Ο λαός ψήφισε… χάος…

Η οργή επί της κάλπης είναι κακός σύμβουλος και οδηγεί σε ανεύθυνη και αστόχαστη ψήφο. Αυτό ακριβώς έγινε στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Ορισμένοι εξ ορισμού θεωρούν τη λαϊκή ψήφο σοφή, ένα αξίωμα όμως που δεν ισχύει πάντα, ειδικά όταν η χώρα βρίσκεται σε οριακό σημείο, εμπρός στο φάσμα της άτακτης χρεοκοπίας. Προφανώς ο λαϊκός παράγοντας έφθασε επί της κάλπης παραπλανημένος, σε μεγάλο βαθμό, από τις δοξασίες και τις ουτοπικές προτάσεις του αντιμνημονιακού συρφετού. Εδώ φυσικά υπάρχει μεγάλη ευθύνη στις ηγεσίες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που ανάλωσαν τον προεκλογικό αγώνα τους με εκατέρωθεν βολές, δηλαδή φθείροντας αλλήλους και αφήνοντας στο απυρόβλητο το αντιμνημονιακό μέτωπο να κάνει… παιχνίδι.

• Η μετεκλογική στάση του κ. Τσίπρα, του κ. Καμμένου και του κ. Μιχαλολιάκου της Χρυσής Αυγής επιβεβαιώνουν το πολιτικό και προγραμματικό αδιέξοδο του αντιμνημονιακού συρφετού. Ο κ. Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ πήρε μια διερευνητική εντολή κι άρχισε να την περιφέρει ως ντελάλης που διαλαλεί την πραμάτεια του. Μάλιστα έφθασε στο εξωφρενικό σημείο να απαιτήσει από Σαμαρά και Βενιζέλο δηλώσεις μετανοίας, δείχνοντας έτσι περίσσευμα αλαζονείας. Το χειρότερο είναι η προγραμματική γύμνια του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποκαλύφθηκε όταν τα στελέχη του επιχείρησαν να μιλήσουν ως διαχειριστές της τύχης της χώρας. Ο ένας, ο κ. Λαφαζάνης, ευθέως μίλησε για «διακοπή πληρωμής του χρέους» και επιστροφή στη δραχμή. Ο άλλος, ο κ. Στρατούλης, ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει τις καταθέσεις των πολιτών και θα τις χρησιμοποιήσει «για την ανάπτυξη». Τέλος ο κ. Τσίπρας, με την «εντολή» ανά χείρας, προχώρησε σε ένα ρεσιτάλ γελοιότητας, επιβεβαιώνοντας ότι έχει καβαλήσει για τα καλά το καλάμι. Για τον κ. Τσίπρα ισχύει η ρήση: «Το γελοίον πέραν του ορίου καθίσταται συμπαθές!».