Ο λάκκος που έσκαψε ο λαός
Η κυρία Παπαρήγα διαπίστωσε μετεκλογικώς ότι ο λαός έκανε λάθη και ότι με τη νέα ψήφο του θα πρέπει να τα διορθώσει. Μιλούσε βεβαίως για το κόμμα της. Όμως αυτή, την ίδια εκτίμηση περί λάθους του λαού, στις εκλογές της 6ης Μαΐου του 2012, θα μπορούσαν να κάνουν για ευνόητους λόγους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα του κ. Μάνου και της κ. Μπακογιάννη, του κ. Καρατζαφέρη βεβαίως και παντός άλλου που αισθάνθηκε αδικημένος από τον λαό και από το εκλογικό αποτέλεσμα.
Ενδεχομένως, στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση κάποιοι που δεν θα ευνοηθούν από το αποτέλεσμα να πουν αυτοί, με τη σειρά τους, ότι ο λαός ψήφισε λάθος. Ή κάποιοι άλλοι ότι το λάθος του ο λαός το διόρθωσε. Όπως και να έχει όμως το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών, όσον αφορά αυτές της 6ης Μαΐου η αλήθεια είναι ότι ο λαός επεχείρησε να σκάψει, εκ του ασφαλούς, τον λάκκο στα δύο μεγάλα κόμματα και έπεσε μέσα ο ίδιος. Βεβαίως, μένει αυτό να επιβεβαιωθεί στην προσεχή κάλπη, οπότε και θα αποκαλυφθεί η σημερινή υποψία ότι:
(α) Στις προηγούμενες εκλογές ο κόσμος είχε περίπου ως δεδομένο –αποδεχόμενος ότι η λαϊκή τάση δεν ευνοούσε αυτοδυναμίες– ότι τα δύο μεγάλα κόμματα θα μπορούσαν να σχηματίσουν μαζί μια κυβέρνηση, διαθέτοντας τον επαρκή αριθμό βουλευτικών εδρών στο Κοινοβούλιο.
(β) Με εδραία τη λαϊκή αυτή πεποίθηση, ο κόσμος θεώρησε ότι θα μπορούσε, επομένως, να στείλει και ένα τιμωρητικό μήνυμα στα δύο μεγάλα κόμματα, ψηφίζοντας είτε μικρότερα αντιμνημονιακά είτε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν συνέβη όμως αυτό που περίμενε ο λαός και άρχισε να τρομάζει για τα «ευρουδάκια» του, μόλις τα πολιτικώς και πολύ περισσότερο κυβερνητικώς άπειρα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν να μιλούν για μονομερείς καταγγελίες, για τα καλά της δραχμής και, κατʼ επέκταση, για έξοδο από την κακή Ευρώπη. Ο δε αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, που ασφαλώς έχει περισσότερο μυαλό από τους ανεμοδείκτες της ροζ Αριστεράς, βλέποντας το φάσμα της εξουσίας ή της συνδιακυβέρνησης, προσπαθούσε και προσπαθεί με λεκτικές πιρουέτες, που θυμίζουν τον μακαρίτη τον Ανδρέα, να διορθώσει τις πολιτικές γκάφες των στελεχών του, που δημιουργούν πλήθη κοψοχέρηδων που φοβούνται για τις καταθέσεις τους. Αν τους πείσει ο κ. Τσίπρας ότι «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ δεν είναι το ίδιο συνδικάτο» –για να θυμηθούμε και τη σημειολογική αξία του συνθήματος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ– τότε όντως θα έχει γεννηθεί ο καινούργιος Ανδρέας. Αν και οι τάσεις δείχνουν να εκπληρούται ο απλός διακαής πόθος του κ. Τσίπρα. Να κάνουν οι άλλοι συγκυβέρνηση και αυτός να είναι η αξιωματική αντιπολίτευση, ώστε να μπορεί να λέει ό,τι θέλει, αυξάνοντας τη λαϊκή του απήχηση. Κάνοντας συγχρόνως μικρές στροφούλες, όπως τα μεγάλα τάνκερ, μην τυχόν και του έλθει κάποτε στα χέρια κανένα απροσδόκητο δώρο εξουσίας, και είτε δεν ξέρει τι να το κάνει είτε το χρησιμοποιήσει σε βάρος, τελικώς, της Ελλάδας, εγκλωβισμένος στις σημερινές θεσμικές και οικονομολογικές ανοησίες του κόμματός του….
Λούκουλλος