«Χρυσό» συμβόλαιο με τον ΟΟΣΑ
• Κάτι παραπάνω από 936.000 ευρώ θα κοστίσει στον έλληνα φορολογούμενο η σύμβαση που ανατέθηκε στον ΟΟΣΑ και τους εμπειρογνώμονές του από το υπουργείο Ανάπτυξης, δύο 24ωρα πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Τι θα κάνουν οι ειδικοί του ΟΟΣΑ για να πάρουν αυτά τα λεφτά από το υστέρημα του φορολογούμενου; Μια δουλειά που περιγράφεται στο δεύτερο Μνημόνιο: θα καταγράψουν όλο το θεσμικό και ρυθμιστικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία των αγορών στην Ελλάδα και θα εντοπίσουν ποιες ρυθμίσεις «βραχυκυκλώνουν» τον υγιή ανταγωνισμό, ώστε η ελληνική κυβέρνηση να τις καταργήσει ή να τις τροποποιήσει.
• Όπως διαβάζουμε στην υπουργική απόφαση για την ανάθεση, οι ξένοι ειδικοί θα προχωρήσουν σε «συλλογή και κατανόηση σχετικού νομοθετικού και ρυθμιστικού πλαισίου (1-2 μήνες μετά την έναρξη του έργου)», σε «εξέταση θεσμικού πλαισίου που δυνητικά επηρεάζει τον ανταγωνισμό» και σε «συνολική αποτύπωση της κατάστασης του ανταγωνισμού».
• Πού είναι το περίεργο; Ότι σε αυτήν τη χώρα χρυσοπληρώνεται μια ανεξάρτητη αρχή, με ετήσιο προϋπολογισμό εκατομμυρίων ευρώ και εξειδικευμένο προσωπικό, η οποία θα ήταν αυτονόητο ότι θα έπρεπε να αναλάβει αυτήν τη δουλειά. Μιλάμε, βέβαια, για την Επιτροπή Ανταγωνισμού, που ασφαλώς γνωρίζει την κατάσταση στην Ελλάδα πολύ καλύτερα από κάθε ξένο εμπειρογνώμονα και σίγουρα είναι (ή θα έπρεπε να είναι…) μέσα στις δυνατότητές της να κάνει τη δουλειά που ανέλαβε ο ΟΟΣΑ καλύτερα και φθηνότερα. Τι συνέβη, λοιπόν; Δεν εμπιστεύτηκε η κυβέρνηση την Επιτροπή Ανταγωνισμού; Δεν θέλησε να αναλάβει τη δουλειά ο κ. Κυριτσάκης, λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας; Μήπως έχει γίνει αυτονόητο ότι σε μια «μπανανία», όπως η Ελλάδα, το έργο των κυβερνητικών υπηρεσιών θα πρέπει να το αναλαμβάνουν ξένοι; Η στήλη είναι ανοικτή σε παροχή εξηγήσεων…
Κράτος εν κράτει στις ιδιωτικοποιήσεις…
• Αυτή η κόντρα πέρασε στα «ψιλά» της ειδησεογραφίας της πρώτης μετεκλογικής εβδομάδας, αλλά έχει τη σημασία της: ο Μάκης Βορίδης, με αφορμή τη μεταβίβαση των μετοχών ΕΥΔΑΠ κυριότητας του Δημοσίου στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, εξέδωσε μια ανακοίνωση, για να διευκρινίσει ότι η ελληνική κυβέρνηση θα έχει τον τελευταίο λόγο για την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας, αφού πριν από την πώλησή της χρειάζεται να εκδοθεί σχετική απόφαση από τη Διυπουργική Επιτροπή Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων.
• Πριν περάσει ένα 24ωρο, το ΤΑΙΠΕΔ έσπευσε να εκδώσει δική του ανακοίνωση, για να… βάλει τον υπουργό στη θέση του: όχι, έλεγε η ανακοίνωση, απόφαση της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση δεν χρειάζεται. Μετά τη μεταβίβαση των μετοχών μιας εταιρείας στο ΤΑΙΠΕΔ… ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, αφού, βάσει του νόμου, το Ταμείο μπορεί να προχωρήσει στην πώληση μόνο με απόφαση του διοικητικού του συμβουλίου.
• Οφείλουμε να πούμε ότι το Ταμείο ερμηνεύει σωστά τον νόμο και, εν προκειμένω, ο κ. Βορίδης βρέθηκε σε θέση… οφσάιντ. Όμως, η ουσία είναι αλλού: έχει καταλάβει ο ελληνικός λαός ότι με το θεσμικό πλαίσιο που επιβλήθηκε με το Μνημόνιο αποκτήσαμε τη δική μας «Treuhand», μια εταιρεία που μπορεί να πουλάει ακόμη και εταιρείες υδάτων με μια απλή απόφαση του διοικητικού της συμβουλίου; Έχει καταλάβει ότι, με τον νόμο που ισχύει, κάθε δημόσιο περιουσιακό στοιχείο, όταν μεταβιβάζεται στο ΤΑΙΠΕΔ, απαγορεύεται να ανακτηθεί από το Δημόσιο με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμη κι αν δεν βρεθεί αγοραστής; Λίγοι το έχουν καταλάβει. Απόδειξη ότι ακόμη και ένας συνήθως καλά ενημερωμένος υπουργός πιάστηκε «αδιάβαστος». Δυστυχώς, όταν καταλάβουμε τι έχει συμβεί, θα είναι πολύ αργά…