Αόριστο το κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ

Η συγκομιδή μέχρι τώρα είναι φτωχή, για να μην πούμε μηδενική. Στο προσκλητήριο ανταποκρίθηκε μόνο η Ντόρα Μπακογιάννη και οι τέως βουλευτές του ΛΑΟΣ. Τα υπόλοιπα στελέχη της παλιάς ενιαίας Δεξιάς παράταξης δεν ανταποκρίθηκαν. Αλλά εμείς απορούμε: πώς είναι δυνατόν ο κ. Σαμαράς να καταφέρει να κτίσει ένα νέο οικοδόμημα με μεταχειρισμένα υλικά κατεδάφισης; Ο λαός στις εκλογές της 6ης Μαΐου κατεδάφισε και το κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη και το κόμμα του Καρατζαφέρη.
Kαι ακόμη σημειώνουμε και την αντίφαση που υπάρχει μέσα στο μέτωπο που ανακοίνωσε ο κ. Σαμαράς. Πώς είναι δυνατόν να συνυπάρξει εθνικό μαζί με ευρωπαϊκό μέτωπο και να αποτελέσουν ένα ενιαίο κομματικό σύνολο; Εδώ αστόχησε ο πρόεδρος της ΝΔ στην προσπάθειά του να δείξει ότι η Ελλάδα λατρεύει την Ευρώπη. Και το εθνικό συμφέρον υποχωρεί έναντι του ευρωπαϊκού; Δεν αμφισβητούμε τη φιλοπατρία του, αλλά έχουμε τη γνώμη ότι θα πρέπει να διευκρινίσει ότι υπεράνω της Ευρώπης, των συμφερόντων της και της πολιτικής της τοποθετεί την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Ελλάδος και του ελληνικού λαού. Αυτό το σάλπισμα για ενιαία κάθοδο της Δεξιάς στις προσεχείς εκλογές και η απόφαση συνεργασίας με την Ντόρα Μπακογιάννη προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις πολλών στελεχών της ΝΔ. Αλλά και πολλοί ψηφοφόροι που είχαν αποφασίσει να στηρίξουν στις προσεχείς εκλογές το κόμμα της ΝΔ, τώρα, με τη συνεργασία της Ντόρας Μπακογιάννη, ξανασκέπτονται πλέον εάν θα πρέπει να στηρίξουν το φιλομνημονιακό μέτωπο που φιλοδοξεί να παρουσιάσει ο κ. Σαμαράς στις προσεχείς εκλογές.

Για να μπορέσει να στηρίξει η ΝΔ τη φιλομνημονιακή πολιτική της, τώρα θα καταφύγει σε μια άστοχη και αθεμελίωτη καταστροφολογία, για να απολογηθεί στον λαό για τη μετάλλαξη του κ. Σαμαρά σε θαυμαστή του Μνημονίου και της Ευρώπης, που με τα μέτρα που εισηγήθηκε η ΕΕ και το ΔΝΤ στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, εξόντωσε και τον λαό και το ελληνικό κράτος. Βέβαια είναι γεγονός ότι και η ΕΕ και το ΔΝΤ απαιτούσαν μέτρα για τη δημοσιονομική εξισορρόπηση και μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, στις δομές του κράτους και στις εργασιακές σχέσεις. Αλλά τα συγκεκριμένα μέτρα, προς την κατεύθυνση αυτή, τα σοφίστηκαν οι υπουργοί των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου. Τα μέτρα αυτά ο κ. Σαμαράς στην περίοδο του Α’ Μνημονίου τα θεωρούσε λάθος. Και σε κάθε περίπτωση το τόνιζε αυτό. Όταν τέθηκε το θέμα της σύναψης του δεύτερου δανείου και του Β’ Μνημονίου, ο Σαμαράς παρουσίασε μια φανατική μετάλλαξη κι από επικριτής της λάθος πολιτικής, έγινε ένθερμος υποστηρικτής της. Δεν γνωρίζουμε φυσικά τις πιέσεις που ασκήθηκαν και τους εκβιασμούς από τους δανειστές μας. Εκείνο όμως που είναι βέβαιο και για το οποίο θα πρέπει να απολογηθεί στον λαό ο πρόεδρος της ΝΔ είναι ότι σύρθηκε από ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες σε μια πολιτική επιλογή που αμνηστεύει τα λάθη της κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 2,5 χρόνια. Και με τον τρόπο αυτό δικαιώνονται οι δύο αρχιτέκτονες της οικονομικής πολιτικής, Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος. Και απέκτησαν και αυτοί επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν την εξόντωση του ελληνικού λαού. Πέραν αυτού αποδυνάμωσε και την προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης των Μνημονίων. Και παρά την υπόσχεσή του ότι θα ζητήσει την εκ νέου διαπραγμάτευση, δεν έχει πλέον το ηθικό έρεισμα για να ζητήσει κάτι τέτοιο από την «τρόικα».

Οι δύο επιστολές που έστειλε στην «τρόικα», με τις οποίες έκανε δεκτές τις ρυθμίσεις τής δεύτερης δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου που τη συνοδεύει, του αφαιρούν κάθε δικαίωμα να ζητήσει την ανατροπή αυτών των συμφωνιών που έχουν επικυρωθεί και με την ψήφο του κόμματός του στη Βουλή των Ελλήνων. Και είναι τόσο πολύ δεσμευτικές οι υποχρεώσεις μας, που απορρέουν από αυτές τις συμφωνίες, που η «τρόικα» έχει αποθρασυνθεί και απαιτεί όλες οι δεσμεύσεις να υλοποιηθούν για να συνεχιστεί η στήριξη της χώρας μας. Να γιατί επέμεναν τότε να υπογράψει ο κ. Σαμαράς τις επιστολές αυτές και δεν αποκλείεται αυτές να είναι έμπνευση και του κ. Βενιζέλου, ο οποίος και πρώτος μίλησε για υπογραφή τέτοιων επιστολών. Φαίνεται ότι οι δεσμεύσεις είναι τόσο σκληρές, ώστε καμία άλλη ελληνική κυβέρνηση στο μέλλον δεν θα θελήσει ή δεν θα μπορέσει να τις εφαρμόσει.

Ο κ. Σαμαράς, στη συγκέντρωση του πολιτικού συμβουλίου της ΝΔ στο ΣΕΦ στις 26 Μαΐου, στην ομιλία του ανέφερε ότι η ΝΔ έχει εντοπίσει τους τομείς εκείνους για τους οποίους θα ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση. Δεν ανέφερε όμως λεπτομέρειες, για να γνωρίζει ο λαός ποιες ρυθμίσεις και μέτρα του Μνημονίου θα τεθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο κ. Σαμαράς οφείλει να γίνει σαφής.

Στην ομιλία του στο ΣΕΦ ο κ. Σαμαράς πολύ σωστά μίλησε για αναστήλωση του κύρους των θεσμών. Και υποσχέθηκε ότι, στην περίπτωση κατά την οποία το κόμμα του κληθεί να κυβερνήσει, θα αγωνιστεί για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, της εκτελεστικής εξουσίας και της νομοθετικής. Ασφαλώς η αναστήλωση του κύρους των δημοκρατικών μας θεσμών είναι αναγκαία και κατεπείγουσα. Δεν μίλησε όμως για την επανίδρυση του κράτους. Σήμερα διαπιστώνουμε ότι έχουν απομείνει μερικά μόνο υπολείμματα του κράτους.

Δεν μας είπε αν θα επαναφέρει το κράτος πρόνοιας, αν θα αναστηλώσει την πρότερη δραστηριότητα του ΕΣΥ, το οποίο κατεδαφίστηκε από τον κ. Λοβέρδο. Δεν μας είπε εάν έχει πρόγραμμα εξυγίανσης ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού και αναβάθμισης της απόδοσής του, και κυρίως στους τομείς του περιορισμού της εγκληματικότητας και της προστασίας της χώρας μας από τη λαθρομετανάστευση, ώστε ο έλληνας πολίτης να αισθανθεί ασφαλής στον τόπο του.

Μόνο ευχές και αοριστολογίες ακούσαμε, χωρίς συγκεκριμένα μέτρα. Ας ευχηθούμε ότι μέχρι τις εκλογές θα ανακοινώσει συγκεκριμένα μέτρα πάνω στο σημαντικό και επείγον αυτό θέμα. Πάντως εμείς, από την πλευρά μας, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι μια χώρα που δεν διαθέτει ισχυρό κρατικό μηχανισμό, καλοστημένο και αποδοτικό, γίνεται κράτος που συνεχώς εισπράττει σφαλιάρες από εχθρούς και φίλους. Αυτό δηλαδή που βιώνουμε σήμερα.

Ας πάμε τώρα και σε ένα θέμα που αποτελεί επίσης επείγουσα αναγκαιότητα. Είναι το θέμα της ανάπτυξης. Και αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα μόνο για την Ελλάδα, αλλά σχεδόν για ολόκληρη την Ευρώπη. Η πιο ανεπτυγμένη περιοχή της Ευρώπης (δηλαδή η Ευρωζώνη) εισέρχεται πλέον σε κατάσταση ύφεσης. Και αυτό έχει τρομοκρατήσει όλους τους ιθύνοντες, που ανακάλυψαν ότι όλα είναι χαμένα χωρίς ανάπτυξη. Και δημοσιονομική εξυγίανση δεν μπορεί να επιτευχθεί με ύφεση. Γιατί η ύφεση προκαλεί μείωση των δημοσίων εσόδων και παράλληλα αύξηση των κρατικών δαπανών. Πώς η μελλοντική κυβέρνηση της ΝΔ και των άλλων προθύμων που θα συνεργαστούν μαζί της θα μπορέσει να εφαρμόσει μια αναπτυξιακή πολιτική με τα σημερινά δεδομένα; Στο ΣΕΦ στην ομιλία του ο κ. Σαμαράς πολύ σωστά επεσήμανε τη σπουδαιότητα για την εφαρμογή μιας αποτελεσματικής αναπτυξιακής πολιτικής, που θα προκαλέσει φυσικά και σημαντικό περιορισμό της ανεργίας.

Δεν παρουσίασε όμως ένα ολοκληρωμένο αναπτυξιακό πλάνο. Και προπαντός παρέλειψε να μας πει τις πηγές χρηματοδότησης της ανάπτυξης. Με ποια μέτρα συγκεκριμένα θα προχωρήσει στην ανάπτυξη και πώς θα χρηματοδοτηθούν αυτά τα έργα; Μήπως υπολογίζει μόνο στις επιχορηγήσεις και στα προγράμματα του ΕΣΠΑ; Το ΕΣΠΑ χρόνια τώρα επιδοτεί την εκτέλεση ορισμένων έργων, αλλά ανάπτυξη δεν βλέπουμε.

Ο κ. Σαμαράς ίσως έχει τη γνώμη ότι τα αναπτυξιακά μέτρα που ανακοίνωσε κατά την προεκλογική περίοδο των εκλογών της 6ης Μαΐου στο Ζάππειο, αποτελούν ολοκληρωμένη πολιτική. Πλανάται. Αυτά αποτελούν μεμονωμένα μέτρα, τα οποία δεν θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη. Ο κ. Σαμαράς πρέπει να ανακοινώσει στον λαό, και να απαντήσει:

A) Πώς και με ποια συγκεκριμένα μέτρα θα μπορέσει να τονώσει την εσωτερική και εξωτερική κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών; Και για να γίνει αυτό θα πρέπει στην εσωτερική αγορά το κράτος να τονώσει τα εισοδήματα ώστε ο λαός να αποκτήσει ισχυρότερη αγοραστική δύναμη. Και επίσης να λάβει μέτρα για την αύξηση της εξαγωγικής δραστηριότητας των ελληνικών επιχειρήσεων. Η ανάπτυξη, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, περνάει και από τις εξαγωγές. Μέσα στα πλαίσια του Μνημονίου πώς θα μπορέσει να περάσει τέτοια μέτρα που συνεπάγονται αύξηση των δημοσίων δαπανών, όταν η «τρόικα» συνεχώς απαιτεί περιορισμούς στις δημόσιες δαπάνες;

Β) Ποια θα είναι η πολιτική κινήτρων για νέες επενδύσεις; Με ποια συγκεκριμένα μέτρα θα επιδιώξει επαναπατρισμό των ελληνικών κεφαλαίων, που φυγαδεύτηκαν στο εξωτερικό την τελευταία διετία, καθώς και ξένων επενδύσεων στην πραγματική οικονομία;

Με ποια μέτρα θα μπορέσει να πειθαναγκάσει τις ιδιωτικές τράπεζες να συμμετάσχουν στην αναπτυξιακή προσπάθεια; Και Γ) Με ποια μέτρα θα άρει τις αδικίες που έχει προκαλέσει η εφαρμογή της εργατικής πολιτικής των κυβερνήσεων Παπανδρέου – Παπαδήμου; Μέχρι το τέλος της προεκλογικής περιόδου ελπίζουμε ότι ο κ. Σαμαράς θα είναι σε θέση να ανακοινώσει ένα πλήρες πρόγραμμα οικονομικής ανόρθωσης της χώρας μας.