Στη δίνη δεύτερης συνεχόμενης προεκλογικής περιόδου

Τρεις εκλογικές αναμετρήσεις σε Γαλλία, Ελλάδα και Ρηνανία (το πολυπληθέστερο γερμανικό κρατίδιο) αποδοκίμασαν την πολιτική της Μέρκελ, που έχει καταδικάσει την Ευρώπη σε σκληρή λιτότητα. Πριν η Μέρκελ συντριβεί εκλογικά, θα πρέπει να κατανοήσει ότι πέρα από τους αριθμούς υπάρχουν και οι άνθρωποι. Και η οικονομία θα πρέπει πρώτιστα να εξυπηρετεί και να ικανοποιεί τις ανάγκες των λαών, γιατί διαφορετικά δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης. Ένα τοπίο ρευστό δημιουργείται τώρα στην Ευρώπη, το οποίο ασφαλέστατα θα κονιορτοποιήσει Μνημόνια, λιτότητες και τα λοιπά αντιλαϊκά μέτρα, που έχει σοφιστεί και εφαρμόζει το οικονομικοπολιτικό κατεστημένο. Ήδη διαγράφεται στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη ισχυρή τάση αποδοκιμασίας των πολιτικών και οικονομικών επιλογών της Μέρκελ.

Kαι εν όψει αυτών των αλλαγών, που διαφαίνονται στον ορίζοντα, είναι πολύ ύποπτο το γεγονός ότι τα δύο τέως μεγάλα κόμματα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η οικονομική ελίτ της χώρας μας, εξακολουθούν να υποστηρίζουν με φανατισμό τα Μνημόνια και την αποτυχημένη οικονομική τους πολιτική. Γι’ αυτό και ο ελληνικός λαός στις πρόσφατες εκλογές της 6ης Μαΐου μίκρυνε αυτά τα δύο κόμματα και στις προσεχείς εκλογές που θα γίνουν θα πρέπει να τα καταστήσει μικροσκοπικά. Αυτά ως γενικές παρατηρήσεις. Και ας έρθουμε τώρα στις δικές μας εξελίξεις.

Η πρώτη φάση των διερευνητικών εντολών για σχηματισμό κυβέρνησης έληξε με παταγώδη αποτυχία. Οι προσπάθειες του Προέδρου της Δημοκρατίας για σχηματισμό κυβέρνησης ευρύτερης συνεργασίας δεν μπόρεσαν να ευοδωθούν. Προσέκρουσαν σε σκοπιμότητες. Όμως στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Έτσι, σ’ αυτές τις περιπτώσεις όλα τα δημοκρατικά Συντάγματα, και το δικό μας φυσικά, προβλέπουν τη διεξαγωγή επαναληπτικών εκλογών, με την ελπίδα ότι θα αρθεί έτσι το αδιέξοδο. Μέσα στην προσπάθεια λύσης του αδιεξόδου, με τη μέθοδο της κατατρομοκράτησης του λαού για την πορεία της οικονομίας, εκτοξεύονται πολλές αρνητικές εξελίξεις. Ισχυρίζονται πολλοί ότι τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους επαρκούν μόνο για τις υποχρεώσεις του Δημοσίου μέχρι το τέλος Ιουνίου. Και αν πράγματι ισχύει αυτό, ποιοι άραγε είναι οι υπεύθυνοι; Εδώ και δύο μήνες ακούμε ότι είναι έτοιμα για αποστολή από το υπουργείο Οικονομικών προς τους φορολογούμενους τα εκκαθαριστικά για την καταβολή των καθυστερημένων φόρων σε βάρος των ιδιοκτητών ακινήτων, των ετών 2009-2010-2011. Εάν είχαν εισπραχθεί αυτοί οι φόροι, θα είχαν αυξηθεί τα ταμειακά διαθέσιμα του Δημοσίου. Επίσης, τέτοια εποχή τα προηγούμενα χρόνια είχαν λήξει όλες οι προθεσμίες για την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων εισοδήματος. Και είχε αρχίσει η είσπραξη των φόρων. Προς τι η αναβολή αυτή, που προκάλεσε καθυστέρηση στην είσπραξη δημοσίων εσόδων; Όλα αυτά υποχρεωτικά θα επιβαρύνουν, δυστυχώς, τους φορολογουμένους. Και έγιναν, φρονούμε, ίσως σκόπιμα, για να προκαλέσουν ταμειακά προβλήματα και να τρομοκρατήσουν τον λαό ότι χωρίς Μνημόνια δεν μπορεί να σταθεί όρθια η χώρα. Εδώ δημιουργούνται και πολιτικές και ποινικές ευθύνες σ’ αυτούς που προκάλεσαν αυτήν την υστέρηση των φορολογικών εσόδων του κράτους.

Ένα άλλο που πρέπει να επισημανθεί είναι ο ισχυρισμός για κατάρρευση του τραπεζικού μας συστήματος και η ενίσχυση των τραπεζών με πλουσιοπάροχες ενισχύσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό (από την εποχή ακόμη της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή), που δυστυχώς δεν προκάλεσε κανένα θετικό αποτέλεσμα. Οι τράπεζες, που προκάλεσαν την κρίση και έσπειραν στις οικονομίες την ύφεση, προσπαθούν τώρα να επωφεληθούν από την κρίση, στηριζόμενες στη δύναμη που απέκτησαν με τη διαπλοκή τους με την πολιτική εξουσία. Διαπλοκή που φυσικά δεν στερείται ωφελημάτων για τους διαπλεκόμενους. Οι τράπεζες εισέπραξαν (και από τις επιχορηγήσεις του κρατικού προϋπολογισμού και από τον δανεισμό τους από την ΕΚΤ με το χαριστικό επιτόκιο κάτω του 1%) το τεράστιο ποσόν των 150 δισ. ευρώ περίπου, χωρίς αυτά τα χρήματα να δοθούν στην πραγματική οικονομία και έτσι να αποφευχθεί η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά και η ύφεση. Και τώρα, με τον δεύτερο δανεισμό, προβλέπεται ενίσχυση των τραπεζών με 30 δισ. ευρώ, τα οποία φυσικά θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι, καθώς ενσωματώνονται στο δημόσιο χρέος. Και βέβαια πρέπει να ομολογήσουμε ότι είναι βάσιμη η άποψη ότι το τραπεζικό σύστημα είναι βασικό εργαλείο ανάπτυξης. Οι τράπεζες θεωρούνται ότι είναι οι αιματοδότες της οικονομίες. Με μια προϋπόθεση όμως, ότι εξασφαλίζουν ρευστότητα στην αγορά και δεν κλειδώνουν τις καταθέσεις του κοινού και τα κεφάλαιά τους στα θησαυροφυλάκιά τους. Πέραν αυτών, πρέπει να δεχθούμε ότι το πρόβλημα της μεταχείρισης του τραπεζικού συστήματος είναι πάρα πολύ ευαίσθητο. Καθώς παραδοσιακά οι τράπεζες αποτελούν καταφύγιο των οικονομιών μιας μεγάλης μερίδας του κοινού. Το οποίο κοινό, για εξασφάλισή του, κυρίως οι μεγάλης ηλικίας καταθέτες, οδηγεί τις οικονομίες του στις τράπεζες. Από την άποψη αυτή, ο κ. Τσίπρας και τα άλλα κόμματα της Αριστεράς θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικά στο θέμα της εξασφάλισης εγγυήσεων για τους μικροκαταθέτες. Και οι βουλευτές των αριστερών κομμάτων πρέπει να προσέχουν τις δηλώσεις τους πάνω στο θέμα αυτό και να μην αυτοσχεδιάζουν στα κανάλια.

Το οικονομικοπολιτικό κατεστημένο τρομοκρατεί τον λαό με το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή;». Πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν είναι ποτέ δυνατόν να παραμείνει το κράτος χωρίς νόμισμα. Επομένως και εάν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να μας οδηγήσουν στην έξοδο από την Ευρωζώνη (και το ευρώ), δεν θα έρθει η συντέλεια, όπως ισχυρίζονται μερικοί που έχουν ιδιαίτερα συμφέροντα στη διατήρηση του ευρώ. Το παν εξαρτάται από τη μεθοδολογία και τα μέτρα που θα ληφθούν κατά τη νομισματική μεταρρύθμιση. Και κυρίως από την ισοτιμία που θα καθοριστεί για να μετατραπεί το ευρώ σε δραχμή. Αυτό το τεράστιο θέμα είναι πρόωρο για συζήτηση.

Μετά τις εκλογές σε Ελλάδα, Γαλλία, Ρηνανία-Βεστφαλία, αρχίζει να διαμορφώνεται μια νέα πραγματικότητα στον ευρωπαϊκό οικονομικό ορίζοντα. Πολλοί κορυφαίοι παράγοντες της ΕΕ και της Ευρωζώνης, αλλά κυρίως της Γερμανίας, άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι η πολιτική λιτότητας, την οποία υποστηρίζει η κ. Μέρκελ, οδηγεί τα κράτη της γηραιάς ηπείρου σε διαρκή και βαθιά ύφεση. Αυτό έχει συνέπεια τον δραστικό περιορισμό της κατανάλωσης αγαθών και υπηρεσιών από το ευρύτερο ευρωπαϊκό κοινό, το οποίο δεν θα διαθέτει πλέον ικανή αγοραστική δύναμη. Η κατάσταση αυτή, ως τελικό αποτέλεσμα θα έχει τη μείωση των εξαγωγών των πλούσιων χωρών της Βόρειας Ευρώπης, και κυρίως της Γερμανίας, και γι’ αυτό ίσως οι Γερμανοί ψηφοφόροι στις πρόσφατες εκλογές της Ρηνανίας αποδοκίμασαν αγρίως το κόμμα της κ. Μέρκελ. Και αυτό ίσως αναγκάσει τη γερμανική κυβέρνηση να δείξει κατανόηση και να μην επιμείνει σε σκληρή λιτότητα εν ονόματι της εξασφάλισης δημοσιονομικής ισορροπίας. Από πλευράς ελληνικής, το θέμα παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον, καθώς και η δική μας η κυβέρνηση, κάτω από τη λαϊκή αγανάκτηση, θα πρέπει να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων και των Μνημονίων. Τώρα υπάρχουν πρόθυμοι ανώτατοι αξιωματούχοι της ΕΕ που θα κατανοήσουν το δίκαιο του ελληνικού αιτήματος. Μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις Παπανδρέου – Παπαδήμου δεν έκαναν κανενός είδους διαπραγμάτευση για τις απαιτήσεις των δανειστών μας. Τις δέχονταν όλες χωρίς αντίρρηση, σαν να ήταν οι «δέκα εντολές του Μωυσή» που θα έσωζαν την Ελλάδα! Οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας οδηγούν σε δεύτερες επαναληπτικές εκλογές. Ο ελληνικός λαός θα πρέπει και πάλι να δώσει αρκετή δύναμη στα κόμματα που μάχονται τα Μνημόνια, για να μπορέσει η μελλοντική κυβέρνηση να συζητήσει και να πετύχει από τους εταίρους μας στην Ευρωζώνη μετριασμό των επαχθών όρων των Μνημονίων. Και στην περίπτωση κατά την οποία τα κόμματα που υποστηρίζουν τα Μνημόνια σχηματίσουν κυβέρνηση μνημονιακού μετώπου, θα πρέπει και αυτά να αρχίσουν μια προσπάθεια βελτίωσης των όρων, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να ξεφύγει από την ύφεση και να ανασάνει ο λαός.

Η χώρα μας εισέρχεται στη δίνη μιας συνεχούς δεύτερης προεκλογικής περιόδου. Πέρα από την οικονομική ζημιά του προϋπολογισμού, όλα δείχνουν ότι θα υπάρξουν πολλές ασχήμιες, μέχρι τις προσεχείς εκλογές. Πρώτα θα έχουμε τις πιέσεις των εταίρων μας καθόσον αφορά την παραμονή της χώρας μας στην Ευρωζώνη. Με δηλώσεις τους θα προσπαθήσουν να στρέψουν την προτίμηση των ελλήνων ψηφοφόρων στα κόμματα του μνημονιακού μετώπου. Το συμφέρον τους είναι να εκλεγούν πειθήνια όργανα στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. η παρέμβαση της Μέρκελ και των συμμάχων της θα είναι έντονη και χωρίς αιδώ. Επίσης από τα κόμματα του Μνημονίου που αισθάνονται ότι πλησιάζει το τέλος τους, θα έχουμε λάσπη σε βάρος των αντιπάλων τους. Και κινδυνολογία, με διλήμματα και επιχειρήματα από έωλα μέχρι γελοία.

Για τους λόγους αυτούς οι έλληνες ψηφοφόροι θα πρέπει να αποφύγουν την προπαγάνδα των διαπλεκομένων ΜΜΕ, εντύπων και ηλεκτρονικών, για να μην πέσουν θύματα της γελοίας τρομοκρατικής εκστρατείας, και να ψηφίσουν με νηφαλιότητα το κόμμα που νομίζουν ότι η πολιτική του ταυτίζεται με το δικό μας εθνικό συμφέρον.