Το πρόβλημα φορολόγησης αγιορείτικων αγροτικών μετοχίων στην ελληνική επικράτεια
Είναι «ανοικτό το ενδεχόμενο να ζητηθεί από τη… Ρωσία να επέμβει δυναμικά!». Και μάλιστα να επέμβει ο Β. Πούτιν, ως προστάτης της Ορθοδοξίας, στο πλαίσιο της «ιδέας δημιουργίας Ορθοδόξου Βατικανού» και «ενός ορθοδόξου τόξου», «με το Άγιον Όρος στο επίκεντρο αυτού του σχεδίου».
Γιατί, άραγε, αυτός ο κατά φαντασίαν σεισμός; Η εν κρανίω τρικυμία; «Να μην υπάρχουν τόσο μεγάλες φορολογικές επιβαρύνσεις» στα αγροτικά μετόχια του Αγίου Όρους στην ελληνική επικράτεια, λέει το μπλογκ. Και υπάρχει περίπτωση «οι ηγούμενοι να συλλαμβάνονται ως φοροφυγάδες και να κατάσχεται η περιουσία τους!». Αν δεν γίνουν αυτές οι ελαφρύνσεις, δυνατόν «να σημάνει το τέλος της Ορθοδοξίας» και «το Άγιον Όρος θα διακόψει κάθε σχέση με την “κατεχόμενη” Ελλαδική Πολιτεία, θα κηρυχθεί σε διωγμό και θα ζητήσει τη βοήθεια της Ρωσίας και του νέου ηγέτη της Β. Πούτιν, στον οποίο πρόσφατα αρνήθηκε ευσχημόνως να επισκεφθεί το Άγιον Όρος τη Μεγάλη Εβδομάδα!».
Πώς έχει, όμως, το ζήτημα στις πραγματικές διαστάσεις του; Σήμερα όλοι οι Έλληνες, ο λαός, είμαστε υπό καθεστώς φορολογικής ομηρίας και άχθους -επτωχεύσαμεν εν μια νυκτί- λόγω του σεσηπότος πολιτικού συστήματος, που διαχρονικά οδήγησε σταδιακά την ωραία πατρίδα μας στο κατάντημα αυτό, του κάτω παρασυρμού. Από τη φορολόγηση, λοιπόν, ουδείς εξαιρείται. Προπαντός ο έχων διά φρικτών όρκων ορκισθεί ακτημοσύνην. Εντούτοις, απαιτείται διάκριση φορολογική έναντι θεσμών, από τη φύση τους, φιλανθρωπίας. Π.χ., της Εκκλησίας της Ελλάδος, του Αγίου Όρους κ.λπ. ομοίων, που ηγούνται στον αγώνα αλληλεγγύης και ανακουφίσεως των ενδεών συμπολιτών μας. Η Ιερά Κοινότητα στο Ανακοινωθέν της 15ης Μαΐου θέτει μετριοπαθώς το πρόβλημα της φορολόγησης επί της ορθής βάσεως, εις πρόβλεψη της «στοιχειώδους συντηρήσεως (όχι της αναστηλώσεως) των κτιρίων, της διαβιώσεως των μοναχών και της φιλοξενίας των προσκυνητών». Και αναγνωρίζει ότι υφίσταται εν εξελίξει με την Πολιτεία διάλογος για το πρόβλημα, το οποίο «έχει γίνει κατανοητό από την πολιτική ηγεσία για τη νομοθετική διευθέτησή του».
Τα άλλα, άκριτα και μεγαλόστομα αγιορείτικων κύκλων είναι για τον κάλαθο των αχρήστων. Το Άγιον Όρος, κατά το Σύνταγμα, τον Καταστατικό Χάρτη του 1924 και τους νόμους του κράτους, είναι ελληνική επικράτεια, ασχέτως του αυτοδιοικήτου. Είναι αναπόσπαστο τμήμα της Ελλάδος, της Ελληνικής Μακεδονίας, με τις θυσίες και το αίμα των παιδιών της Ελλάδος και αγιορειτών πατέρων. Το Ανακοινωθέν της Διπλής είναι σαφές και αναλλοίωτο: «Το Άγιον Όρος αποτελεί αναπόσπαστον τμήμα του ελληνικού κράτους και για την επίλυσιν των εκάστοτε προβλημάτων του προσπαθεί να συνεργάζεται εποικοδομητικώς και γονίμως με τους εκπροσώπους του».
Για δε τα «ορθόδοξα τόξα» και το «Ορθόδοξο Βατικανό» (κατ’ απομίμηση του Βατικανού του Πάπα Ρώμης, «πολύ φίλου» του Αγίου Όρους), «με το Άγιον Όρος στο επίκεντρο αυτών των σχέσεων», να πούμε τα εξής, ισχύοντα διαχρονικά: Το Άγιον Όρος είναι πνευματική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διά του Πατριάρχου του ως Επισκόπου του Αγίου Όρους. Μέσω αυτού και μόνο μπορεί να διαδραματίσει πανορθόδοξο προσκυνηματικό ρόλο. Δίχα αυτού ουδέν ευοδούται στο Επίσημο Σύστημα Διοικήσεως της κατ’ Ανατολάς Ορθοδόξου Εκκλησίας. Οι αντίθετες, ασύντακτες πρωτοβουλίες είδαμε πού οδήγησαν τα πράγματα στο πρόσφατο παρελθόν.