Η σκοτοδινία του «Συστήματος»…
Τα δύο σκέλη του «Συστήματος», η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, κατετάγησαν από τη Λαϊκή Ψήφο στην εσχάτη των μειοψηφιών. Απεστερήθησαν και του τυπικού δικαιώματος να προβάλλονται ως εκφραστές της Λαϊκής Βούλησης και του Νομικού Δικαιώματος να δεσμεύουν οι πράξεις τους τον Ελληνικό Λαό, συμφώνως προς τις παραδεδεγμένες αρχές του Διεθνούς Δικαίου.
Ο Ελληνικός Λαός εκλήθη την 6η Μαΐου 2012 να αποφανθεί για τα Μνημόνια (Ι και ΙΙ), τα οποία περιήγαγαν το Έθνος, τη Χώρα και τον Λαό της σε καθεστώς Οικονομικής Υποτέλειας, εκποίησης της Εθνικής Κυριαρχίας, και δη στην υπαγωγή της στη θέση του Προτεκτοράτου της Ευρωζώνης. Απεφάνθη, με το συντριπτικό ποσοστό του 68%, ότι δεν αναγνωρίζει τις πράξεις των Τρεσάντων «Πολιτικών» (Γ. Παπανδρέου, Ευ. Βενιζέλου, Αντ. Σαμαρά και του παρείσακτου Λουκά Παπαδήμου) και διακήρυξε urbi et orbi:
Υποχρεώσεις
και καθήκοντα…
• Αναγνωρίζει τις δανειακές υποχρεώσεις του που διακινούνται στο πλαίσιο των αναγνωριζομένων από το Διεθνές Δίκαιο «Συναλλακτικών Ηθών» και ουχί τα επαχθή ποσά που απορρέουν από τοκογλυφικά επιτόκια. Και μάλιστα όταν το Διεθνές Τραπεζικό Σύστημα δανείζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με επιτόκιο 1%, αλλά δανείζει την Ελλάδα με επιτόκιο 5% και 6%!
Ειδικώς δε όταν η ΕΚΤ, εκτός των παραδεδεγμένων διεθνώς «Συναλλακτικών Ηθών», μετέρχεται τοκογλυφική τακτική και, αντί να δανείζει απευθείας τα Κράτη-Μέλη της Ένωσης με το επιτόκιο του 1%, δανείζει με το συγκεκριμένο επιτόκιο τις ιδιωτικές τράπεζες και οι τελευταίες, σαν Ρωμαίοι Τοκογλύφοι, δανείζουν τα Κράτη με τα γνωστά επαχθή επιτόκια…
• Η κάλυψη των επιτακτικών αναγκών του Ελληνικού Λαού στους τομείς των Συντάξεων, της Υγείας, της Παιδείας, της Άμυνας κ.λπ. προηγείται κάθε δανειακής υποχρέωσης προς τρίτους.
Παραλλήλως, η ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού δεν παραγράφει τις εγκληματικές ευθύνες των Ανεπάγγελτων Επαγγελματιών της Πολιτικής, εκφραστών του «Πολιτικού Συστήματος», και απαιτεί εδώ και τώρα την παραδειγματική Τιμωρία όσων οδήγησαν τη Χώρα, εσκεμμένως, στο καθεστώς της Υποτέλειας.
Λαοί και Έθνη που ευλαβούνται τη Λαϊκή Ετυμηγορία, εντός του Ιερού Τεμένους της Δημοκρατίας, του Κοινοβουλίου, υπενθυμίζουν στους επιλήσμονες των υποχρεώσεών τους Πολιτικούς την αμείλικτη Εθνική Νέμεση, που ως «Οφθαλμός όστις τα πάνθ’ ορά» εποπτεύει τις ενέργειές τους!
«…Γιατί επιβουλεύθηκε
τις λαϊκές ελευθερίες»…
Στο Αγγλικό Κοινοβούλιο, άνωθεν του βήματος, από το οποίο ο ανώτατος άρχων κηρύσσει την έναρξη των εργασιών του Σώματος, υπάρχει η κρύπτη στην οποία φυλάσσεται το κρανίο του βασιλιά Καρόλου του Ι, κρύπτη η οποία επιστέφεται με την υπενθύμιση: «Ενταύθα φυλάσσεται το κρανίο του βασιλιά Καρόλου του Ι, ο οποίος εκαρατομήθη γιατί επιβουλεύτηκε τις ελευθερίες του Αγγλικού Λαού».
Καιρός είναι, πλέον, στην αίθουσα του Κοινοβουλίου και άνωθεν της έδρας του Προέδρου του Σώματος να τοποθετηθεί η φωτογραφία από τη «Δίκη των Εξ», οι οποίοι, προ ενενήντα ετών, οδηγήθηκαν στον τόπο της Εθνικής Εξιλέωσης, το Γουδί, ως υπαίτιοι της Εθνικής Καταστροφής του 1922.
Η συμβολική αυτή ενέργεια θα υπενθυμίζει στους γόνους και τους κλώνους των Ανεπάγγελτων Επαγγελματιών της Πολιτικής τον Τιμωρό, την Εθνική Συνείδηση, που τον Νοέμβριο του 1922 εξέφρασε ο αδέκαστος Νικόλαος Πλαστήρας, και την Κάθαρση από ένα εθνικό όνειδος…
«Παίζει εν ου παικτοίς…»
Επιπροσθέτως, θα υπενθυμίζει στο «Σύστημα» ότι η Δημοκρατία είναι το Πολίτευμα εκείνο το οποίο δεν επιτρέπει το «παίζειν εν ου παικτοίς», εις βάρος του Λαού και των συμφερόντων του!
Και, επιπλέον, το βουλευτικό αξίωμα δεν αποτελεί την οδό της διά βίου πλουσιοπάροχης σίτισης στο Δημόσιο Πρυτανείο, αλλά «είναι ένα έργο εμπιστοσύνης και μια πράξη τόλμης στην υπηρέτηση των Λαϊκών Συμφερόντων».
Εν κατακλείδι, δε, θα υπενθυμίζει στους αμνήμονες της Ελληνικής Ιστορίας ότι η εφεύρεση της Δημοκρατίας και της Λαϊκής Κυριαρχίας σ’ αυτόν τον Τόπο και στη συνέχεια η παράδοση της διακυβέρνησης μέσω του πολιτικού διαλόγου μεταξύ των πολιτών έχουν τις ρίζες τους στην πρακτική και τον στοχασμό της ελληνικής πόλης-κράτους.
Η ιστορική πολιτική παρακαταθήκη αυτού του τόπου θέλει τη Δημοκρατία ως μάχιμη έννοια και όχι κάτι το ασαφές και αόριστο, κατά τη συνήθη ερμηνεία του «Πολιτικού Συστήματος» εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Για τον ελληνικό πολιτισμό η Δημοκρατία αποπνέει ενθουσιασμό, είναι μαχητική λέξη, η οποία προσδιορίζει τις φιλοσοφίες για την ορθή διακυβέρνηση, όσο και τις κοινωνικές αξίες.
Και ακριβώς ο νεαρός ηγέτης της Ελληνικής Αριστεράς, ο Αλέξης Τσίπρας, σ’ αυτό το πλαίσιο, το Ουμανιστικό, επανέφερε τον προοδευτικό λόγο. Διαφορίσθηκε από εκείνους, το «Πολιτικό Σύστημα», οι οποίοι δεν αντιμετωπίζουν τον δήμο, τον Λαό, με την τιμητική έννοια του όρου, αλλά τον εκλαμβάνουν ως μάζα, με εκδικητικές τάσεις, ανίκανο να χειραφετηθεί και να διακανονίζει τα της μοίρας του!
Το «Σύστημα», ήδη από την προηγούμενη Κυριακή, έχει υπεισέλθει σε επιθανάτιο ρόγχο, η διάρκεια του οποίου είναι ακαθόριστη. Έχει, όμως, προδιαγραφεί το τέλος του…