταβούτογλου είναι σαφής. Απαιτεί έμμεσο (και αργότερα άμεσο) έλεγχο, γιατί η Κύπρος κατά την άποψή του είναι απαραίτητη για την υλοποίηση των σχεδίων της Τουρκίας να καταστεί περιφερειακή υπερδύναμη με παγκόσμια εμβέλεια. Και προσθέτει ότι κι αν ακόμα δεν υπήρχε ένας Τουρκοκύπριος, η Τουρκία πρέπει να ελέγχει τις κυπριακές εξελίξεις.

// Υπάρχει διέξοδος;
Ναι. Να υιοθετηθεί η γραμμή που προανέφερα και να επιδιωχθεί αυτό να καταστεί η μελλοντική κυβερνητική γραμμή.

// Πώς;
Οι δυνάμεις που συμφωνούν να καταλήξουν σε κοινό υποψήφιο για τις προεδρικές εκλογές.

// Αντιλαμβάνομαι ότι συμφωνήθηκε κοινή γραμμή. Τι απομένει;
Να σταματήσουν οι ταλαντεύσεις και να προβληθεί κοινός υποψήφιος που ενστερνίζεται την κοινή γραμμή.

// Πώς η κατάσταση στην Ελλάδα επηρεάζει την Κύπρο;
Αλληλένδετη η μοίρα. Όχι μόνο λόγω εθνικής ταύτισης, αλλά και ταύτισης πηγής κινδύνων (τουρκικός επεκτατισμός).
Η Τουρκία στοχεύει σε συγκυριαρχία στο Αιγαίο, κυπροποίηση της Θράκης και αλεξανδρετοποίηση της Κύπρου. Η Τουρκία με τον Νταβούτογλου αναβιώνει τον αυτοκρατορικό Οθωμανισμό, αυτοχρίζεται κηδεμόνας των μουσουλμανικών κοινοτήτων του πρώην οθωμανικού χώρου.
Η Ελλάδα υπήρξε –και είναι– το πάγιο στήριγμα του Κυπριακού Ελληνισμού.
Η κρίση (προϊόν της χρηματομεσιτικής κηδεμονίας επί του πολιτικού πέραν των εσωτερικών αδυναμιών και σφαλμάτων) δεν πρέπει να επιτραπεί να οδηγήσει σε μείωση της εθνικής κυριαρχίας ή των εθνικών δυνατοτήτων.
Ο ελληνικός λαός έχει αποθέματα παρακαταθήκης, αξιών και ιστορικών διδαγμάτων για να αντιμετωπίσει με επιτυχία τη σημερινή κρίση. Ενωμένοι, λοιπόν, προς αυτήν την κατεύθυνση. Τυχόν λάθη πρέπει να αντιμετωπισθούν με γνώμονα την από κοινού διορθωτική πορεία.

// Η Κύπρος δεν κινδυνεύει;
Ασφαλώς κινδυνεύει. Όμως δεν είναι αργά να αποφευχθούν τα χειρότερα.

// Πώς επηρεάζει η εξεύρεση κοιτασμάτων;
Ευνοϊκά. Ορθή η απόφαση έναρξης αξιοποίησής τους. Και ορθή η προσπάθεια εμπλοκής πολλών χωρών (εταιρειών), με διαφανείς πάντοτε διαδικασίες.

// Στην Ελλάδα;
Δεν πρέπει να υπάρξει καθυστέρηση. Η Τουρκία δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ως περιφερειακός πειρατής.

// Νέες συμμαχίες; Ισραήλ;
Διαχρονική ρήτρα η αξιοποίηση των εμπλεκόμενων συμφερόντων. Χωρίς εγκατάλειψη παραδοσιακών φίλων ή αλλαγή στάσης σε θέματα αρχών (Παλαιστινιακό).

// Τι επίδραση θα έχει η Αραβική Άνοιξη;
Η κατάληξη δεν είναι ακόμα ορατή. Όμως η αναβάθμιση του λαϊκού ρόλου είναι μη ανατρέψιμη. Δεν πρέπει Ελλάδα και Κύπρος να απουσιάζουν. Η προσπάθεια κηδεμονίας του χώρου από την Τουρκία άρχισε να αποκαλύπτεται.

// Ποια στρατηγική εισηγείσθε για το Κυπριακό;
Επανατοποθέτηση του Κυπριακού στη σωστή αντικατοχική του βάση.
Καταγγελία της Τουρκίας για κατοχή, εθνοκάθαρση και εποικισμό –που αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας–, η οποία (Τουρκία) θα πρέπει να οδηγηθεί στα διεθνή δικαστήρια. Να καταστεί σαφές προς την Τουρκία ότι είναι αδιανόητη η ενταξιακή της πορεία χωρίς συμμόρφωσή της προς τις υποχρεώσεις της και το ευρωπαϊκό κεκτημένο ανεξαρτήτως της κατάληξής της.
Δημιουργία συμμάχων όχι μόνο ενδοευρωπαϊκά, αλλά ευρύτερα.
Αξιοποίηση εμπλεκόμενων συμφερόντων (Ρωσία, Κίνα κ.λπ.).
Ενιαία πανεθνική στρατηγική Ελλάδας και Κύπρου.
Ενίσχυση της άμυνας και του ενιαίου αμυντικού δόγματος.
Αρραγές εσωτερικό μέτωπο στη βάση διεκδικητικής πολιτικής.
Κανένας κατακτητής δεν διαφοροποιεί στάση με παρακλήσεις, εκκλήσεις ή παραχωρήσεις. Μόνο με τη διαπίστωση ότι ευρύτερα συμφέροντα είναι δυνατό να διακυβευτούν.
Ας ξαναμελετήσουμε τον Θουκυδίδη. Υπενθυμίζω ότι ο Μακάριος διακήρυξε ότι ο διακοινοτικός διάλογος διέδραμε τη χρησιμότητά του και πρόσφερε ως άλλοθι την Τουρκία.
Αντίπαλη πλευρά δεν είναι οι Τουρκοκύπριοι, αλλά η πολιτική εθνοκάθαρσης, κατοχής και εποικισμού.

Υπενθυμίζεται ότι η δημογραφική σύνθεση στις τώρα κατεχόμενες περιοχές ήταν 80% Ελληνοκύπριοι και 18% Τουρκοκύπριοι.