Η «εμφυλιοπολεμική» επιχείρηση των μνημονιακών

Η 17η Ιουνίου αναδεικνύεται εκ των πραγμάτων σε μια ιστορική ημερομηνία κατά την οποία θα λάβει χώρα μια στρατηγικής σημασίας σύγκρουση με έντονα ταξικά χαρακτηριστικά: Απέναντι στη μεγάλη κοινωνική-λαϊκή πλειοψηφία έχει διαμορφωθεί ένας «σκληρός πυρήνας» συμφερόντων (διαπλοκή, τραπεζικό κερδοσκοπικό κεφάλαιο, μεταπρατικά συμφέροντα, ιδιοκτήτες ΜΜΕ), ο οποίος, σε αρμονική συνεργασία και σε απόλυτο συντονισμό με τους δανειστές μας, το ΔΝΤ και το 4ο Ράιχ, προσπαθεί να εξαναγκάσει με κάθε τρόπο τον ελληνικό λαό να αναδείξει ως επόμενη κυβέρνηση ένα «σχήμα» που θα αποτελείται από το «τρίο» των «αχυρανθρώπων» του Μνημονίου, δηλαδή τον Αντ. Σαμαρά, την Ντ. Μπακογιάννη και τον Ευάγγ. Βενιζέλο…

Η πρωτοφανής πόλωση, οι ανοιχτές απειλές, οι εκβιασμοί, το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που επιμελώς καλλιεργείται δεν έχει τον χαρακτήρα μιας παραδοσιακής κομματικής / ιδεολογικής σύγκρουσης, αλλά εκφράζει τον φόβο των συμφερόντων αυτών από την πολιτική απόφαση του λαού, όπως αυτή εκδηλώθηκε στις 6 Μαΐου. Στην πραγματικότητα συγκρούονται τα συμφέροντα μιας ολόκληρης κοινωνίας, διακυβεύεται το μέλλον μιας χώρας, απέναντι στα συμφέροντα των δανειστών μας, απέναντι στο 4ο Ράιχ, που επιβάλλει την κατάλυση της εθνικής μας κυριαρχίας, απέναντι στους εγχώριους εκφραστές τους, που δίνουν σήμερα τον «υπέρ πάντων αγώνα».

Είναι γεγονός ότι ο χαρακτήρας αυτής της στρατηγικής σύγκρουσης εκδηλώθηκε και με την ψήφο της 6ης Μαΐου ως αντιπαράθεση μεταξύ των «μνημονιακών» και των «αντιμνημονιακών» δυνάμεων.

Από την επόμενη ημέρα των εκλογών της 6ης Μαΐου τα μνημονιακά συμφέροντα και οι κομματικοί εντεταλμένοι τους επιδιώκουν να μετατοπίσουν τον άξονα της στρατηγικής αυτής σύγκρουσης και να τον ερμηνεύσουν ως σύγκρουση της Κεντροδεξιάς με μια «κομμουνιστική Αριστερά», την οποία οι δυνάμεις αυτές «φιλοτεχνούν» καθημερινώς στα επικοινωνιακά τους επιτελεία και την καταγγέλλουν από τις οθόνες, τις συχνότητες και τις σελίδες των ΜΜΕ.

Η ψυχροπολεμικού χαρακτήρα επιχείρηση αυτή διευρύνεται με την ενεργοποίηση «επίσημων» προσώπων και φορέων που εκφράζουν τα επιτελικά κέντρα του 4ου Ράιχ και της διεθνούς κερδοσκοπίας. Φανταστείτε ποιον άνθρωπο είχαμε διορίσει πρωθυπουργό, ο οποίος -σύμφωνα με το Ρόιτερς- υπέδειξε στον κ. Μπαρόζο να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό για να ψηφίσει τα κόμματα του Μνημονίου… Ενώ ταυτόχρονα ήρθε στη δημοσιότητα έκθεση της Εθνικής Τράπεζας που μας περιγράφει την κόλαση του Δάντη που μας περιμένει αν τολμήσουμε να ψηφίσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ… Δυστυχώς, ιδιαίτερα τα τελευταία δύο χρόνια, η χώρα μας μετατράπηκε σε «τροφείο» προσώπων και μηχανισμών που υπηρετούν τα συμφέροντα της διεθνούς κερδοσκοπίας και τα οποία έχουν καταλάβει καίριες θέσεις σε οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς και δρουν ως «5η φάλαγγα» στις κρίσιμες περιόδους. Το σημερινό «συνονθύλευμα» που εκφράζεται στις εκλογές ως ΝΔ δεν έχει ασφαλώς καμιά σχέση με κεντροδεξιά παράταξη, την οποία επιμένει να υποδύεται. Ούτε τον «κοινωνικό φιλελευθερισμό» μπορεί να εκφράσει ούτε να εκπροσωπήσει την παραδοσιακή «λαϊκή Δεξιά». Φέρει έντονη τη νεοφιλελεύθερη σφραγίδα, ως ιστορική κατάθεση και πράξη με βάση τα όσα νομιμοποίησε, Μνημόνια και Σύμβαση, στην κυβέρνηση Παπαδήμου και επιπρόσθετα ενσωμάτωσε -χωρίς καμιά αντίδραση- τα στοιχεία της Ακροδεξιάς που «αλιεύθηκαν» από τον ΛΑΟΣ, επισημοποιώντας την οριστική μετάλλαξή της σε ακροδεξιό-νεοφιλελεύθερο σχηματισμό. Αυτόν τον ρόλο εντέλλεται τώρα να υπηρετήσει.

Στην ενδεχόμενη επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, όλο το πολιτικό σκηνικό θα αναδιαρθρωθεί ριζικά. Ο Αντ. Σαμαράς -που είναι ήδη προγραμμένος- θα αποπεμφθεί πάραυτα και στη ΝΔ θα επανέλθει η διάκριση μεταξύ Καραμανλικών και Μητσοτακικών -η κ. Ντ. Μπακογιάννη είναι ήδη υποψήφια για την αρχηγία- με βορά τα «ορφανά» του Αντ. Σαμαρά…

Όσο για το ΠΑΣΟΚ, μια νέα οδυνηρή ήττα θα αποτελέσει την αφετηρία για την επίσημη διάλυσή του και την αλλαγή του ονόματος, των συμβόλων του, των διακηρύξεών του. Ο νυν πρόεδρός του, άλλωστε, από τα φοιτητικά του χρόνια έδειχνε προτίμηση σε πολιτικοϊδεολογικούς χώρους «τύπου» ΚΟΔΗΣΟ…

Η στρατηγικού χαρακτήρα σύγκρουση της 17ης Ιουνίου εκφράζεται με την αντιπαράθεση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ σε κομματικό επίπεδο. Υπάρχουν όμως βασικές διαφορές όσον αφορά τη σχέση τους με την κοινωνική τους βάση, με το εκλογικό σώμα.

Ο Αντ. Σαμαράς και η ΝΔ προσπαθούν να αθροίσουν ψήφους από τα θεωρούμενα ως συγγενικά τους κόμματα. «Όπλο» τους είναι ο φόβος, η απειλή, ο εκβιασμός. Δεν πρόκειται δηλαδή για ενεργοποίηση θετικών κινήτρων, αλλά για εκφοβισμό των ψηφοφόρων. Αυτό που θα «δέσει» τον ψηφοφόρο της ΝΔ με το κόμμα αυτό θα είναι τελικώς ο εκβιασμός και ο τρόμος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα, δεν αντλεί ψηφοφόρους μόνο από «γειτνιάζοντα» πολιτικοϊδεολογικά σχήματα, αλλά γίνεται αποδέκτης πολλών ρευμάτων που δεν έχουν συγκεκριμένη κομματική αναφορά. Πρόκειται στην πράξη για μια «κοινωνικοπολιτική» ψήφο που περιέχει την ελπίδα και την προσδοκία ότι θα καταστεί δυνατό να ανασχεθεί η πορεία της καταστροφής. Όμως η επιχείρηση τρομοκράτησης και εκφοβισμού της κοινωνίας, η οποία ξεδιπλώνεται από τα μνημονιακά συμφέροντα, δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά μόνο με αποκαλύψεις και καταγγελίες.

Χρειάζεται συγκεκριμένο πρόγραμμα με σαφείς επιλογές, με συνεκτικά βήματα, ώστε μια νέα, αντιμνημονιακή κυβέρνηση να μπορέσει να θέσει εξαρχής τους όρους διαπραγμάτευσης με τους δανειστές μας και να διαμορφώσει ένα σχέδιο διάσωσης και ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας. Μόνο με τον τρόπο αυτό η ελπίδα θα μετατραπεί σε πίστη, σε δύναμη ικανή να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που έρχονται μετά τη 17η Ιουνίου.