Στον λαβύρινθο της Αριστεράς
Απόψεις και προτάσεις, από τα διάφορα στελέχη του, με πολλές και αλληλοσυγκρουόμενες ταχύτητες και με κορυφαίες εκπλήξεις α) την πρόταση του κ. Αλ. Τσίπρα προς τους κ. Ευάγγ. Βενιζέλο και τον κ. Αντ. Σαμαρά να υπογράψουν «δήλωση μετανοίας»(!) προς τους δανειστές της Ευρωζώνης και β) τη δήλωση (καταγεγραμμένη) του κ. Στρατούλη, ότι μια πιθανή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα δεσμεύσει τα 160 και πλέον δισ. ευρώ των ιδιωτικών καταθέσεων, για την ανακούφιση των αναξιοπαθούντων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Εμβρόντητοι παρακολουθήσαμε και τηλεοπτικές συζητήσεις, υποδείγματα πρωτοφανούς ασυνεννοησίας, όχι τόσο στον χώρο του παραδοσιακού δικομματισμού, όσο και μέσα στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου, ευτυχώς, δεν έλειψαν και φωνές σύνεσης και αυτοσυγκράτησης, όπως εκείνη του κ. Δραγασάκη, που με αμείωτη σοβαρότητα ξεκίνησε την πολιτική καριέρα του ως στέλεχος του υπό τον Χαρ. Φλωράκη ΚΚΕ και επικεφαλής του πάλαι ποτέ Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών, μέχρι και σήμερα.
Στον χώρο της μείζονος, τω όντι, η και κατά δήλωσιν Αριστεράς, ξεχώρισε και η σύνεση του κ. Φώτη Κουβέλη, που χωρίς αντιφατικές παλινδρομήσεις, ξεκαθάρισε τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της ΔΗΜΑΡ, αλλά και στελεχών του ΠΑΣΟΚ (κ. Χρ. Παπουτσής, αλλά και ο ίδιος ο Ευαγγ. Βενιζέλος), που αναγνώρισαν την πρωτοκαθεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια πιθανή «κυβέρνηση της Αριστεράς», αλλά με… επιφυλάξεις από τον κ. Τσίπρα! Όμως, η τελική απογοητευτική εντύπωση από τους χειρισμούς του κ. Αλ. Τσίπρα, είναι ότι σηματοδότησε, προς τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τη διάθεση όχι για συνδιαλλαγή, για το σχηματισμό διακομματικής κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, αλλά εμφανέστατα για αναδρομικό… ξεκαθάρισμα λογαριασμών «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών», ώστε ευλόγως να πλανάται η εντύπωση της αποποίησης των κυβερνητικών ευθυνών…
Ήδη, στον χώρο των ψηφοφόρων «τιμωρών», που είδαν στο πρόσωπο του φερόμενου ως φερέλπιδος νεαρού ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ τη δυνατότητα διαφυγής από τα σημερινά αδιέξοδα, οι πανηγυρισμοί αντικαθίστανται σταδιακά από καταθλιπτικό σκεπτικισμό. Τι κρίμα…
ΥΓ.: Βιάζεται πολύ, να ανοίξει μεγάλες πόρτες ο Αλέξης. Πρόπερσι, δεν τον δέχτηκε ο Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα, όπου πήγε για… φτηνό πετρέλαιο. Και μόλις προχτές δεν τον δέχτηκε ο Φρανσουά Ολάντ. Ας ελπίσουμε ότι θα το καλοσκεφτεί. Πριν απευθυνθεί στην Ντάουνινγκ Στριτ ή στο… Κρεμλίνο, γιατί όχι και στον… Λευκό Οίκο!