Τα νέα δεν είναι καλά για την Ντόρα
Τα τελευταία 24ωρα εμφανίζεται βέβαιη ότι το κόμμα θα καταφέρει να υπερβεί το όριο του 3%, που διασφαλίζει κοινοβουλευτική παρουσία, χωρίς ωστόσο να είναι εμφανή τα στοιχεία (σημεία) που τροφοδοτούν την αισιοδοξία της.
Αντίθετα με όλα σχεδόν τα άλλα κόμματα, που στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου παρουσίασαν αυξομειώσεις, η δύναμη της Δημοκρατικής Συμμαχίας παρέμεινε καθηλωμένη στα ποσοστά που είχε τους προηγούμενους μήνες, πέριξ του 2,5%. Σε καμιά φάση δεν έδειξε να αναπτύσσει μια κάποια δυναμική και δεν κατάφερε να ωφεληθεί από την αποσυσπείρωση και την αποδυνάμωση των μεγάλων κομμάτων, κυρίως δε της Νέας Δημοκρατίας. Παρά ταύτα η κ. Μπακογιάννη πιστεύει ότι το κόμμα της θα ανατρέψει τα προγνωστικά και θα είναι παρούσα (μαζί με 9-10 βουλευτές) στην επόμενη Βουλή. Έχει, δε, στηρίξει τις προσδοκίες της στον αριθμό των ψήφων που θα συγκεντρώσει σε τέσσερις εκλογικές περιφέρειες: την Κρήτη, την Α΄ και Β΄ Αθηνών πρωτίστως και δευτερευόντως στην Ευρυτανία. Στόχος της είναι στην Κρήτη να εξασφαλίσει το 20% (γύρω στις 50.000 ψήφους) του συνολικού αριθμού που απαιτείται για το όριο του 3% (220.000-250.000). Στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση το 2010 οι υποψήφιοι του κόμματος είχαν πάρει συνολικά πάνω από 50.000 ψήφους, ωστόσο οι εθνικές εκλογές είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση, καθώς οι πολίτες ψηφίζουν με διαφορετικά κριτήρια και ως εκ τούτου από πουθενά δεν προκύπτει η βεβαιότητα ότι θα επιτύχει την ίδια επίδοση. Στην Α΄ Αθηνών, λόγω του ότι είναι η εκλογική της περιφέρεια, η κ. Μπακογιάννη διαθέτει μηχανισμό κι έναν πυρήνα ψηφοφόρων.
Όλα αυτά βεβαίως ως πρωτοκλασάτο στέλεχος της ΝΔ, που σημαίνει ότι είναι άγνωστο πόσοι από αυτούς θα την ακολουθήσουν στη Δημοκρατική Συμμαχία. Η απόφασή της να είναι υποψήφια (εκτός από το Ηράκλειο) στη Β΄ Αθηνών έχει να κάνει καθαρά με το γεγονός ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη σε αριθμό ψηφοφόρων περιφέρεια, οπότε θεωρητικά η ίδια σε προσωπικό επίπεδο έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει ικανό αριθμό ψήφων. Κάτω από άλλες συνθήκες πιθανόν και να τα κατάφερνε αξιοποιώντας την ισχυρή επιρροή του Κ. Μητσοτάκη και μιας σειράς στελεχών και ανθρώπων προσκείμενων σʼ εκείνον. Ωστόσο, στη Β΄ Αθηνών κατέρχεται υποψήφιος με τη ΝΔ ο αδελφός της Κυρ. Μητσοτάκης, με άμεση συνέπεια οι ψήφοι της οικογένειας –στην καλύτερη περίπτωση για την κ. Μπακογιάννη– να μοιραστούν κατά το ήμισυ.
Τέλος, στην Ευρυτανία έχει ισχυρές επιρροές, αφού ο γιος της είναι δήμαρχος Καρπενησίου και είναι λογικό να αναμένει συγκριτικά σημαντικό αριθμό ψήφων, που σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορούν να επηρεάσουν τη συνολική επίδοση του κόμματος. Αν και δεν το παραδέχονται ευθέως, στελέχη του κόμματος προσδοκούν ψήφους από τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, λόγω της πολιτικής που είχε ακολουθήσει ως υπουργός Εξωτερικών η κ. Μπακογιάννη και παλαιότερα ως πρωθυπουργός ο Κ. Μητσοτάκης. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες έκαναν λόγο για παρασκηνιακού χαρακτήρα επαφές με ηγετικά στελέχη της μειονότητας.
Η κ. Μπακογιάννη εκτιμά ότι η αυτοδυναμία είναι ανέφικτη και θεωρεί αναπόφευκτη μια κυβερνητική συνεργασία ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Σε όσους παρατηρούν ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει «κουλτούρα συνεργασίας» απαντά ότι «και κουλτούρα κρίσης και χρεοκοπίας δεν υπήρχε, αλλά μάθαμε να ζούμε μʼ αυτήν, έτσι θα μάθουμε και στη συνεργασία». Παράλληλα σημειώνει ότι επανάληψη των εκλογών εν μέσω κρίσης θα είναι καταστροφική για τη χώρα και πρέπει να αποτραπεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Πολιτικοί αναλυτές σημειώνουν ότι η αντίθεσή της πηγάζει πιθανότατα από την ανησυχία της για τους κινδύνους που εγκυμονεί για τη Δημοκρατική Συμμαχία η εκ νέου προσφυγή στις κάλπες, αν κι εφόσον έχει εξασφαλίσει την είσοδό της στο Κοινοβούλιο. Παραδοσιακά, στις περιπτώσεις αυτές ωφελημένα βγαίνουν τα μεγάλα κόμματα, και ιδίως το πρώτο σε δύναμη, σε βάρος των μικρότερων.